Leopold Auer

Leopold Auer
Lipót Auer
Ilustracja
Leopold Auer
Data i miejsce urodzenia7 czerwca 1845
Veszprém
Data i miejsce śmierci15 lipca 1930
Drezno
Dziedzina sztukimuzyka
Ważne dzieła
  • Rapsodie hongroise
  • Tarantelle de concert

Leopold Auer, węg. Auer Lipót, ros. Леопо́льд Семёнович А́уэр (ur. 7 czerwca 1845 w Veszprémie, zm. 15 lipca 1930 w Dreźnie) – węgierski skrzypek i pedagog, kompozytor oraz dyrygent; arystokrata rosyjski.

Życiorys

Auer urodził się w 1845 roku w żydowskiej rodzinie osiadłej w węgierskim Veszprém. Systematyczną naukę gry na skrzypcach rozpoczął w 1855 roku w konserwatorium w Budapeszcie u Dávidnála Ridleya-Kohnego, kontynuował ją w latach 1857-1858 w konserwatorium w Wiedniu u Jakoba Donta i Josefa Hellmesbergera Sr. oraz w 1861 roku u Jeana-Delphina Alarda w Paryżu. W latach 1863-1864 studiował u Josepha Joachima w Hanowerze, uzupełniając umiejętności w zakresie gry solowej, kameralnej i orkiestrowej. W latach 1864-1866 był koncertmistrzem orkiestry w Düsseldorfie, następnie w Hamburgu, gdzie kierował kwartetem smyczkowym, a później, do 1868 roku, grał jako pierwszy skrzypek w kwartecie braci Müllerów. W maju 1868 roku koncertował z Antonem Rubinsteinem w Londynie, a w październiku wyjechał do Rosji na trzyletnie tourné. Pozostał tam jednak znacznie dłużej: w roku 1883 uzyskał rosyjskie obywatelstwo, a trzynaście lat później carską nobilitację. W latach 1867-1917 prowadził klasę gry skrzypcowej i kameralistyki w konserwatorium w Petersburgu. Do 1906 roku był solistą i kierownikiem kwartetu Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego, a od 1872 roku solistą w orkiestrze Teatru Maryjskiego (obydwie funkcje przejął od Henryka Wieniawskiego). Od 1874 roku zajmował też stanowisko nadwornego solisty cara, a w 1883 roku rozpoczął działalność dyrygencką i w sezonach 1883-1884, 1887-1892 i 1894-1895 prowadził koncerty symfoniczne Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego. Do 1917 roku rozwijał bardzo ożywioną działalność społeczną, organizacyjną, a przede wszystkim koncertową. Występował jako solista i dyrygent w Rosji i w całej Europie (w tym wielokrotnie w Polsce). Uczestniczył jako oficjalny przedstawiciel Rosji w wielu międzynarodowych kongresach i konkursach. Po wydarzeniach rewolucyjnych w Rosji, w trakcie niepewnego rozstrzygnięcia wojny domowej, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych (1918 rok). Tam kontynuował działalność pedagogiczną w Institut of Music Art (późniejsza Juilliard School) w Nowym Jorku i w Curtis Institute of Music w Filadelfii. Pomimo sędziwego wieku nadal koncertował. Od 1924 roku występował w Carnegie Hall. W 1928 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Zmarł w poddrezdeńskim Loschwitz 15 lipca 1930 roku, podczas odbywania tournée w Niemczech.

Twórczość

Auer uznany jest za twórcę rosyjskiej szkoły skrzypcowej, miał równie wielkie osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa, jak i pedagogiki. Do uczniów Auera należeli m.in.: Konstanty Gorski, Josif Achron, Jascha Heifetz, Efrem Zimbalist, Michaił Elman, Nathan Milstein i Emil Młynarski. Wielu uczniów-cudzoziemców kształciło się w latach 1906-1911 u Auera w Londynie. Leopold Auer jest autorem licznych transkryptów i opracowań literatury skrzypcowej, komponował także utwory na skrzypce i orkiestrę, np. Rapsodie hongroise, Tarantelle de concert. Sukcesy w wykonawstwie i pedagogice zawdzięczał swej nowatorskiej technice, głębokiej wiedzy o stylach wykonawstwa oraz rozległej i wszechstronnej kulturze muzycznej. Podczas dyrygentury występów zagranicznych propagował rosyjską muzykę symfoniczną, poprowadził m.in. kilka zagranicznych prawykonań utworów Piotra Czajkowskiego. Jako skrzypek koncertował z wieloma artystami światowej sławy, jak np. z Eugenem d’Albertem, Raoulem Pugno, Teodorem Leszetyckim, Józefem Wieniawskim i Siergiejem Taniejewem, ponadto regularnie występował z Antonem Rubinsteinem i Anną Jesipową.

Publikacje

Jako pedagog gry skrzypcowej Auer wydał trzy książki, w tym ostatnia to zbiór dwóch wcześniejszych w jednym tomie, wydana w Moskwie już po jego śmierci:

  1. Nauka gry na skrzypcach (ang. Violin Playing as I Teach It), Nowy Jork 1921
  2. Mistrzowskie dzieła na skrzypce i ich interpretacja (ang. Violin Master Works and Their Interpretation), Nowy Jork 1925
  3. Moja szkoła gry na skrzypcach. Interpretacja nauki klasyki skrzypcowej (ros. Moja szkoła igry na skripkie. Intierpietacyja proizwiedienij skripicznoj klasiki), Moskwa 1965

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie