Leszek Marynowski
| Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1967 Gliwice |
|---|---|
| Profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: geochemia organiczna i nieorganiczna | |
| Alma Mater | Uniwersytet Śląski w Katowicach |
| Doktorat | 1998 – geologia Uniwersytet Śląski w Katowicach |
| Habilitacja | 2009 – geologia Uniwersytet Śląski w Katowicach |
| Profesura | 29 stycznia 2018 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek korespondent |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Śląski w Katowicach |
| Stanowisko | profesor |
| Dziekan | |
| Wydział | Wydział Nauk Przyrodniczych |
| Okres spraw. | 2019–2024 |
| Dziekan | |
| Wydział | Wydział Nauk o Ziemi |
| Okres spraw. | 2016–2019 |
| Odznaczenia | |
  | |
Leszek Marek Marynowski (ur. 22 marca 1967 w Gliwicach[1]) – polski geolog, specjalista w zakresie geochemii organicznej i nieorganicznej, profesor nauk o Ziemi, profesor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, od 2020 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
W 1993 ukończył studia z zakresu geologii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Doktoryzował się w 1998 na macierzystej uczelni w oparciu o pracę pt. Stopień przeobrażenia termicznego materii organicznej ze skał dewonu Gór Świętokrzyskich. Analiza biomarkerów metodą GC-MS. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 2009 na podstawie cyklu publikacji Zastosowanie biomarkerów, biomolekuł i innych związków organicznych do rekonstrukcji warunków sedymentacji materii organicznej oraz jej genezy. Przykłady z dewonu, triasu i jury środkowej obszaru Polski południowej i centralnej. Tytuł profesora nauk o Ziemi otrzymał 29 stycznia 2018[2]. Specjalizuje się w geochemii organicznej i nieorganicznej[3].
Zawodowo związany z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach, na którym doszedł do stanowiska profesora[2]. W latach 2016–2019 był dziekanem Wydziału Nauk o Ziemi[1]. W 2019, po reorganizacji uczelni, został dziekanem Wydziału Nauk Przyrodniczych. W 2020 utrzymał stanowisko na kadencję 2020–2024[4].
W latach 2013–2016 był prezesem Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego. Został także członkiem rady naukowej Instytutu Nauk Geologicznych PAN[1], członkiem Rady Geologicznej przy ministrze środowiska[5] oraz członkiem Komitetu Nauk Mineralogicznych PAN (sekretarz, zastępca przewodniczącego)[2]. W grudniu 2019 został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk (Wydział III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi) z kadencją od 1 stycznia 2020[6].
Autor ponad 90 prac[1]. Za cykl publikacji, stanowiący podstawę habilitacji i składający się z dziesięciu artykułów opublikowanych w czasopismach z listy filadelfijskiej, otrzymał w 2010 Nagrodę im. Ignacego Domeyki, przyznaną przez Wydział Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych Polskiej Akademii Nauk[7].
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2015)[8] i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska: Złota księga nauk przyrodniczych 2017. Wyd. 2. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2017, s. 295. ISBN 978-83-942601-7-0.
- ↑ a b c Leszek Marynowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-09-16].
- ↑ a b Marynowski Leszek. czlonkowie.pan.pl. [dostęp 2020-09-16].
- ↑ Nowe władze uczelni w kadencji 2020–2024. us.edu.pl, 15 września 2020. [dostęp 2020-09-16].
- ↑ Decyzja Ministra Środowiska nr 13 z dnia 24 czerwca 2016 r. w sprawie ustalenia składu osobowego Rady Geologicznej (Dziennik Urzędowy Ministra Środowiska z 2016 r. Nr 13, poz. 50).
- ↑ Prof. Leszek Marynowski członkiem korespondentem PAN. us.edu.pl, 17 stycznia 2020. [dostęp 2020-09-16].
- ↑ Nagroda Wydziału VII PAN dla dr. hab. Leszka Marynowskiego. us.edu.pl, 3 grudnia 2010. [dostęp 2020-09-16].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 836).