Leszek Kidziński

Leszek Kidziński
Kindżał
podporucznik podporucznik
Data urodzenia

8 stycznia 1923

Data i miejsce śmierci

ok. 21 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Stanowiska

d-ca IV plutonu 1. kompanii „Maciek" batalionu „Zośka”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa, powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941)
Mogiła symboliczna na Wojskowych Powązkach. Nazwisko Leszka Kidzińskiego znajduje się w 6. rzędzie

Leszek Kidziński ps. „Kindżał” (ur. 8 stycznia 1923[1], zm. ok. 21 lub 22 września 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca IV plutonu 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.

Życiorys

Podczas okupacji niemieckiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Był drużynowym hufca „WL-300" w Warszawskich Grupach Szturmowych.

W powstaniu warszawskim walczył wraz z żołnierzami swego oddziału na Woli, Starym Mieście i na Czerniakowie. Ranny podczas walk. Poległ ok. 21/22 września 1944 najprawdopodobniej przy ul. Wilanowskiej 18[2] na Czerniakowie (tam był widziany po raz ostatni). Miał 21 lat.

Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
  2. ↑ "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego" jako miejsce jego śmierci podaje Wilanowską 18; jednak niektóre źródła mówią także o Wilanowskiej 5, m.in.: Ostatni rozkaz. Walki Batalionu "Zośka" na Czerniakowie

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet ppor.svg
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Maciek kompania Powazki.jpg
Na Powązkach Wojskowych
POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).