Leopold Dręgiewicz

Leopold Dręgiewicz
Ilustracja
kapitan służby zdrowia kapitan służby zdrowia
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1884
Zabłotów

Data śmierci

1945

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png C. K. Armia,
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

10 Batalion Sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Leopold Karol Dręgiewicz (ur. 4 listopada 1884 w Zabłotowie, zm. 1945) – doktor nauk medycznych, dentysta, kapitan rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego,

Życiorys

Leopold Karol Dręgiewicz urodził się 4 listopada 1884 w Zabłotowie[1][2][3][4]. Był synem Michała Lamberta Dręgiewicza (c. k. komisarz straży skarbowej w Brzozowie[2]) i Michaliny z domu Zalewskiej[4] (1863-1938[5], urodzona w Ułaszkowcach). Jego rodzeństwem byli: Ludwik (oficera c. i k. armii, który zginął pod Zubowicami 31 października 1914) i Kazimierz (student Politechniki Lwowskiej, w wieku 19 lat poległy w obronie Lwowa pod Zadwórzem, tzw. „polskie Termopile”), Michalina (nauczycielka w Brzuchowicach, zmarła po wojnie w Rzeszowie). Jego krewnymi byli Karol Dręgiewicz (1818–1887, członek wydziału miejskiego w Sanoku w latach 1850–1865[6]), Wiktor Dręgiewicz (1860–1922, inspektor policji[7][8] i radny Sanoka[9][10]; u niego Leopold zamieszkiwał w Sanoku w trakcie nauki gimnazjalnej[1]).

W 1903 Leopold Dręgiewicz zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Józef Ekkert, Ksawery Jaruzelski, Ludwik Jus, Feliks Młynarski, Kazimierz Ślączka)[11][12][13]. Na III roku studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego w roku akademickim 1908/1909 otrzymał stypendium fundacji Głowińskiego[14]. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora i dyplom lekarza dentysty w 1912[15][16].

W C. K. Armii od około 1912 zastępcą asystenta lekarza (wojskowa szkoła aplikacyjna)[17]. Następnie został awansowany na stopień nadlekarza z dniem 1 sierpnia 1913 i był przydzielony do Gsp. Nr 14 we Lwowie[18]. Podczas I wojny światowej został awansowany na lekarza pułkowego z dniem 1 września 1915 i nadal był przydzielony do Gsp. Nr 14 we Lwowie[19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy w korpusie oficerów sanitarnych - lekarzy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[20][21]. W 1923, 1924 w stopniu kapitana był przydzielony jako oficer rezerwowy do 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu (analogicznie byli przydzieleni do tej jednostki także inni pochodzący z Sanoka oficerowie-lekarze: Stanisław Domański, Kazimierz Niedzielski, Salomon Ramer, Jan Porajewski, Antoni Dorosz)[22][23]. W 1926, jako oficer rezerwy, otrzymał dyplom strzelecki za udział zawodach sanockiego pułku[24]. W 1934 w stopniu kapitana lekarza rezerwy był w kadrze zapasowej 10 Szpitala Okręgowego i był wówczas przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[25]. W 1922 kandydował w wyborach do Sejmu RP I kadencji (1922-1927) w okręgu 48 z listy bezimiennej[26].

W okresie II Rzeczypospolitej był lekarzem dentystą w Sanoku[27][28][29]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 24 stycznia 1924 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3]. Do 1939 prowadził w Sanoku zakład dentystyczny, funkcjonujący przy ulicy Jagiellońskiej[15][30][16] 43[31][32]. Do 1939 był członkiem Lwowskiej Izby Lekarskiej[33][34].

Przez 12 lat był żonaty z Jadwigą z domu Schuster (ur. 1898, technik dentystyczny, zm. 3 stycznia 1927)[35][36][37][38]. Mieli dwie córki[39]; Gertrudę Marię (ur. 1917[40], żona Tadeusza Krupy, podoficera Wojska Polskiego z 2 pułku Strzelców Podhalańskich), Annę Wandę (1920-1987, po mężu Wilk[41][42], dentystka w Sanoku). 6 kwietnia 1931 jego drugą żoną została Aniela Kornak (ur. 1901[43], zm. 1976[44][a])[45].

Grobowiec Dręgiewiczów

Po wybuchu II wojny światowej w okresie trwającej okupacji niemieckiej jako oficer rezerwy zgłosił się do "pospolitego ruszenia" i z wycofującą się armią przekroczył granicę polsko-węgierską. Na Węgrzech był internowany w tzw. Lengyel tabor (polskich obozach), początkowo w Balatonboglár, a następnie w Siklósi vár. Tam wykonywał zawód stomatologa. W 1944, po zajęciu Węgier przez wojska niemieckie sytuacja internowanych Polaków pogorszyła się i byli już traktowani jako jeńcy wojenni. Chory zmarł w lutym 1945 w transporcie jeńców do Niemiec w Pasawie (według inne wersji w pobliżu Wiener Neustadt[46]) i został tam pochowany w zbiorowej mogile.[47].

Leopold Dręgiewicz został symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodzinnym położonym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Zostały tam pochowane jego matka Michalina oraz obie żony, Jadwiga i Aniela.

Uwagi

  1. ↑ W treści inskrypcji nagrobnej podano lata życia Anieli Dręgiewicz „1902-1966”.

Przypisy

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1896/1897 (zespół 7, sygn. 22). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 107.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 625.
  3. ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 75 (poz. 100).
  4. ↑ a b Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 442.
  5. ↑ Michalina Dręgiewicz. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  6. ↑ Tomasz Opas, Zagadnienia ustrojowe, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 337.
  7. ↑ Szematyzm na rok 1910. Lwów: 1910, s. 451.
  8. ↑ Szematyzm na rok 1911. Lwów: 1911, s. 466.
  9. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 380.
  10. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 47. ISBN 83-909787-8-4.
  11. ↑ 22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 40.
  12. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 156, s. 4, 1 lipca 1903. 
  13. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
  14. ↑ Stypendya Wydziału Krajowego. „Nowa Reforma”. Nr 111, s. 1, 10 marca 1909. 
  15. ↑ a b Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1925, s. 204.
  16. ↑ a b Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy: aptek, szpitali, ubezpieczalni społ., ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych, oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny. Warszawa: 1939, s. 41.
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1342.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 1159.
  19. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 1028.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1225.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1105.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1181-1182.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1075.
  24. ↑ Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 74. ISBN 83-918650-0-2.
  25. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 799.
  26. ↑ Listy kandydatów zgłoszone z okręgu 48. „Ziemia Przemyska”. Nr 42, s. 3, 15 października 1922. 
  27. ↑ Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 490.
  28. ↑ Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 151.
  29. ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 64. [dostęp 2015-06-25].
  30. ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Sanok: Krakowska Kongregacja Kupiecka, 1938, s. 5.
  31. ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 706. [dostęp 2015-07-20].
  32. ↑ Spis Właścicieli Kont Czekowych w Pocztowej Kasie Oszczędności: według stanu z dnia 30 września 1934 r.. Warszawa: Pocztowa Kasa Oszczędności, 1934, s. 469.
  33. ↑ Lista członków Lwowskiej Izby Lekarskiej według stanu z lipca 1931. „Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich”. Nr 9, s. 332, 1 września 1931. 
  34. ↑ Lista członków Lwowskiej Izby Lekarskiej uprawnionych do głosowania do Rady Izby w dniu 17 grudnia 1939 r.. „Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich”. Nr 8, s. 19, 1939. 
  35. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 77 (poz. 126).
  36. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 316 (poz. 2).
  37. ↑ Wiadomości bieżące. Zmarli w styczniu. „Gospodarz”. Nr 1, s. 4, 1 lutego 1927. 
  38. ↑ Jadwiga Dręgiewicz. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  39. ↑ Borys Łapiszczak: Sanok. Powódź stulecia (1927-2007), miasta galicyjskie i Kresy Wschodnie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. XI. Sanok: Poligrafia, 2008, s. 27. ISBN 83-918650-5-3.
  40. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 86 (poz. 236).
  41. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 86 (poz. 237).
  42. ↑ Anna Wanda Wilk. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  43. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 89 (poz. 278).
  44. ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 7 (poz. 51).
  45. ↑ Aniela Dręgiewicz. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2020-05-17].
  46. ↑ Józef Krętowski: Ich pamięci. Straty osobowe lekarzy na Kresach Rzeczypospolitej w latach drugiej wojny światowej. Białystok: Skryba, 2018, s. 61. ISBN 978-83-950874-0-0.
  47. ↑ Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 49. ISBN 83-918650-0-2.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Leopold Dręgiewicz.jpg
Leopold Dręgiewicz
Tomb of Dręgiewicz family at Central Cemetery in Sanok 3.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Dręgiewiczów na Cmentarzu Centralnym w Sanoku