Leonard Jodko-Narkiewicz

Leonard Jodko-Narkiewicz

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1772 Abramowizna
Data i miejsce śmierci	17 maja 1840 Zamość
Przebieg służby
Lata służby	1790-1835
Siły zbrojne	Wojsko I Rzeczypospolitej, Legiony Polskie we Włoszech, Armia Księstwa Warszawskiego, Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Formacja	Korpus Inżynierów Wielkiego Księstwa Litewskiego
Jednostki	3 regiment piechoty litewskiej, I Legia Księstwa Warszawskiego, Twierdza Zamość, 6 kompania weteranów
Stanowiska	Poddyrektor i Komendant Inżynierii w Twierdzy Zamość,
Główne wojny i bitwy	Insurekcja kościuszkowska, Powstanie listopadowe
Odznaczenia

Leonard Jodko-Narkiewicz herbu Lis (ur. 9 listopada 1772 w Abramowiźnie, zm. 17 maja 1840 w Zamościu) – podpułkownik księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, inżynier.

Życiorys

Urodził się 9 listopada 1772 w Abramowiźnie jako syn Piotra herbu Lis^[1] i jego żony Barbary.

Wstąpił do Korpusu Inżynierów Litewskich i brał udział w powstaniu kościuszkowskim jako podporucznik w 3 pułku piechoty litewskiej.

Następnie służył w armii francuskiej i brał udział w kampanii 1800-01 i 1805. W 1807 był kapitanem inżynierii w 1 Legii i brał udział w delimitacji granicy z Prusami. W 1809 dostał przydział do twierdzy Zamość i otrzymał awans do stopnia podpułkownika. W twierdzy zajmował się odbudową i modernizacją obiektu. W 1816 kierował pracami demarkacyjnymi granicy z Austrią i Wolnym Miastem Kraków.

Po 1815 ponownie był Komendantem Inżynierii w Zamościu i prowadził prace fortyfikacyjne. W 1827 przeniesiony został do 6 kompanii weteranów. Brał udział w Powstaniu Listopadowym. Był członkiem masonerii. W 1830 dostał znak honorowy za 20 lat służby.

W 1835 przeszedł na emeryturę. Żonaty z Barbarą z d. Bukrzewską z którą miał syna Konstantego.

Zmarł 17 maja 1840 w Janowicach obecnie dzielnicy Zamościa.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Legii Honorowej,
• Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari,
• Order świętej Anny 2 klasy,
• w 1830 otrzymał honorową odznakę za 20 lat służby.

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 454. [dostęp 2021-02-21]. (pol.).
• StanisławS. Herbst StanisławS., Leon Jodko-Narkiewicz, www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-02-21]  (pol.).