Lesław i Wacław Janiccy

Lesław i Wacław Janiccy
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1944
Lanckorona

Zawód

aktorzy
jubilerzy

Zespół artystyczny
Cricot 2

Lesław i Wacław Janiccy (ur. 8 maja 1944 w Lanckoronie) – polscy aktorzy teatralni i filmowi, bracia bliźniacy występujący najczęściej jako duet, jubilerzy. Wieloletni artyści teatru Cricot 2.

Życie i twórczość

Ich ojciec Tadeusz był szlifierzem diamentów. Lesław studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni Adama Marczyńskiego, natomiast Wacław – historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim[1].

W 1966 rozpoczęli współpracę z Tadeuszem Kantorem, biorąc udział w happeningu Linia podziału. Od tego czasu występowali we wszystkich spektaklach teatru Cricot 2 aż do śmierci Kantora w 1990 roku[2]. Od tego czasu corocznie w rocznicę śmierci Kantora, 8 grudnia, występują jako żywe pomniki, Chasydzi z Deską Ostatniego Ratunku, na ulicy Kanoniczej[3][4].

Na dużym ekranie zadebiutowali w 1974 jako bracia Kiemlicze w ekranizacji Potopu. Lesław wcielił się w Damiana, zaś Wacław – w Kosmę. Później pojawiali się w telewizyjnych nagraniach spektakli Kantora i gościnnie w innych produkcjach, np. serialu Na dobre i na złe w 2005 roku.

W 2000 roku nakładem Wydawnictwa Znak ukazała się książka Dziennik podróży z Kantorem 1979–1990, w której bracia opisali swoją współpracę z twórcą Cricot 2[5].

Byli regularnymi uczestnikami wydawanego w latach 2010–2015 pisma mówionego Gadający Pies.

Obecnie Janiccy prowadzą w Krakowie firmę jubilerską[1][4].

Przypisy

  1. ↑ a b O nas (pol.). Bracia Janiccy. [dostęp 2015-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 lutego 2015)].
  2. ↑ Urszula Wolak, Łukasz Gazur: Musieli grać lepiej niż rekwizyty (pol.). Dziennik Polski, 12 września 2014. [dostęp 2015-06-19].
  3. ↑ "Żywe pomniki" stanęły na Kanoniczej przed Cricoteką (pol.). krakow.tvp.pl, 8 grudnia 2012. [dostęp 2015-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 czerwca 2015)].
  4. ↑ a b Monika Redzisz: Szlifierze diamentów (pol.). Wysokie Obcasy, 16 grudnia 2011. [dostęp 2015-06-19].
  5. ↑ Wacław i Lesław Janiccy, "Dziennik podróży z Kantorem 1979-1990" (pol.). culture.pl. [dostęp 2015-06-19].

Linki zewnętrzne