Les Mills
 | ||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Leslie Roy Mills | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 listopada 1934 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost | 188 cm | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
_rib.PNG){kind=small}  | ||||||||||||||||||||||
Les Mills, wł. Leslie Roy Mills (ur. 1 listopada 1934 w Auckland[1]) – nowozelandzki lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem i pchnięcia kulą, czterokrotny olimpijczyk, mistrz igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej.
Kariera sportowa
Zdobył srebrny medal w rzucie dyskiem (przegrywając jedynie z Fanie du Plessisem ze Związku Południowej Afryki, a wyprzedzając Gerry’ego Carra z Anglii) oraz zajął 7. miejsce w pchnięciu kulą na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1958 w Cardiff[2]. Zajął 11. miejsce w pchnięciu kulą i odpadł w kwalifikacjach rzutu dyskiem na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie[1]. Na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth zajął 5. miejsce w rzucie dyskiem i 6. miejsce w pchnięciu kulą[2], a na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio 7. miejsce w pchnięciu kulą i odpadł w kwalifikacjach rzutu dyskiem[1].
Zwyciężył w rzucie dyskiem (przed George’em Puce’em z Kanady i swym kolegą z reprezentacji Nowej Zelandii Robinem Taitem) oraz zdobył srebrny medal w pchnięciu kulą (za Dave’em Steenem z Kanady, a przed Puce’em) na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston[2]. Zajął 11. miejsce w pchnięciu kulą na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1]. Zwyciężył w tej konkurencji na Igrzyskach Konferencji Pacyfiku w 1969 w Tokio[3].
Zdobył srebrny medal w rzucie dyskiem (za Puce’em, a przed Billem Tancredem z Anglii) i brązowy medal w pchnięciu kulą (za Steenem i Jeffem Teale’em z Anglii) na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu[2]. Zajął 14. miejsce w rzucie dyskiem i odpadł w kwalifikacjach pchnięcia kulą na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].
Mills zdobył 25 tytułów mistrza Nowej Zelandii (14 w pchnięciu kulą i 11 w rzucie dyskiem)[4]:
- pchnięcie kulą – 1954/1955, od 1956/1957 do 1961/1962, od 1964/1965 do 1969/1970i 1971/1972
- rzut dyskiem: – 1954/1955, od 1956/1957 do 1961/1962, 1965/1966, 1966/1967, 1970/1971 i 1971/1972
Zdobył również mistrzostwo Wielkiej Brytanii (AAA) w rzucie dyskiem w 1971 i wicemistrzostwo w tej konkurencji w 1958[5] oraz mistrzostwo w pchnięciu kulą w 1970 i 1971[6].
Dwadzieścia jeden razy poprawiał rekord Nowej Zelandii w pchnięciu kulą do rezultatu 19,80, uzyskanego 3 lipca 1967 w Honolulu. Wynik ten poprawił dopiero Jacko Gill w 2011. Dziewiętnaście razy ustanawiał rekord swego kraju w rzucie dyskiem do wyniku 61,52 m, osiągniętego 31 stycznia 1971 w Auckland[7]. Zajmuje z tymi rezultatami (luty 2021) 4. miejsce na liście najlepszych kulomiotów nowozelandzkich w historii oraz 5. miejsce na liście dyskoboli[8].
Późniejsze życie
W 1968 otworzył klub fitness w Auckland. Jego syn Phillip Mills rozbudował przedsiębiorstwo i stworzył sieć klubów gimnastycznych o nazwie Les Mills, która działa obecnie w wielu państwach[9].
W latach 1990–1998 Les Mills był burmistrzem Auckland[10].
W 1972 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[11], a w 2002 otrzymał nowozelandzki Order Zasługi[12].
Przypisy
- ↑ a b c d e Les Mills, olympedia.org [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ a b c d Leslie Roy Mills, thecgf.com [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ Pacific Conference Games, GBRAthletics [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ Athletics New Zealand. National Champions 1887–2016, anzrankings.org.nz, s. 52, 54 [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ AAA and National Championships Medallists – Discus, nuts.org.uk [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ AAA and National Championships Medallists – Shot Put, nuts.org.uk [dostęp 2021-02-25] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 133, 143. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ ALL-TIME LISTS, anzrankings.org.nz [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ The Les Mills Story, lesmills.com [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ Les Mills, Nowozelandzki Komitet Olimpijski [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- ↑ The London Gazette No. 45985, Supplement. „The London Gazette”, s. 6509, 1973-06-02. (ang.).
- ↑ The Queen’s Birthday and Golden Jubilee Honours List 2002, Department of Prime Minister and Cabinet, 3 maja 2002 [dostęp 2021-02-26] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Les Mills, Nowozelandzki Komitet Olimpijski [dostęp 2021-02-26] (ang.).
- Les Mills w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-02-26].
- Leslie Mills, Track and Field Statistics [dostęp 2021-02-26] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Les Mills (right) at the Opening Ceremony of the Rome Olympics