Leszek Szymowski

Leszek Szymowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1981
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Leszek Szymowski (ur. 9 maja 1981 w Krakowie) – polski dziennikarz śledczy, fotograf, pisarz i przedsiębiorca. Autor książek i artykułów ujawniających kulisy afer politycznych i gospodarczych w Polsce[1].

Wykształcenie

Jest synem krakowskiego inżyniera Andrzeja Szymowskiego – założyciela telewizji internetowej BonTV[2]. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie skończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Studium Europy Wschodniej na specjalności: Rosja i Europa Wschodnia. W 2014 roku rozpoczął studia doktoranckie w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Mówi płynnie po angielsku, niemiecku, francusku i rosyjsku.

Praca dziennikarska

Pierwsze artykuły publikował w 1998 roku na łamach „Dziennika Polskiego”, do którego trafił po warsztatach dziennikarskich organizowanych przez redakcję dla krakowskiej młodzieży. W trakcie studiów, współtworzył wraz z Michałem Sikorskim i Filipem Frąckowiakiem miesięcznik „Stosunki Międzynarodowe”, którego był korespondentem w Iraku[3]. Od 2007 roku jest dziennikarzem śledczym tygodnika „Angora”.

Pracę dziennikarza śledczego rozpoczął w 2005 roku w „Gazecie Polskiej”, gdzie pisał na temat afer paliwowych i nieznanych kulisów zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki. Z redakcją rozstał się po konflikcie z Tomaszem Sakiewiczem i Katarzyną Gójską-Hejke, którzy oskarżali go o współpracę z rosyjskim wywiadem. W latach 2008–2009 był równolegle dziennikarzem śledczym tygodnika „Wprost”, a w latach 2009–2015 tygodnika „Gazeta Finansowa” i „Warszawska Gazeta”. Był również autorem, jak i współautorem reportaży emitowanych na antenie Telewizji Polskiej w programach „Misja Specjalna” i „30 Minut Extra”. W latach 2009–2011 pracował w Onet.pl, skąd go usunięto po tym jak wbrew woli kierownictwa redakcji zaczął badać okoliczności katastrofy smoleńskiej i jej oficjalne ustalenia, oraz publikować w tygodniku „Najwyższy Czas!” artykuły na ten temat. Od 2009 roku publikuje w tygodniku „Najwyższy Czas!”.

Publikacje prasowe i książkowe (wybór)

Jako dziennikarz śledczy Szymowski ujawnił dużą liczbę afer politycznych, kryminalnych i gospodarczych. Za najważniejsze jego publikacje uznać można przedstawienie (na łamach „Gazety Polskiej”) kulisów uprowadzenia i zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki oraz ustaleń ze śledztwa IPN, które dowodziły, że wersja oficjalna jest nieprawdziwa[4]. Na łamach „Wprost” ujawnił m.in. kulisy zabójstwa Jacka Dębskiego[5], tożsamość mordercy księdza Stefana Niedzielaka[6], oraz powiązania detektywa Krzysztofa Rutkowskiego z gangiem mokotowskim[7]. Na łamach „Angory” ujawnił kulisy śledztwa w sprawie tajnych więzień CIA w Polsce[8], oraz zeznania świadków koronnych: „Masy”[9] i Mariana W. ps. „Maniek” – pierwszego Polaka, który został świadkiem koronnym amerykańskiej agencji antynarkotykowej DEA[10]. Ujawniał również zeznania gangsterów: „Bajbusa”[11], „Marcela” i „Janka”[12], mówiące o zbrodniach gangu mokotowskiego i jego powiązaniach z politykami i samorządowcami.

W kwietniu 2015 na łamach „Gazety Finansowej” opublikował artykuł, z którego wynikało, że spółka należąca do byłego ministra spraw wewnętrznych Bartłomieja Sienkiewicza była kontrahentem jednej ze spółek-córek Gazpromu, co miało związek z tym, że sabotowała ukończenie realizacji terminala gazowego w Świnoujściu. Spółka i sam Sienkiewicz zapowiedzieli wytoczenie procesu redakcji i autorowi, jednak ostatecznie nie wystąpili z pozwem sądowym[13].

W marcu 2011 roku wydał książkę „Zamach w Smoleńsku. Niepublikowane dowody zbrodni”. Twierdzi w niej wprost, że polski samolot wylądował w lesie przed lotniskiem smoleńskim i dopiero potem został rozerwany eksplozją bomby próżniowej (termobarycznej), a pasażerów, którzy przeżyli, dobijano z broni palnej[14][15].

Procesy sądowe

Publicystyka Leszka Szymowskiego wywołuje kontrowersje, głównie u osób, które były bohaterami jego reportaży. W 2007 roku po emisji w Telewizji Polskiej reportażu Szymowskiego na temat spółki EKOTRADE, spółka ta wystąpiła z pozwem sądowym przeciwko dziennikarzowi i TVP, domagając się prawie miliona złotych odszkodowania i przeprosin w większości mediów. Po ośmiu latach, w marcu 2015 roku, Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo, a pracę Szymowskiego nazwał „wzorem rzetelności dziennikarskiej” [16]. Wyrok podtrzymał dwa lata później Sąd Apelacyjny. W latach 2008–2016 prokuratury prowadziły kilkanaście śledztw, które miały na celu ujawnienie źródeł przecieku informacji opublikowanych przez dziennikarza głównie w artykułach w tygodniku „Angora”. Kończyły się one umorzeniem, bo Szymowski odmawiał ujawnienia nazwisk osób, które udzielały mu informacji.

W 2012 roku wytoczył proces o zniesławienie Cezaremu Gmyzowi za artykuł „Próba zastraszenia w obronie nierzetelnej książki” opublikowany przez Gmyza w „Rzeczpospolitej”[17] w kwietniu 2012, w którym Gmyz stwierdził, że Szymowski posuwał się do szantażu, aby zatrzymać krytyczną recenzję swojej książki. 28 stycznia 2014 Sąd Okręgowy oddalił powództwo uznając, że Cezary Gmyz nie był autorem artykułu. [18] Przedstawiony przez Szymowskiego dowód w postaci zaświadczenia wydawcy „Rzeczpospolitej” stwierdzającego autorstwo Gmyza, został przez sąd niedopuszczony jako nielegalny. Sąd Apelacyjny w Warszawie nazwał ten wyrok „absurdalnym” i w listopadzie 2014 uchylił go[19]. 8 listopada 2016 Sąd Okręgowy wydał ponowny wyrok w tej sprawie, nakazując Gmyzowi przeprosiny i zapłatę kosztów sądowych[20].

W 2012 roku prywatny akt oskarżenia przeciwko dziennikarzowi skierował Zbigniew Ziobro, który poczuł się urażony artykułem w „Angorze” o swoich związkach z aferą wokół więzień CIA. Sąd w obu instancjach uniewinnił dziennikarza[21]. Ziobro skierował do sądu pozew cywilny o naruszenie dóbr osobistych przeciwko dziennikarzowi i wydawcy Tygodnika „Angora”. W marcu 2017 Sąd Okręgowy w Łodzi uznał powództwo za zasadne i nakazał pozwanym przeproszenie Ziobry[22]. 1 kwietnia 2019 Sąd Apelacyjny w Łodzi zmienił ten wyrok i powództwo oddalił w całości a kosztami obciążył Ziobrę[23].

W sierpniu 2016 r. Prokuratura Krajowa postawiła Szymowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy śledztwa w publikacjach na łamach tygodnika „Angora” dotyczących zabójstwa Marka Papały. Ten sam zarzut postawiono również Pawłowi Woldanowi – redaktorowi naczelnemu Angory[24]. Po trzech miesiącach prokuratorzy zmienili zdanie i wycofali zarzuty. W 2017 prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Mokotów postawił Szymowskiemu zarzut ujawnienia tajemnicy śledztwa polegającej na ujawnieniu w książce „Księżobójcy. Anatomia zbrodni” nazwiska domniemanego zabójcy księdza Stefana Niedzielaka. 6 kwietnia 2018 Sąd Rejonowy Warszawa-Mokotów sprawę umorzył, uznając, że czyn stanowi niską szkodliwość społeczną.[25] Dziennikarz, który chciał umorzenia ze względu na niepopełnienie przestępstwa, zapowiedział pozew przeciwko Polsce do Trybunału w Strasburgu.

Działalność biznesowa

Od 2010 roku, równolegle z pracą dziennikarską, prowadzi firmę zajmującą się eksportem polskich produktów[26].

Publikacje książkowe

  • (2011) „Zakazana historia” (wyd. Penelopa), współautorzy: Jan Piński, Leszek Pietrzak, Rafał Przedmojski, Antoni Wręga, Dominik Smyrgała, ISBN 978-83-62908-13-4
  • (2011) „Zamach w Smoleńsku” (wyd. Bollinari Publishing House), ISBN 978-83-932704-0-8
  • (2011) „Imperium marnotrawstwa. Gdzie znikają nasze pieniądze.” (wyd. Penelopa), ISBN 978-83-62908-16-5
  • (2012) „Agenci SB kontra Jan Paweł II” (wyd. Penelopa), ISBN 978-83-62908-24-0
  • (2012) „Media wobec bezpieki” (wyd. Bollinari Publishing House), ISBN 978-83-932704-6-0
  • (2013) „Operacja Smoleńsk” (wyd. 3S Media), ISBN 978-83-61935-96-4
  • (2013) „Zabić komendanta. Kulisy zabójstwa generała Marka Papały” (wyd. CapitalBook), ISBN 978-83-64037-99-3
  • (2013) „Seryjny samobójca” (wyd. Bollinari Publishing House), ISBN 978-8363865-05-4
  • (2013) „Oszust matrymonialny” (wyd. Bollinari Publishing House), ISBN 978-83-63865-64-1
  • (2014) „HomoTerror” (wyd. Bollinari Publishing House), ISBN 978-83-63865-21-4
  • (2014) „Polska nie zginęła… my żyjemy” – wywiad rzeka z Romualdem Szeremietiewem (wyd. Nobilis), ISBN 978-83-60297-61-2
  • (2015) „Zakazane śledztwo. Jak torpedowano dochodzenie do prawdy o zamachu na Jana Pawła II” (wyd. Nobilis), ISBN 83-60297-63-0
  • (2016) „Księżobójcy. Anatomia zbrodni” (wyd. Editions Spotkania), ISBN 978-83-7965-212-9
  • (2019) „Uwikłany. Nieautoryzowana biografia Zbigniewa Ziobry” (wyd. Nobilis), ISBN 978-83-60297-70-4 Przedmowa: Stanisław Michalkiewicz
  • (2021) „Operacja Okrągły Stół. Kulisy transformacji ustrojowej" (wyd. CapitalBook) ISBN 978-83-66490-46-8 Przedmowa: Grzegorz Braun

Przypisy

  1. ↑ informacje o publikacjach Szymowskiego. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  2. ↑ informacja o stacji telewizyjnej. bon-tv.com. [dostęp 2016-10-10].
  3. ↑ korespondencja z Iraku. stosunki.pl. [dostęp 2016-10-10].
  4. ↑ informacja na temat artykułu o J. Popiełuszko. historycy.org. [dostęp 2016-10-10].
  5. ↑ informacje na temat śledztwa ws. J. Dębskiego. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  6. ↑ informacja o kulisach zabójstwa ks. Niedzielaka. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  7. ↑ informacja o detektywie K. Rutkowskim. wprost.pl. [dostęp 2016-10-10].
  8. ↑ informacja o więzieniach. tygodnik Angora. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  9. ↑ „Angora”. nr 32-42, 2008 r.. 
  10. ↑ „Angora”. nr 3, 2015 r.. 
  11. ↑ „Angora”. nr 42, 2009 r.. 
  12. ↑ „Angora”. nr 26, 2015 r.. 
  13. ↑ informacja na temat zdarzenia. gf24.pl. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  14. ↑ Tupolew WYLĄDOWAŁ, ROZERWAŁA go bomba, ludzi WYSTRZELANO - tak twierdzi Leszek Szymowski autor książki "Zamach w Smoleńsku", www.se.pl [dostęp 2019-05-20].
  15. ↑ Sławomir Jastrzębowski: Pożywka dla chorych teorii spiskowych, www.se.pl [dostęp 2019-05-20].
  16. ↑ informacja na temat wyroku sądowego. prawy.pl. [dostęp 2016-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  17. ↑ Rp.pl, Próba zastraszania w obronie nierzetelnej książki - Archiwum Rzeczpospolitej, archiwum.rp.pl [dostęp 2017-01-10].
  18. ↑ Autor „Zamachu w Smoleńsku” przegrał z Cezarym Gmyzem, „Do Rzeczy”, 28 stycznia 2014 [dostęp 2017-01-10] (pol.).
  19. ↑ Sprawa Szymowski vs. Gmyz wraca do pierwszej instancji, precedensowe orzeczenie dla dziennikarzy – Prawy.pl [dostęp 2017-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-12].
  20. ↑ Cezary Gmyz ma przeprosić Leszka Szymowskiego za artykuł w „Rzeczpospolitej”, press.pl [dostęp 2017-01-10].
  21. ↑ informacja o procesie Z. Ziobry. 3obieg.pl. [dostęp 2016-10-10].
  22. ↑ Minister Ziobro wygrywa z Angorą - Dzienniklodzki.pl, - Dzienniklodzki.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  23. ↑ Zbigniew Ziobro przegrał proces z „Angorą” ws. tekstu o „tajnych aferach” - nie będzie przeprosin i zapłaty 60 tys. zł, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  24. ↑ Wirtualnemedia.pl, wirtualnemedia.pl/prokuratura-oskarza-naczelnego-angory-i-dziennikarza, 20 sierpnia 2016.
  25. ↑ Wolnosc24.pl, Szymowski nie idzie siedzieć. wolnoszc24.pl/szymowski-nie-idzie-siedziec, 6 kwietnia 2018.
  26. ↑ informacja o firmie. biznesfinder.pl. [dostęp 2020-03-30].

Media użyte na tej stronie

00LSzumowski.jpg
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Portrait of L. Szumowski, a Polish journalist.