Leon Orłowski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł RP na Węgrzech | |
| Okres | od 15 maja 1936 |
| Poprzednik | |
| Następca | likwidacja placówki |
| Odznaczenia | |
      _GCross_BAR.svg){kind=small}  | |
Leon Orłowski (ur. 22 marca 1891 w Tatarach, zm. 19 marca 1976 w Rabce) – polski dyplomata.
Życiorys
Urodził się 22 marca 1891 w Tatarach, w rodzinie Ignacego (zm. 1917) i Haliny z Nieszkowskich (zm. 1901)[1][2]. Ukończył szkołę średnią we Włocławku, następnie studia na Wydziale Ogólnym Akademii Eksportowej w Wiedniu. Działał w Organizacji Młodzieży Narodowej, w 1905 uczestniczył w strajku szkolnym. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej od sierpnia 1920 do marca 1921 służył ochotniczo w Wojsku Polskim jako porucznik kawalerii rezerwy[1]. Służbę dyplomatyczną rozpoczął 12 kwietnia 1919 jako sekretarz w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku (do 1 stycznia 1924). Od 1 stycznia do 9 marca 1924 jako wicekonsul kierował konsulatem RP w Pittsburghu. Do 1927 był sekretarzem legacyjnym w Poselstwie RP w Waszyngtonie. Od 1 listopada 1927 do 1 sierpnia 1932 pracował w Departamencie Politycznym MSZ. W styczniu 1932 naczelnik Wydziału Zachodniego Józef Lipski pisał o nim: Bardzo wyrobiony urzędnik, posiadający duże kwalifikacje zarówno na skutek swej wielostronnej praktyki służbowej, jak i wrodzonych zdolności. Umysł wybitnie polityczny, orientujący się w zagadnieniach międzynarodowych. Łatwość w nawiązywaniu stosunków z osobistościami zagranicznymi i wpływaniu na nich. Bardzo szybka orientacja w trudnych zagadnieniach i śmiałość sądu. Zna gruntownie kwestie amerykańskie. W sierpniu 1932 r. przeniesiony do Ambasady RP w Londynie, dochodząc w 1934 do rangi radcy ambasady.
15 maja 1936 mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Budapeszcie i kierował poselstwem do 31 grudnia 1940, gdy placówka została zlikwidowana na żądanie III Rzeszy. Przebywał później w USA, w latach 1949–1950 pracował w jednej z agend ONZ. W 1973 powrócił do Polski.
Wspomnienia z misji w Budapeszcie ogłosił w 1952 na łamach Kultury.
Zmarł w Rabce. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 206-4-4)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[3]
- Medal Niepodległości (29 grudnia 1933)[4]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[5]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[5]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[5]
- Krzyż Węgierski Zasługi I Klasy (Węgry)[1]
- Order Kłosa Złotego III Klasy (Chiny)[1]
- Medal Srebrnego Jubileuszu Króla Jerzego V (Wielka Brytania)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 222–223. [dostęp 2021-08-25].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: HALINA ORŁOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-01-31].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c d Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 223. [dostęp 2020-11-23].
Bibliografia
- Orłowski Leon [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, s. 107, ISBN 83-7066-569-1.
- Orłowski Leon [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV Warszawa-Kraków 1979, s. 234–235.
- Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 231, 1936. [dostęp 2015-10-05].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
King George V Silver Jubilee Medal ribbon
Baretka: Order Zasługi Węgier (przed 1945) – odmiana cywilna – Krzyż Wielki.
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Leona Orłowskiego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 206, rząd 4, grób 4)