Leonard Zbigniew Lepszy

Leonard Zbigniew Lepszy

Leonard Zbigniew Lepszy w 1920 r.
major obserwator
Data urodzenia	30 września 1889
Data i miejsce śmierci	17 września 1939 Darachów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	2 eskadra wywiadowcza 5 eskadra wywiadowcza 1 pułk lotniczy 2 pułk lotniczy 6 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca dywizjonu kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Leonard Zbigniew Lepszy (ur. 30 września 1889, zm. 17 września 1939) – major obserwator Wojska Polskiego.

Życiorys

1 stycznia 1913 został mianowany na stopień kadeta rezerwy i przydzielony w rezerwie do Batalionu Strzelców Polnych Nr 4 w Braunau am Inn^[1]. W szeregach tego batalionu walczył na frontach I wojny światowej, jako chorąży z tym samym starszeństwem z 1 stycznia 1913^[2].

17 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918, z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika^[3] i otrzymał przydział do Eskadry Lotniczej Kraków^[4]. W latach 1918–1920 służył jako porucznik obserwator w 2 i 5 eskadrze wywiadowczej. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Wojsk Lotniczych, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[5].

3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 44. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. W 1923 pełnił służbę w Warsztatach Lotniczych Centralnych Zakładów Lotniczych, a w następnym roku w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając na ewidencji 3 pułku lotniczego. 1 grudnia 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 16. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Później pełnił różne funkcje w 1 pułku lotniczym i 2 pułku lotniczym. W 1926 przez krótki okres był dowódcą I dyonu lotniczego w 6 pułku lotniczym, dwa lata później był kwatermistrzem pułku^[6]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. Z dniem 28 lutego 1930 przeniesiony został w stan spoczynku^[7]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[8]. Mieszkał w willi „Jaska” przy ul. Ogrodowej w Zakopanem^[9].

W sierpniu 1939 został zmobilizowany i przydzielony do Bazy Lotniczej nr 1 na stanowisko zastępcy komendanta. 17 września 1939 podczas ewakuacji bazy z miasta Darachów k. Buczacza zginął w walce z oddziałami sowieckimi^[10].

Lepszy pozował rzeźbiarzowi Edwardowi Wittigowi w czasie prac nad Pomnikiem Lotnika w Warszawie^[11].

Awanse

• kapitan – 3 maja 1922, zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 44. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
• major – 1 grudnia 1924, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 16. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[12][13]
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – pośmiertnie 1947^[10]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[12]
• Polowa Odznaka Obserwatora nr 11 – 11 listopada 1928 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”^[14]
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[15]
• czechosłowacka Odznaka Obserwatora – 1929^[16]

2 kwietnia 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[9].

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
• Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946. T. I: Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.