Leon Uszkiewicz

Leon Uszkiewicz (ur. 18 lutego 1905 w Pogorendzie w powiecie grodzieńskim, zm. 30 kwietnia 1953[1]) – polski lekarz psychiatra, dyrektor Departamentu Medycyny Społecznej w Ministerstwie Zdrowia (od 1945), dyrektor Państwowego Zakładu Wydawnictw Lekarskich, redaktor naczelny tygodnika „Służba Zdrowia”.

Syn Floriana Uszkiewicza i Józefy z Teżyków. Studiował medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, podczas studiów należał do korporacji Śniadecja[2]. W roku 1929 pełnił w Korporacji funkcję Bakałarza (wychowawcy najmłodszych członków). Studia ukończył w 1934 roku. Od 1935 do 1937 pracował w szpitalu psychiatrycznym w Chełmie. Od 1937 do 1941 w szpitalu psychiatrycznym w Tworkach, najpierw na oddziale Józefa Handelsmana, potem u Edwarda Steffena. Podczas okupacji usunięty ze szpitala tworkowskiego, podjął pracę lekarza w prywatnym sanatorium dla chorych psychicznie we Wrzesinie. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, był lekarzem w Szpitalu Jana Bożego[3]. Członek PPR od 1945 roku. Popełnił samobójstwo[4].

Mąż Lidii Sembratowicz (1908–1981), lekarki psychiatry.

Przypisy

  1. ↑ Korzeniewski L. Wspomnienie pośmiertne (Dr med. Leon Uszkiewicz 1905 - 30.IV.1953). Neurologia, neurochirurgia i psychiatria polska 53 (5), ss. 563-565, 1953
  2. ↑ Archiwum Korporacyjne - Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich, www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2017-11-24].
  3. ↑ Robert Bielecki, Żołnierze Powstania Warszawskiego: Dokumenty z Archiwum Polskiego Czerwonego Krzyża, Warszawa: Neriton, 1996, s. 67, ISBN 83-86842-10-5, OCLC 749784810.
  4. ↑ Tadeusz Nasierowski: Psychiatria a wolnomularstwo w Polsce (przełom XIX i XX wieku). Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 1998