Leoncjusz (Gudimow)
| Iwan Gudimow | |
| Metropolita chersoński i taurydzki | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1928 |
| Data i miejsce śmierci | 16 lutego 1992 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita chersoński i taurydzki | |
| Okres sprawowania | 1991–1992 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne | 28 lipca 1948 |
| Diakonat | 1 sierpnia 1948 |
| Prezbiterat | 1951 |
| Chirotonia biskupia | 14 stycznia 1962 |
| Data konsekracji | 14 stycznia 1962 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Jan (Sokołow), Pimen (Izwiekow), Nikodem (Rotow), Michał (Woskriesienski), Nestor (Tuhaj), Bazyli (Samacha), Cyprian (Ziornow), Aleksy (Ridigier) | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Leoncjusz, imię świeckie: Iwan Afanasjewicz Gudimow, (ur. w 1928 w Nowej Słobodzie - zm. 16 lutego 1992 w Odessie[1]) – rosyjski biskup prawosławny.
W 1942 wstąpił jako posłusznik do Pustelni Glińskiej. 28 lipca 1948 złożył wieczyste śluby mnisze przed biskupem izmaelskim Anatolem. Ten sam hierarcha wyświęcił go 1 sierpnia tego samego roku na diakona i skierował do pracy duszpasterskiej w soborze w Izmaelu. W 1949 hierodiakon Leoncjusz wstąpił do seminarium duchownego w Odessie, które ukończył w 1953. Wcześniej, w 1951, przyjął święcenia kapłańskie. W 1957 uzyskał dyplom kandydata nauk teologicznych i został wykładowcą w seminarium w Odessie. W 1960 został przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie. Od 1961 był ponadto rektorem seminarium w Odessie i posiadał godność archimandryty.
14 stycznia 1962 miała miejsce jego chirotonia na biskupa podolskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W ceremonii jako konsekratorzy wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolici kijowski i halicki Jan, leningradzki i ładoski Pimen, arcybiskup jarosławski i rostowski Nikodem, biskup kazański i marijski Michał, charkowski i bohoduchowski Nestor, sergiopolski Bazyli, dmitrowski Cyprian oraz talliński i estoński Aleksy II. Po dwóch latach objął katedrę wołyńską i rówieńską. W 1965 przeniesiony do eparchii symferopolskiej i krymskiej. W 1967 objął katedrę charkowską. W lutym 1968 otrzymał godność arcybiskupią; w sierpniu tego samego roku zrezygnował z kierowania eparchią charkowską. 1 grudnia 1970 został wyznaczony na arcybiskupa berlińskiego i środkowoeuropejskiego, egzarchę Europy Środkowej. Z katedry tej odszedł w 1973, przeniesiony ponownie do eparchii symferopolskiej i krymskiej. W raporcie Urzędu ds. Wyznań z tego samego roku, dzielącym hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na całkowicie lojalnych wobec władz państwowych, lojalnych, lecz starających się umacniać struktury kościelne oraz niepewnych, został zaliczony do pierwszej grupy[2].
10 marca 1989 został metropolitą. W 1990 mianowany metropolitą odeskim i chersońskim; po roku, w związku z ponownym utworzeniem niezależnych eparchii odeskiej i chersońskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita chersoński i taurydzki. Zmarł w 1992[1] i został pochowany w sąsiedztwie soboru katedralnego w Chersoniu[3].
Przypisy
- ↑ a b 16 марта 1992 года скончался Леонтий (Гудимов), митрополит Донецкий
- ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410. ISBN 0-88141-033-0.
- ↑ История собора