Leonardo Mansueti (ur. 1 stycznia 1414 w Perugi, zm. 27 lipca 1480 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dominikanin, teolog. W 1442 został przeorem konwentu w Lukce, a od 1443 do 1449 sprawował funkcję prowincjała rzymskiej prowincji zakonnej. W 1465 został mianowany przez papieża Pawła II Mistrzem Świętego Pałacu. Podczas obrad kapituły generalnej w Rzymie w 1474 został wybrany generałem zakonu dominikanów, którym pozostał aż do śmierci. Krótko po objęciu tego urzędu dokonał serii nominacji inkwizytorów w różnych częściach Europy.
Leonard Mansueti jest pierwszym (oprócz Rajmunda z Kapui, urzędującego w latach 1380–1399) generałem zakonu dominikanów, którego rejestr urzędowy zachował się niemal w całości. Od czasu jego urzędowania zachowały się rejestry prawie wszystkich kolejnych generałów, z wyjątkiem rejestru z drugiego okresu urzędowania Tomasza de Vio (1513–1518) oraz rejestru generała García de Loaysa (1518–1524).
Bibliografia
- Maestros de la Orden. dominicos.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)].
- Giuseppe Catalani, De magistro sacripalatii apostolici libri duo, Rzym 1751, s. 97–98
|
- Obediencja awiniońska
- Elias Raymond (1380–1389)
- Niccolò da Troia (1391–1393)
- Mikołaj z Valladolid (1394–1397)
- Jean de Puinoix (1397–1418)
|
- Tommaso Paccaroni (1401–1414)
- Leonardo Dati (1414–1425)
- Barthélémy Texier (1426–1449)
- Pierre Rochin (1450)
- Guido Flamochet (1451)
- Marcial Auribelli (1453–1462)
- Corrado da Asti (1462–1465)
- Marcial Auribelli (1465–1473)
- Leonardo Mansueti (1474–1480)
- Salvo Cassetta (1481–1483)
- Bartolomeo Commazio (1484–1485)
- Barnaba Sansoni (1486)
- Gioacchino Torriani (1487–1500)
- Vincenzo Bandello (1501–1506)
- Jean Clérée (1507)
- Tommaso de Vio zwany Kajetanem (1508–1518)
- García de Loaysa (1518–1524)
- Francesco Silvestri (1525–1528)
- Paolo Butigella (1530–1531)
- Jean du Feynier (1532–1538)
- Agostino Recuperati (1539–1540)
- Albert de las Casas (1542–1544)
- Francesco Romeo (1546–1552)
- Stefano Usodimare (1553–1557)
- Vincenzo Giustiniani (1558–1570)
- Serafino Cavalli (1571–1578)
- Paolo Constabile (1580–1582)
- Sisto Fabri (1583–1589)
- Ippolito Maria Beccaria (1589–1600)
- Jerónimo Xavierre (1601–1607)
- Agostino Galamina (1608–1612)
- Serafino Secchi (1612–1628)
- Niccolò Ridolfi (1629–1642)
- Tommaso Turco (1644–1649)
- Giovanni Battista Marini (1650–1669)
- Juan Tomás de Rocaberti (1670–1677)
- Antonio de Monroy (1677–1686)
- Antoine Cloche (1686–1720)
- Agostino Pipia (1721–1725)
- Tomás Ripoll (1725–1747)
- Antoine Bremond (1748–1755)
- Juan Tomás de Boxadors y Sureda de San Martín (1756–1777)
- Baltazar de Quinones (1777–1798)
- Pio Giuseppe Gaddi (1806–1814) wikariusz generalny zakonu w latach 1798–1806 oraz 1814–1819
- Joaquín Briz (1825–1831)
- Francesco Ferdinando Jabalot (1832–1834)
- Benedetto Maurizio Olivieri (1834–1835)
- Tommaso Giacinto Cipolletti (1835–1838)
- Angelo Domenico Ancarani (1838–1844)
- Vincenzo Aiello (1844–1850)
- Alexandre Vincent Jandel (1855–1872) wikariusz generalny zakonu 1850–1855
- 1873–1879 Giuseppe M. Sanvito był wikariuszem generalnym zakonu
- José María Larroca (1879–1891)
- Andreas Frühwirth (1891–1904)
- Bł. Jacek Maria Cormier (1904–1916)
- Ludwig Theissling (1916–1925)
- Bł. Bonaventura García de Paredes (1926–1929)
- Martin-Stanislas Gillet (1929–1946)
- Manuel Suárez (1946–1954)
- Michael Browne (1955–1962)
- Aniceto Fernández (1962–1974)
- Vincent de Couesnongle (1974–1983)
- Damian Byrne (1983–1992)
- Timothy Radcliffe (1992–2001)
- Carlos Azpíroz Costa (2001–2010)
- Bruno Cadoré (2010–2019)
- Gerard Timoner (od 2019)
|
