Leonid Gajdaj
Leonid Gajdaj w 1941 roku | |
Prawdziwe imię i nazwisko | Leonid Iowicz Gajdaj |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | reżyser |
Odznaczenia | |
| |
Leonid Iowicz Gajdaj (ros. Леони́д И́ович Гайда́й; ur. 30 stycznia 1923 w mieście Swobodnyj w obwodzie amurskim; zm. 19 listopada 1993 w Moskwie) – radziecki reżyser filmowy, autor niezwykle popularnych komedii z lat 60. i 70. i 80.
Życiorys
Był synem kolejarza. W czasie II wojny światowej wstąpił na ochotnika do armii. Na froncie został ranny w nogę, wskutek wybuchu miny.
Absolwent Studium Teatralnego przy Teatrze Dramatycznym w Irkucku (1947). W 1955 ukończył studia na wydziale reżyserskim w moskiewskim WGIK[1].
Najpopularniejszy jego film - komedia kryminalna „Brylantowa ręka“ - w 1995 roku wybrana została najlepszą komedią w historii radzieckiego kina.
Pochowany na Cmentarzu Kuncewskim w Moskwie[2].
Filmografia
- 1957: Daleka droga (Долгий путь)
- 1958: Narzeczony z tamtego świata (Жених с того света)
- 1960: Zmartwychwstały po raz trzeci Трижды воскресший)
- 1961: Pies Barbos i niezwykły cross (Пёс Барбос и необычный кросс)
- 1961: Bimbrownicy (Самогонщики)
- 1962: Ludzie interesu (Деловые люди)
- 1965: Operacja „Y”, czyli przypadki Szurika (Операция «Ы» и другие приключения Шурика)
- 1967: Kaukaska branka, czyli nowe przygody Szurika (Кавказская пленница, или Новые приключения Шурика)
- 1968: Brylantowa ręka (Бриллиантовая рука)
- 1971: Dwanaście krzeseł (12 стульев)
- 1973: Iwan Wasiljewicz zmienia zawód (Иван Васильевич меняет профессию)
- 1975: To niemożliwe! (Не может быть!)
- 1977: Incognito z Petersburga (Инкогнито из Петербурга)
- 1980: Po zapałki (За спичками)
- 1982: Totolotek-82 (Спортлото-82)
- 1985: Uwaga, niebezpieczeństwo! (Опасно для жизни!)
- 1990: Prywatny detektyw, czyli Operacja „Kooperacja” (Частный детектив, или Операция „Кооперация”)
- 1992: Na Deribasowskiej ładna pogoda, ale pada na Brighton Beach (На Дерибасовской хорошая погода, или На Брайтон Бич опять идут дожди)
Nagrody i odznaczenia
- Medal Za Zasługi Bojowe (1942)
- Ludowy Artysta RFSRR (1974)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985)
- Ludowy Artysta ZSRR (1989)
Źródło:[3]
Przypisy
- ↑ Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 47.
- ↑ Могилы знаменитостей. Московский некрополь. Гайдай Леонид Иович (1923–1993)
- ↑ Гайдай Леонид Иович, kino-teatr.ru
Bibliografia
- Marcin Cybulski: ZSRR się śmieje. Filmy Leonida Gajdaja i radziecka kinematografia komediowa. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Grado, 2013. ISBN 978-83-62941-50-6.
- Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.
- Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 113-121.
Linki zewnętrzne
- Leonid Gajdaj w bazie IMDb (ang.)
- Leonid Gajdaj w bazie kino-teatr.ru (ros.)
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.
Знак «Народный артист РСФСР»
Знак «Народный артист СССР». Изображение с удостоверения к знаку.
Леонид Гайдай. Иркутск, 1941 год
- Леонид Гайдай. Автограф на сценарии фильма "Спортлото-82". Крым, лето 1981.
- Soviet Leonid Gaidai signature (1981).