Leonard Truskolaski

Leonard Truskolaski
Data urodzenia

1825

Data śmierci

1888

Narodowość

polska

Rodzice

Stanisław, Joanna

Małżeństwo

Rozalia z d. Siarczyńska

Dzieci

Olga, Włodzimierz

Krewni i powinowaci

Maria Leszczyńska (siostra), Emil Leszczyński (szwagier)

Leonard Truskolaski[1] herbu Ślepowron (ur. 1825, zm. 1888) – polski właściciel ziemski.

Majątek w Płonnej w 1852

Życiorys

Urodził się w 1825[2]. Wywodził się z rodu Truskolaskich herbu Ślepowron[2]. Był synem Stanisława i Joanny z domu Żurowskiej[2]. Miał siostrę Marię (1831–1899, żona Emila Leszczyńskiego)[2]. W 1857 w Bukowsku poślubił Rozalię z domu Siarczyńską herbu Sas (ur. 1833, córka Wojciecha)[2]. Mieli syna Włodzimierza (1858–1906) i córkę Olgę (1875–1895[3], żona Stanisława Fihausera)[2].

Był właścicielem dóbr w Płonnej, gdzie zamieszkiwał[4]. Pod koniec lat 60. samodzielnie był właścicielem dóbr tabularnych Płonna, a wraz z Różą Truskolaską był właścicielem dóbr tabularnych Osławice[5] (wcześniej, w latach 50 dobrami tymi władał Stanisław Truskolaski[6]). W latach 70. figurował jako wyłączny właściciel dóbr Płonna, Osławice oraz Wysoczany i Kożuszne[7]. Posiadał też dobra Kulaszne, Szczawne[2]. W latach 80. niektórymi z ww. dóbr władała Rozalia Truskolaska[8]. W późniejszym czasie dobra w Płonnej odziedziczył ich syn Włodzimierz[2].

Od około 1869 należał do oddziału sanocko-lisko-brzozowsko-krośnieńskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[9]. Przekazał na rzecz Włodzimierza Dzieduszyckiego ubrania regionalne, zaprezentowane przez niego w zbiorze na Wystawie Światowej w Wiedniu 1873, a potem przekazane do Muzeum Dzieduszyckich we Lwowie[10]. W Kulasznem wytwarzał sery owcze[11]. W tej wsi otworzył zakład żętyczny, otwarty 15 maja 1875, w ramach którego postawił kilka domów dla gości (kuracjuszy)[12][4]. Tam też dla wiernych wyznania katolickiego obrządku łacińskiego ufundował drewnianą kaplicę, poświęconą 23 lipca 1876, w której umieścił obraz Jezusa Milatyńskiego, zaś w kolejnym roku planował wybudowanie obszerniejszej kaplicy murowanej[4][13].

Z grupy większych posiadłości został wybrany do Rady c. k. powiatu sanockiego, w której zasiadał w kadencji od około 1870 do około 1874 (pełnił wówczas funkcję zastępcy członka wydziału)[14][15][16][17] oraz w kadencji od około 1877 do około 1881[18][19][20][21].

Zmarł w 1888[2].

Przypisy

  1. ↑ W niektórych źródłach z XIX wieku nazwisko zapisywane w formie „Truskolawski”. W drugiej połowie XIX wieku inny Leonard Truskolaski żył w Streptowie.
  2. ↑ a b c d e f g h i Robert Antoń. Włodzimierz Truskolaski (1858–1906). Marszałek, ziemianin, syn zacnego rodu. „Tygodnik Sanocki”. Nr 35 (1389), s. 14–15, 31 sierpnia 2018. 
  3. ↑ Kronika. Nekrologia. „Gazeta Sanocka”. Nr 2, s. 4, 20 stycznia 1895. 
  4. ↑ a b c Z dekanatu sanockiego. „Wiadomosci Kościelne”. Nr 23, s. 230, 10 sierpnia 1876. 
  5. ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w Królestwie Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem. Lwów: 1868, s. 150–151, 160, 161.
  6. ↑ Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 152, 161.
  7. ↑ Konrad Orzechowski: Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujący wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi W.X. Krakowskiem i X. Bukowinie, według najświeższych skazówek urzędowych. Kraków: 1872, s. 58, 61, 94.
  8. ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 138, 146, 220.
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 585.
  10. ↑ Agaton Giller: Polska na Wystawie Powszechnej w Wiedniu 1873 r. Listy Agatona Gillera. T. 1–12.. Lwów: 1873, s. 178.
  11. ↑ Julian Kołaczkowski: Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce. Kraków: 1888, s. 516.
  12. ↑ Nowy zakład leczniczy. „Tydzien literacki, artystyczny, naukowy i spoleczny”. Nr 25, s. 127, 20 czerwca 1875. 
  13. ↑ Stanisław A. Sroka: Podróżowanie w Karpaty. Wczoraj i dziś. Warszawa: Kraków, 2009, s. 24.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 279–280.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 272–273.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 271.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 295–1296.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 266–267.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 255–256.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 261.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 261–262.

Media użyte na tej stronie