Leszek Ceremużyński

Leszek Ceremużyński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1932
Lublin

Data śmierci

26 listopada 2009

profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, kardiologia
Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie

Doktorat

1965
Akademia Medyczna w Warszawie

Habilitacja

1970

Profesura

1984

wykładowca Akademii Medycznej w Warszawie, profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Drzewo genealogiczne przedstawicieli Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologii, wywodzącej się od prof. Zdzisława Askanasa, którą współtworzył prof. Leszek Ceremużyński

Leszek Ceremużyński (ur. 22 maja 1932 w Lublinie[1], zm. 26 listopada 2009)[2][3] – polski lekarz, kardiolog, profesor nauk medycznych, nauczyciel akademicki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Współtwórca Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologii, wywodzącej się od prof. Zdzisława Askanasa (tzw. Szkoły Askanasa).

Życiorys

Maturę uzyskał w 1950 w Żyrardowie. W latach 1950–1955 odbył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Początkowo pracował jako lekarz na podstawie nakazu pracy Ministerstwie Zdrowia. W latach 1957–1959 odbył służbę wojskową w szpitalu w Żarach. Był lekarzem rejonowym w Warszawie i jednocześnie wolontariuszem w IV Klinice Chorób Wewnętrznych AM kierowanej przez prof. Zdzisława Askanasa, u którego w 1960 został asystentem. W 1965 na podstawie napisanej u prof. Askanasa rozprawy w 1965 nadano mu stopień naukowy doktora nauk medycznych. W 1970 na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. „Katecholaminy we krwi i w moczu, czynność tarczycy i kory nadnerczy oraz poziom insuliny w zawale serca o dobrym i złym przebiegu” otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych i został p.o. Zastępcą ds. Naukowych Dyrektora Instytutu Kardiologii AM w Warszawie. Odbył staże naukowe i kliniczne w ośrodkach kardiologicznych w Londynie, Edynburgu, Pradze, Budapeszcie i Berlinie[4].

W 1974 został ordynatorem w Szpitalu Grochowskim w Warszawie, w którym utworzył placówkę dydaktyczną Akademii Medycznej. Objął stanowisko Specjalisty Miasta Stołecznego Warszawy do spraw Kardiologii (1975–1983). W 1984 Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1993 profesora zwyczajnego nauk medycznych. Został kierownikiem II Kliniki Kardiologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego[4].

Wypromował 18 doktorów i był opiekunem 3 habilitacji[4]. Spośród osób, które pod jego kierunkiem uzyskały doktorat, następuje uzyskały samodzielność naukową: Mirosław Dłużniewski, Andrzej Budaj, Piotr Kułakowski, Tomasz Jaxa-Chamiec, Bronisław Bednarz (zob. obok ilustrację z Genealogią Askanasowców)[5].

Przez wiele lat co roku organizował w Teatrze Polskim w Warszawie konferencje dydaktyczne „Kardiologia światowa” skupiające przeciętnie ok. 1000 uczestników[4].

Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[5].

W 1970 został sekretarzem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, w 1986 jego wiceprezesem, a w latach 1990–1995 był jego prezesem. Był redaktorem naczelnym czasopisma „Kardiologia Polskiej”. Należał do European Society of Cardiology, American College of Cardiology, British Cardiac Society, European Society of Clinical Investigations, Hungarian Cardiac Society, i został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego[4].

Należał do Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia (1976–1980), Komisji Patofizjologii PAN (1974–1980) i Rady Naukowej Instytutu Kardiologii (1980–1990)[4].

Był żonaty z prof. Krystyną Cedro-Ceremużyńską[6].

Zmarł w wyniku urazów poniesionych w wypadku samochodowym. Został pochowany na Cmentarzu w Pyrach w Warszawie[7].

W 2009 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Przypisy

  1. ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. ↑ Jolanta Zaręba-Wronkowska: Prof.dr hab. n. med. Leszek Ceremużyński. wyborcza.pl, 8 lutego 2010. [dostęp 2018-12-21].
  3. ↑ Znany kardiolog zginął w wypadku. warszawa.wyborcza.pl, 27 listopada 2009. [dostęp 2018-12-25].
  4. ↑ a b c d e f Prof. dr hab. med. Leszek Ceremużyński – zarys biografii. ptkardio.pl, 3 grudnia 2009. [dostęp 2018-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)].
  5. ↑ a b Prof. Leszek Ceremużyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-12-21].
  6. ↑ 64. rocznica powołania I Katedry i Kliniki Kardiologii WUM – spotkanie przy grobach Ojców Założycieli. wum.edu.pl, 19 stycznia 2017. [dostęp 2018-12-22].
  7. ↑ Jolanta Zaręba-Wronkowska: Prof. dr hab. n. med. Leszek Ceremużyński 1932–2009. [dostęp 2018-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-21)].
  8. ↑ Odznaczenia za zasługi dla Rzeczypospolitej. prezydent.pl, 16 grudnia 2009. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)].

Media użyte na tej stronie

Drzewo Askanasowców.jpg
Autor: Szymol64, Licencja: CC BY-SA 4.0
Drzewo "genealogiczne przedstawiające Warszawską Akademicką Szkołę Kardiologii, wywodzącą się od prof. Zdzisława Askanasa.