Leonia Wild

Leonia Wild
Leonia Maciejowska
Ilustracja
Data urodzenia

1834

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1878
Merano

Przyczyna śmierci

gruźlica

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Narodowość

polska

Rodzice

Feliks Maciejowski, Eugenia z d. Gregoire

Małżeństwo

Karol Wild

Dzieci

m.in. Karol, Eugenia

Krewni i powinowaci

Helena, Eugenia (siostry)

Leonia Wild(owa), z domu Maciejowska (ur. 1834, zm. 19 grudnia 1878 w Merano) – polska pianistka, działaczka niepodległościowa.

Życiorys

Urodziła się w 1834[1][2][3][4]. Była córką lekarza ze Lwowa Feliksa Maciejowskiego i pochodzącej z Francji Eugenii Gregoire[5][6][4], siostrą Heleny i Eugenii[7]. Kształciła się muzycznie u niemieckiego pianisty i kompozytora Josepha Christopha Keßlera[4]. Została pianistką, interpretatorką dzieł Fryderyka Chopina, jedną z najlepszych egzekutorek dzieł tego kompozytora we Lwowie[8][9].

W wieku 16 lat została żoną Karola Wilda (1824-1885), lwowskiego księgarza i wydawcy[8][10][11][12][4]. Przed 1863 mieli pięcioro dzieci[13] (czterech synów, w tym Karola, zmarłego w 1897 w wieku 43 lat[14] oraz córkę Eugenię urodzoną w 1853[3]). Kształceniem ich dzieci zajmowała się Zofia Romanowiczówna[15].

Leonia Wild w swoim domu prowadziła salon, skupiający przedstawicieli lwowskiej sfery artystycznej[8]. Była przewodniczącą Towarzystwa imienia Klaudii z Działyńskich Potockiej[16]. Udzielała się w pracy oświatowej na rzecz ludności galicyjskiej[17]. Po wybuchu powstania styczniowego stanęła na czele Komitetu Niewiast Polskich we Lwowie[18][19][20][10]. W ramach Komitetu Dam Rewolucyjnego tzw. „Komitetu Sióstr Klaudii”, powszechnie określanego jako „Klaudynki”, kierowała akcją lwowskiej zbiórki podatków na rzecz powstańców[21]. Po wprowadzeniu stanu oblężenia Lwowa była jedną z nielicznych działaczek pozostałych w mieście i została wówczas mianowana przez Rząd Narodowy naczelniczką jednego z pięciu okręgów Lwowa (chorowała wówczas na płuca)[22]. Wraz z innymi zaangażowanymi w akcji niepodległościowej kobietami doprowadzała do ucieczek osób więzionych we Lwowie[23][24]. W związku ze swoją działalnością niepodległościową została aresztowana, była przetrzymywana przez dłuższy czas, po czym oskarżona o zaburzenie spokoju publicznego, jednak z braku dowodów została zwolniona[24][1][10].

Była współautorką statutu Stowarzyszenia Czynnych Polek, powołanego w 1868 przez byłe członkinie organizacji „Klaudynek”[25]. 18 lutego 1865 otrzymała nominację na członka honorowego Stowarzyszenia Bratniej Pomocy Polaków w Genewie[26]. Została członkinią zwyczajną założonego w 1874 Stowarzyszenia Pracy Kobiet we Lwowie, była wybierana do rady zawiadowczej tej organizacji 30 marca 1874[27], ponownie 6 lutego 1876[28][29][30].

Chorowała na gruźlicę, w związku z czym wyjeżdżała za granicę celem kuracji (przebywała w Wenecji, Florencji, Merano), także wspólnie z chorującą na tę chorobę córką Eugenią[6]. Była przyjaciółką i obiektem uczuć Kornela Ujejskiego[6][3] (wcześniej dzieła tego poety były wydawane w komisie księgarni Karola Wilda[31]). Ujejski zadedykował jej swój zbiór pt. Tłumaczenia Szopena, datowane na lata 1857-1860, wydane w 1866 jako próba poetyckiego przełożenia muzyki[32]. Zmarła 19 grudnia 1878 w Merano[8][6][4]. Została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[33]. Została upamiętniona pomnikiem ufundowanym przez Ujejskiego[34].

Wyróżniała się urodą, po latach została określona jako zapomniana lwowska Beatrycze[35]. Jej korespondencja z mężem została przedstawiona w książce pt. Walka z życiem. korespondencja lwowskiej rodziny Wildów, autorstwa Zbigniewa Sudolskiego, wydanej w 2001[36]. Jej osoba została opisana w książce pt. Kobiety ze Lwowa Beaty Kost z 2017[37].

Przypisy

  1. ↑ a b Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 109, 134.
  2. ↑ W podanym źródle pojawiły się dwie sprzeczne ze sobą wskazania wieku Leonii Wildowej w 1863 roku: według jednego miała wówczas 29 lat, a według drugiego miała wtedy 26 lat.
  3. ↑ a b c Anna Pekaniec. Włoskie podróże w polskiej literaturze dokumentu osobistego kobiet (z jednym wyjątkiem dla powieści). Wybrane przykłady. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura”. Nr 9 (1), s. 271-272, 2017. 
  4. ↑ a b c d e „Tłumaczenia Szopena i Beethovena” Kornela Ujejskiego jako przykład powiązać intertekstualnych pomiędzy literaturą a muzyką romantyzmu. literaturaminionychepok.ubf.pl. [dostęp 2018-06-13].
  5. ↑ Edward Stocki, Feliks Jan Maciejowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XIX, 1974.
  6. ↑ a b c d Zbigniew Sudolski: Walka z życiem. Korespondencja lwowskiej rodziny Wildów. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2018-06-13].
  7. ↑ Romanowiczówna. Klaudynki ↓, s. 7.
  8. ↑ a b c d Kronika. † Leonia Wildowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 310, s. 3, 20 grudnia 1878. 
  9. ↑ Musica Galiciana T. XIII. akademicka.pl. [dostęp 2018-06-13].
  10. ↑ a b c Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 397.
  11. ↑ Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 109.
  12. ↑ Leonia Wildowa. baza-nazwisk.de. [dostęp 2018-06-13].
  13. ↑ Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 109, 114.
  14. ↑ Kronika. Zmarli. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 39 z 18 lutego 1897. 
  15. ↑ Jan Bujak: Zofia Romanowiczówna. Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2016-07-17].
  16. ↑ Maria Baranowa: Powstanie Styczniowe. Przyczyny i udział w nim Galicji Wschodniej. kuriergalicyjski.com, 2018-02-04. [dostęp 2018-06-13].
  17. ↑ Romanowiczówna. Klaudynki ↓, s. 9.
  18. ↑ Polki w czasie Powstania r. 1863/1864. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 148.
  19. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Do dziejów powstania styczniowego. Obrazki z przeszłości Galicyi. Lwów: 1912, s. 62.
  20. ↑ Jan Stella-Sawicki: Galicya w powstaniu styczniowem. Lwów: 1913, s. 18, 19.
  21. ↑ Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 110.
  22. ↑ Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 114, 131.
  23. ↑ Bruchnalska. Ciche bohaterki ↓, s. 123.
  24. ↑ a b Romanowiczówna. Klaudynki ↓, s. 22.
  25. ↑ Romanowiczówna. Klaudynki ↓, s. 25-26.
  26. ↑ Romanowiczówna. Klaudynki ↓, s. 46.
  27. ↑ Stowarzyszenie pracy kobiet. „Gazeta Lwowska”. Nr 74, s. 4, 1 kwietnia 1874. 
  28. ↑ Głosy publiczne. „Gazeta Lwowska”. Nr 39, s. 4, 18 lutego 1876. 
  29. ↑ Kronika. „Hasło”. Nr 2, s. 3, 20 lutego 1876. 
  30. ↑ Wspomnienia z Wystawy Lwowskiej przez N.E.R. II. Wystawa pracy kobiet. „Kłosy”. Nr 642, s. 252, 6 października 1877. 
  31. ↑ Kazimierz Wróblewski: Kornel Ujejski (1823-1893). Lwów: 1902, s. 117, 171.
  32. ↑ Kazimierz Wróblewski: Kornel Ujejski (1823-1893). Lwów: 1902, s. 166.
  33. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie wschodniej Małopolski. Lwów: 1928, s. 37.
  34. ↑ Kazimierz Wróblewski: Kornel Ujejski (1823-1893). Lwów: 1902, s. 205.
  35. ↑ Książka o wybitnych Lwowiankach. radiozagranica.pl, 2017-11-06. [dostęp 2018-06-13].
  36. ↑ Walka z życiem: korespondencja lwowskiej rodziny Wildów. books.google.pl. [dostęp 2018-06-13].
  37. ↑ Kobiety ze Lwowa. bpmokotow.waw.pl. [dostęp 2018-06-13].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Leonia Wild.jpg
Leonia Wild