Leonhard Stock

Leonhard Stock
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1958 ; Finkenberg
Klub	WSV Zell am Ziller
Pierwsze punkty w PŚ	8.01 1977, Ga-Pa; (8. - zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	10.12 1978, Schladming (2. - kombinacja)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	6.01 1989, Laax ; (zjazd)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
2. miejsce ;	1978/1979

Leonhard Stock (ur. 14 marca 1958 w Finkenbergu) – austriacki narciarz alpejski, mistrz olimpijski, i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Leonhard Stock osiągnął w 1975 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy juniorów w Mayrhofen, gdzie zdobył srebrne medale w zjeździe i gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy juniorów w Gällivare w obu tych konkurencjach zdobywał złote medale. W grudniu 1976 roku zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, a już 8 stycznia 1977 roku w Garmisch-Partenkirchen zdobył pierwsze punkty w zawodach tego cyklu, zajmując ósme miejsce w zjeździe. W lutym 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w biegu zjazdowym zajął 27. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanął 10 grudnia 1978 roku w Schladming, gdzie był drugi w kombinacji alpejskiej. Rozdzielił wtedy na podium Petera Lüschera ze Szwajcarii i Andreasa Wenzela z Liechtensteinu. W pozostałych zawodach sezonu 1978/1979 jeszcze trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium - 1 lutego 1979 roku w Villars był drugi w zjeździe. Wyniki ten pozwoliły mu zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, w której lepszy był tylko Lüscher. W kolejnym sezonie ani razu nie znalazł się w pierwszej trójce i tylko dwukrotnie zmieścił się w pierwszej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął odległe miejsce, znalazł się jednak w składzie kadry Austrii na rozgrywane w lutym 1980 roku igrzyska olimpijskie w Lake Placid. Pierwotnie był tylko rezerwowym i miał nie wystartować, jednak na treningach olimpijskich uzyskiwał czasy lepsze od kolegów z drużyny. Wystąpił więc w biegu zjazdowym i zdobył złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio swego rodaka Petera Wirnsbergera i Kanadyjczyka Steve'a Podborskiego. Na tych samych igrzyskach był też osiemnasty w slalomie, a giganta ukończył na 26. pozycji. Igrzyska w Lake Placid były równocześnie rozgrywane jako mistrzostwa świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. Stock zdobył w tej konkurencji brązowy medal, przegrywając tylko z Philem Mahre z USA i Andreasem Wenzelem.

W latach 1981-1985 sporadycznie stawał na podium zawodów pucharowych, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej plasował się poza pierwszą dziesiątką, w konsekwencji nie wystąpił na rozgrywanych w 1984 roku igrzyskach olimpijskich w Sarajewie oraz mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku. Wystąpił za to na odbywających się w 1982 roku mistrzostwach świata w Schladming, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął piętnaste miejsce. Do wysokiej formy powrócił w sezonie 1985/1986, w którym większość zawodów kończył w czołowej dziesiątce. Siedmiokrotnie stawał na podium, dwa razy na drugim i pięć razy na trzecim stopniu. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć szóste miejsce, był też czwarty w klasyfikacji kombinacji i supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu był szósty. W klasyfikacji generalnej sezonu 1986/1987 uplasował się tylko jedną pozycję niżej, chociaż na podium stanął tylko trzykrotnie: 16 sierpnia 1986 roku w Las Leñas był drugi, a 1 marca w Furano i 15 marca 1987 roku w Calgary był trzeci w supergigancie. Brał udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana w 1987 roku, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w supergigancie. W walce o medal lepszy o 0,20 sekundy okazał się tam Markus Wasmeier z RFN.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Stock zajął tam między innymi czwarte miejsce w zjeździe, przegrywając walkę o medal z Francuzem Franckiem Piccardem o 0,32 sekundy. Na tych samych igrzyskach był też ósmy w supergigancie. W zawodach pucharowych kilkukrotnie kończył zawody w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął ani razu. W klasyfikacji generalnej był czternasty, a w klasyfikacji supergiganta zajął szóstą pozycję. W następnym sezonie w klasyfikacji końcowej wypadł nieco słabiej, zajmując ostatecznie osiemnaste miejsce. Trzykrotnie jednak stawał na podium: 27 listopada w Schladming był trzeci w supergigancie, 22 grudnia 1988 roku był trzeci w zjeździe, a 6 stycznia 1989 roku odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając zjazd. Z mistrzostw świata w Vail w lutym 1989 roku powrócił jednak bez medalu, zajmując dziewiąte miejsce w supergigancie i 22. miejsce w zjeździe.

Sezon 1989/1990 był jednym z najsłabszych w jego karierze. Austriak punktował tylko trzykrotnie i zajął 73. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1990/1991 raz stanął na podium, za to na najwyższym stopniu: 8 grudnia 1990 roku w Val d’Isère wygrał zjazd. W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zajmując czwarte miejsce w zjeździe. Tym razem w walce o podium lepszy był Szwajcar Daniel Mahrer, który wyprzedził Stocka o 0,33 sekundy. Na podium zawodów PŚ Austriak wrócił 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, gdzie był drugi w zjeździe. Wynik ten powtórzył tydzień później w Val Gardena, jednak w kolejnych zawodach nie mieścił się na podium. Ostatecznie był piąty w klasyfikacji zjazdu i piętnasty w klasyfikacji generalnej. W 1992 roku wystąpił w zjeździe na igrzyskach w Albertville, jednak nie ukończył rywalizacji. Był to jego ostatni występ olimpijski. Ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata odniósł 12 grudnia 1992 roku w Val Gardena, gdzie ponownie był najlepszy w zjeździe. Ostatnie podium wywalczył dziesięć dni później w Bad Kleinkirchheim, gdzie zajął drugie miejsce w supergigancie. Sezon 1992/1993 ukończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej. W marcu 1993 roku zakończył karierę

Kilkakrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w zjeździe i supergigancie w 1987 roku^[1]. Był chorążym ekipy Austrii podczas igrzysk w Calgary. W 1996 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[2]. Po zakończeniu kariery założył wraz z bratem sklep ze sprzętem narciarskim oraz prowadził należący do rodziny hotel.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:45,50 min	-	-
26.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74 min	+6,66 s	Ingemar Stenmark
18.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26 min	+6,15 s	Ingemar Stenmark
4.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63 min	+1,92 s	Pirmin Zurbriggen
8.	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66 min	+2,70 s	Franck Piccard
DNF	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37 min	-	Patrick Ortlieb

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
27.	2 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	3:02,52 min	+4,48 s	Ingemar Stenmark
1.	14 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:45,50 min	-	-
26.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74 min	+6,66 s	Ingemar Stenmark
18.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26 min	+6,15 s	Ingemar Stenmark
3.	22 lutego	1980	Lake Placid	Kombinacja	45,53 pkt	+30,80 pkt	Phil Mahre
15.	6 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:55,10 min	+2,39 s	Harti Weirather
8.	31 stycznia	1987	Crans-Montana	Zjazd	2:07,80 min	+1,38 s	Peter Müller
8.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	+57,65 pkt	Marc Girardelli
4.	2 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,93 min	+1,35 s	Pirmin Zurbriggen
22.	6 lutego	1989	Vail	Zjazd	2:10,39 min	+2,45 s	Hans-Jörg Tauscher
9.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:38,81 min	+1,26 s	Martin Hangl
4.	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91 min	+0,99 s	Franz Heinzer