Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister | |
| Okres | od 1766 |
| Ambasador Hiszpański w Wenecji | |
| Okres | od 1771 |
| Odznaczenia | |
 | |
Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache, właśc. Squillace (ur. 23 grudnia 1699 w Mesynie, zm. 15 września 1785 w Wenecji) – hiszpański minister pochodzenia włoskiego. Był zwolennikiem oświecenia. Należał do ekipy ministerialnej, którą sprowadził z Włoch Karol III, będący przed wstąpieniem na tron hiszpański królem Neapolu i Sycylii.
Karola III we Włoszech do reform namówił Bernardo Tanucci. Sam Leopoldo de Gregorio – człowiek skromnego pochodzenia, dowiódł swych umiejętności jako urzędnik odpowiadający za zaopatrzenie armii Królestwa Neapolu W 1755 za te zasługi uczyniono go „Markizem Esquilache”. Chciał zmodernizować społeczeństwo hiszpańskie, skończyło się to jednak buntem, zwanym zamieszkami Esquilachego (motín de Esquilache). Karol musiał odwołać Esquilache’go, a potem (1771) mianować go ambasadorem w Wenecji. Obaj król i minister ubolewali nad nieustępliwością ludu hiszpańskiego. Esquilache doprowadził do skanalizowania, oświetlenia i wybrukowania ulic hiszpańskich miast (w szczególności Madrytu uchodzącego za najbardziej zaniedbaną[1] stolicę Europy) i stworzył wspaniałe bulwary.
W 1762 odznaczony Orderem Orła Białego[2].
Przypisy
- ↑ Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 1997, s. 338. ISBN 83-7052-226-2.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Marta Męclewska (oprac.), Warszawa: Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego, 2008, s. 202, ISBN 978-83-7022-178-2, OCLC 751245817.