Leonardo Bistolfi

Leonardo Bistolfi
Ilustracja
Leonardo Bistolfi
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1859
Casale Monferrato

Data i miejsce śmierci

3 września 1933
La Loggia

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

rzeźba

Epoka

symbolizm, secesja

Ważne dzieła
  • Poległym
  • Giuseppe Garibaldi
  • Piękno wyzwolone z materii
podpis

Leonardo Bistolfi (ur. 15 marca 1859 w Casale Monferrato, zm. 3 września 1933 w La Loggii) – włoski rzeźbiarz i polityk, przedstawiciel symbolizmu.

W roku 1876 rozpoczął studia u Giosuè Argentiego w mediolańskiej Akademii Sztuk Pięknych di Brera. Od roku 1880 kontynuował naukę u Odoarda Tabacchiego w turyńskiej Accademia Albertina. Prace Bistolfiego z początkowego okresu twórczości (Praczki, Wieczór, Zachód słońca, Kochankowie) zdradzają, że bliskie mu były założenia ruchu scapigliatura, jednak już Anioł śmierci z roku 1882 i popiersie Antonia Fontanesiego z roku 1883 świadczą o fascynacji symbolizmem, któremu pozostał wierny do końca życia. Jest autorem medalionów i rzeźbiarskich portretów ukazujących włoskie osobistości: malarza Lorenza Delleaniego, królów Wiktora Emanuela II i Humberta I, kryminologa Cesare Lombrosa, pisarzy Edmonda De Amicisa i Vittoria Berseazia oraz publicystę Emilia Trevesa[1].

W latach 1892-1908 Bistolfi zajmował się często sztuką sepulkralną, tworząc wiele posągów i płaskorzeźb nagrobnych. W latach 1895-1905 wystawiał swoje prace na Biennale w Wenecji. W roku 1902 wraz z Davidem Calandrą, Giorgiem Ceragiolim, Enrikiem Reycendem i Enrikiem Thovezem założył pismo o sztuce „L’Arte Decorativa Moderna”. Do jego znanych dzieł należą także pomniki poświęcone: ofiarom wojny (Poległym, Casale Monferrato), bojownikowi Giuseppe Garibaldiemu (Savona), malarzowi Giovanniemu Sagantiniemu (Piękno wyzwolone z materii, Rzym) i poecie Giosuè Carducciemu (Bolonia)[2].

Odznaczony Orderem Zasługi za Pracę (1890) oraz Orderem Sabaudzkim Cywilnym (1913)[3].

Przypisy

  1. Donatella Taverna, Leonardo Bistolfi dalla formazione a Brera alla grande esposizione di Torino, „Studi Piemontesi”, 1983, t. XII, s. 339-351.
  2. Alfonso Panzetta, Nuovo dizionario degli scultori italiani dell'Ottocento e del Primo Novecento, Adarte, Torino 2003, t. I, s. 94-95.
  3. Leonardo Bistolfi. scultura-italiana.com. [dostęp 2015-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-31)]. (wł.).

Media użyte na tej stronie

Leonardo Bistolfi.jpg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC BY-SA 4.0
Leonardo Bistolfi