Leonard Prochownik

Leonard Prochownik (ur. 10 października 1883 w Czernichowie, zm. 23 lutego 1963 w Wadowicach) – polski duchowny katolicki, prałat, szambelan papieski, kapłan archidiecezji krakowskiej.

Święcenia kapłańskie otrzymał 3 lipca 1910 z rąk Jana kardynała Puzyny.

Praca duszpasterska

Pracował jako wikariusz w Zakopanem (1910 – 1915) oraz w parafii Ofiarowania NMP w Wadowicach (od 1 sierpnia 1915 do 1928). Następnie pełnił posługę penitencjarza w Kościele Mariackim w Krakowie.

Wadowice – papieski proboszcz

Od 22 marca 1929 do 23 lutego 1963 proboszcz parafii Ofiarowania NMP w Wadowicach. Zastąpił na stanowisku proboszcza parafii zmarłego 4 listopada 1928 księdza prałata Andrzeja Zająca.

16 kwietnia 1929 poprowadził na wadowickim cmentarzu parafialnym ceremonię pogrzebową Emilii Wojtyłowej – mamy Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II.

W czasach II wojny światowej parafia Ofiarowania NMP w Wadowicach została oddzielona od stolicy archidiecezji krakowskiej znajdując się wśród terenów włączonych do III Rzeszy. Decyzją arcybiskupa metropolity krakowskiego Adama Stefana Sapiehy proboszcz parafii ksiądz Leonard Prochownik został mianowany wikariuszem generalnym archidiecezji krakowskiej na III Rzeszę.

Pełnił również funkcję dziekana dekanatu wadowickiego.

Reakcyjny dziekan

W książce Księża wobec bezpieki na przykładzie Archidiecezji Krakowskiej ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski przytacza raport bezpieki, w którym ksiądz Leonard Prochownik jest określany jako „reakcyjny dziekan”: „Nie małą rolę w życiu i działalności Kościoła odgrywają reakcyjni dziekani w terenie, a do takich należą: ks. ks. Śliwa Józef z Wieliczki, Prochownik Leonard z Wadowic...”^[1].

Zobacz też

• Bazylika Ofiarowania NMP w Wadowicach

Przypisy

Bibliografia

• ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Księża wobec bezpieki na przykładzie Archidiecezji Krakowskiej, Wydawnictwo Znak, Kraków 2007