Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012

XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie
IO 2008	IO 2016
Stolica igrzysk	Londyn; Wielka Brytania
Liczba ekip	204
Liczba sportowców	10 820
Liczba konkurencji	302 w 26 dyscyplinach
Otwarcie	27 lipca 2012
Oficjalne otwarcie	Elżbieta II (królowa Wielkiej Brytanii)
Zamknięcie	12 sierpnia 2012
Przysięga olimpijska	Sarah Stevenson (sportowcy); Mik Basi (sędziowie); Eric Farrell (trenerzy)
Znicz olimpijski	Callum Airlie; Jordan Duckitt; Desiree Henry; Katie Kirk; Cameron MacRitchie; Aidan Reynolds; Adelle Tracey
Stadion	Stadion Olimpijski

Zegar odliczający czas na placu Trafalgar Square

Londyn

Pociąg oklejony reklamami Londynu jako organizatora IO 2012

Nowa generacja Routemastera, specjalnie zakupiona na igrzyska olimpijskie

Most Tower Bridge z symbolem igrzysk

The Olympic Javelin specjalny pociąg przygotowany na Igrzyska na trasie St. Pancras do Ebbsfleet

XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XXX Olimpiady) – multidyscyplinarne zawody sportowe, które odbyły się w Londynie między 27 lipca a 12 sierpnia 2012. Miasto to po raz trzeci gościło igrzyska olimpijskie. Wcześniej odbyły się tu w roku 1908 i 1948. Z powodu II wojny światowej w 1944 roku IO, których gospodarzem miał być Londyn, zostały odwołane. Trzy kraje nie wysłały do Londynu żadnej zawodniczki. Były to: Nauru, Saint Kitts i Nevis i Barbados. Reprezentacje Bhutanu i Czadu miały w składach same kobiety^[1].

Olympic Park, obejmujący m.in. wioskę olimpijską i szereg obiektów sportowych, znajduje się na terenie czterech londyńskich gmin: Newham, Hackney, Waltham Forest i Tower Hamlets i zajmuje powierzchnię 2,5 km². Poza parkiem olimpijskim zawody na terenie Londynu odbywały się w gminach: Newham (ExCeL London), Greenwich (Greenwich Park, Royal Artillery Barracks i The O₂ Arena/North Greenwich Arena), Westminster (Horse Guards Parade, Hyde Park, Lord’s Cricket Ground i The Mall), Kensington and Chelsea (Earls Court Exhibition Centre), Brent (Stadion Wembley i Wembley Arena), Merton (All England Lawn Tennis and Croquet Club), Richmond upon Thames (Pałac Hampton Court) a takie dyscypliny jak m.in. maraton czy też kolarstwo szosowe także ulicami wielu innych gmin. Poza Londynem zawody odbywały się w Cardiff (Millennium Stadium), Coventry (Ricoh Arena), Glasgow (stadion Hampden Park), Manchesterze (stadion Old Trafford), Newcastle upon Tyne (stadion St James’ Park) oraz w pobliżu Dorney (Eton Dorney Rowing Centre) i Hadleigh (Hadleigh Farm), między miastami Waltham Cross i Waltham Abbey (Lee Valley White Water Centre), a także na wodach Weymouth Bay i Portland Harbour wokół dystryktu Weymouth and Portland^[2].

Symbolem Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich 2012 jest stalowa rzeźba projektu Anish Kapoor oraz Cecila Balmonda. Rzeźba o wysokości 115 metrów nazwana została ArcelorMittal Orbit.

Wybór

Kandydat amerykański

Pierwszy swoją kandydaturę do zorganizowania igrzysk zgłosił Nowy Jork, który dokonał tego 2 listopada 2002. Proponowany budżet wynosił 3,1 miliarda dolarów. Nowy Jork został wybrany spośród ośmiu ubiegających się o to amerykańskich miast.

26 października 2001 Amerykański Komitet Olimpijski odrzucił połowę kandydatów:

Tampa, ze względu na spore odległości pomiędzy obiektami sportowymi, dużą temperaturę w lecie i niewielką popularność miasta.
Los Angeles, choć igrzyska miały być finansowane bezpośrednio przez organizatora i niepotrzebna byłaby duża rozbudowa infrastruktury i obiektów sportowych (jedynie strzelnicę należałoby zbudować od podstaw). Miasto było jednak już gospodarzem LIO 1984.
Dallas, które wymagałoby dużego nakładu finansowego w celu budowy nowych obiektów sportowych, a igrzyska kolidowałyby z rozgrywkami NBA, NHL i baseballu
Cincinnati, które zostało odrzucone ze względu na niedawne zamieszki, brak szybkiej kolei i małą liczbę miejsc noclegowych.

27 sierpnia 2002 odrzucono kolejne dwa miasta:

Waszyngton, w którym panuje wilgoć, a odległości między obiektami sportowymi są duże.
Houston, ze względu na dużą temperaturę w lecie i słabą rozpoznawalność międzynarodową.

W rywalizacji o oficjalną kandydaturę pozostał Nowy Jork i San Francisco. Stwierdzono jednak, że w tym drugim mieście mogą wystąpić problemy z komunikacją i wybrano to pierwsze.

Potencjalnymi problemami związanymi z organizacją igrzysk w Nowym Jorku były: zagrożenie atakami terrorystycznymi, konieczność dużych inwestycji i problemy z ruchem drogowym^[3].

Kandydatura niemiecka

Niemcy wyłoniły swojego kandydata do zorganizowania igrzysk olimpijskich w drodze głosowania, które odbyło się 12 kwietnia 2003 w hotelu Hilton w Monachium. Swoje kandydatury zgłosiły następujące miasta: Hamburg, Frankfurt, Stuttgart, Düsseldorf i Lipsk.

Wyniki głosowania:

Miasto	Runda 1	Runda 2	Runda 3	Runda 4
Lipsk	55	57	58	81
Hamburg	27	30	42	51
Düsseldorf	17	31	35	–
Frankfurt	21	16	–	–
Stuttgart	15	–	–	–

Oficjalnym kandydatem został Lipsk, a do rozegrania konkurencji żeglarskich wybrano Rostock^[4].

Pozostali kandydaci

21 stycznia 2003 kandydaturę Madrytu zgłosiła Hiszpania^[5]. Miasto to ubiegło się już o organizację igrzysk w 1972^[6]. 27 lutego 2003 złożono kandydaturę dwukrotnego gospodarza tej imprezy, Paryża. W maju 2003 Międzynarodowy Komitet Olimpijski wysłał pisma do krajowych komitetów prosząc ich o złożenie nazw miast-kandydatów.

7 lipca Brazylia wyraziła chęć wyboru swojego kandydata spośród Rio de Janeiro i São Paulo. Ostatecznie wybrano to pierwsze^[5]. W sierpniu 2003 kandydaci złożyli opłatę 150 000 USD, a w dniach 7–10 października odbyło się seminarium. W listopadzie zaś przedstawiciele odwiedzili Ateny, w celu obserwacji przygotowań tego miasta do Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004. W maju 2004 do MKOl przyszły listy potwierdzające oficjalną kandydaturę miast. Ogółem o organizację igrzysk ubiegały się następujące miasta: Londyn, Paryż, Madryt, Nowy Jork, Moskwa, Lipsk, Rio de Janeiro, Stambuł i Hawana^[5].

Eliminacje

18 maja 2004 w Singapurze odbyły się eliminacje mające wyłonić finalistów wyścigu o organizację igrzysk. Kampanie reklamowe zostały ocenione. Oto wyniki:

Paryż – otrzymał 8,5 pkt
Madryt – otrzymał 8,3
Londyn – otrzymał 7,6
Nowy Jork – otrzymał 7,5
Moskwa – otrzymała 6,5
Lipsk – otrzymał 6,0
Rio de Janeiro – otrzymało 5,1
Stambuł – otrzymał 4,8
Hawana – otrzymała 3,6

Finał

Decyzja o tym, kto będzie organizatorem igrzysk olimpijskich w 2012 zapadła 6 lipca 2005 na 117. spotkaniu Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Singapurze. Członkowie MKOl-u wybrali spośród 5 kandydujących miast:

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012
Miasto	Państwo	Runda 1	Runda 2	Runda 3	Runda 4
Londyn	Wielka Brytania	22	27	39	54
Paryż	Francja	21	25	33	50
Madryt	Hiszpania	20	32	31	–
Nowy Jork	Stany Zjednoczone	19	16	–	–
Moskwa	Rosja	15	–	–	–

Według raportu MKOl-u najlepiej przygotowany do organizacji IO był Paryż. Duże szanse miały też Madryt i zwycięski Londyn. Najmniejsze szanse na organizację igrzysk w 2012 miały Nowy Jork ze względu na odległość od Europy i Moskwa przez słabe przygotowanie do organizacji igrzysk.

Dzień po ogłoszeniu decyzji, 7 lipca 2005, w Londynie doszło do serii zamachów w komunikacji miejskiej. Mimo tych wydarzeń MKOl podtrzymał swoją wcześniejszą decyzję.

Symbole igrzysk

Maskotki igrzysk, Wenlock i Mandeville

Maskotkami igrzysk zostały wybrane Wenlock i Mandeville, które zostały oficjalnie zaprezentowane w dniu 19 maja 2010 roku. Wenlock i Mandeville powstali z kropli stali pochodzącej z budowy Stadionu Olimpijskiego. Wenlock został nazwany na cześć wioski Much Wenlock w Shropshire, która była organizatorem prekursora igrzysk olimpijskich w XIX wieku. Z kolei imię Mandeville pochodzi od nazwy szpitala Stoke Mandeville w Buckinghamshire, gdzie narodziła się idea paraolimpiady. Oficjalną piosenką igrzysk olimpijskich w 2012 jest piosenka Survival, nagrana przez zespół Muse^[7]^[8].

Przebieg zawodów

Kalendarz

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej konkurencji (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)^[9].

Lipiec / Sierpień 2012	25 Śro	26 Czw	27 Pią	28 Sob	29 Nie	30 Pon	31 Wto	1 Śro	2 Czw	3 Pią	4 Sob	5 Nie	6 Pon	7 Wto	8 Śro	9 Czw	10 Pią	11 Sob	12 Nie	Konkurencje
Ceremonie			●																●
Badminton										1	2	2								5
Boks																3		5	5	13
Gimnastyka						1	1	1	1	1	1	3	3	4				1	1	18
Hokej na trawie																	1	1		2
Jeździectwo							2						1	1	2					6
Judo				2	2	2	2	2	2	2										14
Kajakarstwo							1	1	2						4	4		4		16
Kolarstwo				1	1			2	2	2	1	1	1	3			2	1	1	18
Koszykówka																		1	1	2
Lekkoatletyka										2	5	7	5	4	4	5	6	8	1	47
Łucznictwo				1	1				1	1										4
Pięciobój nowoczesny																		1	1	2
Piłka nożna																1		1		2
Piłka ręczna																		1	1	2
Piłka wodna																1			1	2
Pływanie				4	4	4	4	4	4	4	4					1	1			34
Pływanie synchroniczne														1			1			2
Podnoszenie ciężarów				1	2	2	2	2		2	1	1	1	1						15
Siatkówka															1	1		1	1	4
Skoki do wody					1	1	1	1				1		1		1		1		8
Strzelectwo				2	2	1	1	1	1	2	2	1	2							15
Szermierka				1	1	1	1	2	1	1	1	1								10
Taekwondo															2	2	2	2		8
Tenis stołowy								1	1					1	1					4
Tenis ziemny											2	3								5
Triathlon											1			1						2
Wioślarstwo								3	3	4	4									14
Zapasy												2	3	2	2	2	2	3	2	18
Żeglarstwo												2	2	2	1	1	1	1		10
Suma finałów	0	0	0	12	14	12	15	20	18	22	24	24	18	21	17	22	16	32	15	302

Rozgrywane dyscypliny

W porównaniu do programu igrzysk olimpijskich w Pekinie w programie igrzysk w Londynie nie odbyły się rozgrywki w baseballu i softballu, gdyż Międzynarodowy Komitet Olimpijski na 117. spotkaniu w Singapurze podjął decyzję o skreśleniu tych obydwu dyscyplin z programu igrzysk. Decyzję o usunięciu z programu olimpijskiego baseballu i softballu MKOl podtrzymał na kolejnym 118. spotkaniu MKOl w Turynie w lutym 2006. Do włączenia do programu Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 ubiegało się pięć dyscyplin: karate, rugby, sporty wrotkarskie, golf i squash, jednak żadna z tych pięciu dyscyplin nie uzyskała poparcia co najmniej 2/3 członków Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, przez co liczba dyscyplin została zredukowana z 28 do 26. MKOl na spotkaniu zarządu w dniu 13 sierpnia 2009 roku dołączył do programu igrzysk olimpijskich trzy konkurencje w boksie kobiet i przywrócił do programu imprezy grę mieszaną w tenisie ziemnym.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w programie zostało umieszczonych 26 konkurencji sportowych w jakich były rozgrywane zawody. W ramach konkurencji występuje 39 dyscyplin. W nawiasach podano liczbę konkurencji w danej dyscyplinie.

Badminton (5) (szczegóły)
Boks (13) (szczegóły)
Gimnastyka (szczegóły)
- Gimnastyka artystyczna (2)
- Gimnastyka sportowa (14)
- Skoki na trampolinie (2)
Hokej na trawie (2) (szczegóły)
Jeździectwo (6) (szczegóły)
Judo (14) (szczegóły)
Kajakarstwo (szczegóły)
- Kajakarstwo górskie (4)
- Kajakarstwo (12)
Kolarstwo (szczegóły)
- BMX (2)
- Kolarstwo górskie (2)
- Kolarstwo szosowe (4)
- Kolarstwo torowe (10)
Koszykówka (2) (szczegóły)
Lekkoatletyka (47) (szczegóły)
Łucznictwo (4) (szczegóły)

Pięciobój nowoczesny (2) (szczegóły)
Piłka nożna (2) (szczegóły)
Piłka ręczna (2) (szczegóły)
Piłka wodna (2) (szczegóły)
Pływanie (34) (szczegóły)
Pływanie synchroniczne (2) (szczegóły)
Podnoszenie ciężarów (15) (szczegóły)
Siatkówka (szczegóły)
- Siatkówka (halowa) (2)
- Siatkówka plażowa (2)
Skoki do wody (8) (szczegóły)
Strzelectwo (15) (szczegóły)
Szermierka (10) (szczegóły)
Taekwondo (8) (szczegóły)
Tenis stołowy (4) (szczegóły)
Tenis ziemny (5) (szczegóły)
Triathlon (2) (szczegóły)
Wioślarstwo (14) (szczegóły)
Zapasy (18) (szczegóły)
Żeglarstwo (10) (szczegóły)

Obiekty olimpijskie

Widok z powietrza na Park Olimpijski w Londynie

Stadion Olimpijski – ceremonia otwarcia i zamknięcia, lekkoatletyka
All England Lawn Tennis and Croquet Club – tenis ziemny
Aquatics Centre – pięciobój nowoczesny, pływanie, pływanie synchroniczne, skoki do wody
Basketball Arena – koszykówka, piłka ręczna (runda finałowa)
Copper Box – piłka ręczna, pięciobój nowoczesny
Dorney Lake – kajakarstwo, wioślarstwo
Earls Court Exhibition Centre – siatkówka halowa
ExCeL – boks, judo, podnoszenie ciężarów, szermierka, taekwondo, tenis stołowy, zapasy
Greenwich Park – jeździectwo, pięciobój nowoczesny
Hadleigh Farm – kolarstwo górskie
Hampden Park, Millennium Stadium, Old Trafford, Ricoh Arena, St James’ Park – piłka nożna
Horse Guards Parade – siatkówka plażowa
Hyde Park – pływanie na otwartym akwenie, triathlon
Lee Valley White Water Centre – kajakarstwo górskie
London Velopark – kolarstwo torowe, BMX
Lord’s Cricket Ground – łucznictwo
Marathon Course – maraton lekkoatletyczny
The O₂ Arena/North Greenwich Arena – gimnastyka sportowa, koszykówka (runda finałowa)
Regent's Park – kolarstwo szosowe
Riverbank Arena – hokej na trawie
Royal Artillery Barracks – strzelectwo
Water Polo Arena – piłka wodna
Wembley Arena – badminton, gimnastyka artystyczna
Wembley Stadium – piłka nożna
Weymouth and Portland National Sailing Academy – żeglarstwo

Stadion Olimpijski
Basketball Arena
Dorney Lake
London Aquatics Centre
(c) Pmsphoto at en.wikipedia, CC BY 2.5
Wembley Arena
Weymouth and Portland National Sailing Academy

Państwa biorące udział w XXX Letnich Igrzyskach Olimpijskich

Liczba zawodników z poszczególnych krajów

300+

100+

30+

10+

4+

1+

W igrzyskach występowały reprezentacje 204 państw świata, a także Niezależni Sportowcy Olimpijscy, w skład których wchodzili zawodnicy z krajów, które nie posiadają własnego oficjalnego narodowego komitetu olimpijskiego.

Klasyfikacja medalowa

Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
Klasyfikacja medalowa
1.	Stany Zjednoczone	47	27	30	104
2.	Chiny	38	31	22	91
3.	Wielka Brytania	29	18	18	65
4.	Rosja	20	21	27	68
5.	Korea Południowa	13	9	8	30
6.	Niemcy	11	20	13	44
7.	Francja	11	11	13	35
8.	Australia	8	15	12	35
9.	Włochy	8	9	11	28
10.	Węgry	8	4	6	18
–	–	–	–	–	–
23.	Polska	3	2	6	11

Sztafeta olimpijska

Pochodnia z ogniem olimpijskim na wystawie w Cardiff, Walia

Sztafeta olimpijska rozpoczęła się 19 maja i trwała do 27 lipca 2012 r., poprzedzając letnie igrzyska olimpijskie w Londynie. Trasa biegu z pochodnią olimpijską została przedstawiona 18 maja 2011, rok przed zapaleniem ognia olimpijskiego. Swoją podróż ogień rozpoczął tradycyjnie w greckiej Olimpii, gdzie następnie został przetransportowany do Land’s End, by tam rozpocząć swą podróż po Wielkiej Brytanii, która zakończyła się w dniu rozpoczęcia igrzysk na Stadionie Olimpijskim^[10].

Pochodnię Igrzysk XXX Olimpiady oficjalnie zaprezentowano 8 czerwca 2011^[11]^[12].

Ceremonia otwarcia

Oficjalna ceremonia otwarcia igrzysk na stadionie olimpijskim

Uroczyste otwarcie Olimpiady odbyło się wieczorem w piątek 27 lipca, na stadionie olimpijskim w Londynie. Igrzyska zostały otwarte przez królową Elżbietę II. Spektakl zatytułowany „Isles of Wonder” (pol. Wyspy cudów) został zaprojektowany i koordynowany przez reżysera Danny’ego Boyle’a, z kierownictwem muzycznym, drogą elektroniczną grupy muzycznej Underworld. Wszystko zaczęło się o 22:00, a zakończyło o 01:46 czasu środkowoeuropejskiego. Prawie czterogodzinny spektakl obejrzało około 62 000 widzów na stadionie, szczyt telewidzów wynosił 26,9 mln, a ponad 1 milion osób oglądało ceremonię na internetowych stronach. W USA na stacji NBC ceremonia była najbardziej oglądaną olimpijską ceremonią otwarcia w historii – obejrzało ją 42 miliony widzów. Szacuje się, że na całym świecie ceremonię widziało ponad miliard ludzi. Przedstawienie było chwalone przez liczne publikacje i widzów jako „arcydzieło” i „list miłosny do Wielkiej Brytanii”.

Rekordy olimpijskie i świata

Data	Dyscyplina	Runda	Rekordzista	Państwo	Rezultat	Rekord	Status
27 lipca	Łucznictwo mężczyzn – indywidualnie	Runda rankingowa	Im Dong-hyun	Korea Południowa	699		nieaktualny
27 lipca	Łucznictwo mężczyzn – drużynowo	Runda rankingowa	Im Dong-hyun, Kim Bub-Min, Oh Jin-Hyek	Korea Południowa	2087		aktualny
28 lipca	400 m st. dowolnym mężczyzn	Finał	Sun Yang	Chiny	3:40.14		aktualny
	100 m st. klasycznym mężczyzn	Półfinał	Cameron van der Burgh	Południowa Afryka	58.83		nieaktualny
	4x100 m st. dowolnym kobiet	Finał	Alicia Coutts, Cate Campbell, Brittany Elmslie, Melanie Schlanger	Australia	3:33.15		aktualny
	400 m st. zmiennym kobiet	Finał	Ye Shiwen	Chiny	4:28.33		aktualny
	dwójka bez sternika mężczyzn	Eliminacje	Eric Murray, Hamish Bond	Nowa Zelandia	6:08.50		aktualny
	dwójka bez sternika kobiet	Eliminacje	Helen Glover, Heather Stanning	Wielka Brytania	6:57.29		aktualny
	jedynka mężczyzn	Eliminacje	Tim Maeyens	Belgia	6:42.52		aktualny
	dwójka podwójna mężczyzn	Eliminacje	Nathan Cohen, Joseph Sullivan	Nowa Zelandia	6:11.30		aktualny
29 lipca	100 m st. klasycznym mężczyzn	Finał	Cameron van der Burgh	Południowa Afryka	58.46		aktualny
	100 m st. motylkowym kobiet	Finał	Dana Vollmer	Stany Zjednoczone	55.98		aktualny
	400 m st. dowolnym kobiet	Finał	Camille Muffat	Francja	4:01.45		aktualny
	4x100 m st. dowolnym kobiet	Finał	Alicia Coutts, Cate Campbell, Brittany Elmslie, Melanie Schlanger	Australia	3:33.15		aktualny
	53 kg kobiet	Finał	Zülfija Czinszanło	Kazachstan	131 kg (podrzut)		aktualny
	53 kg kobiet	Finał	Zülfija Czinszanło	Kazachstan	226 kg (dwubój)		aktualny
	skeet kobiet	Kwalifikacje	Kim Rhode	Stany Zjednoczone	74		aktualny
	skeet kobiet	Finał	Kim Rhode	Stany Zjednoczone	99 (74+25)		aktualny
30 lipca	100 m st. grzbietowym mężczyzn	Finał	Matt Grevers	Stany Zjednoczone	52.16		aktualny
	62 kg mężczyzn	Finał	Kim Un-Guk	Korea Północna	153 kg (rwanie)		aktualny
	62 kg mężczyzn	Finał	Óscar Figueroa	Kolumbia	177 kg (podrzut)		aktualny
	62 kg mężczyzn	Finał	Kim Un-Guk	Korea Północna	327 kg (dwubój)		aktualny
	58 kg kobiet	Finał	Li Xueying	Chiny	108 kg (rwanie)		aktualny
	58 kg kobiet	Finał	Li Xueying	Chiny	246 kg (dwubój)		aktualny
	czwórka ze sternikiem mężczyzn	Eliminacje	William Lockwood, James Chapman, Drew Ginn, Joshua Dunkley-Smith	Australia	5:47.06		aktualny
	dwójka podwójna kobiet	Eliminacje	Anna Watkins, Katherine Grainger	Wielka Brytania	6:44.33		aktualny
31 lipca	63 kg kobiet	Finał	Majia Maneza	Kazachstan	245 kg (dwubój)		aktualny
	200 m st. dowolnym kobiet	Finał	Ye Shiwen	Chiny	2:07.57		aktualny
	200 m st. dowolnym kobiet	Finał	Allison Schmitt	Stany Zjednoczone	1:53.61		aktualny
	skeet mężczyzn	Kwalifikacje	Vincent Hancock	Stany Zjednoczone	123		aktualny
	skeet mężczyzn	Finał	Vincent Hancock	Stany Zjednoczone	148 (123+25)		aktualny
1 sierpnia	200 m st. klasycznym mężczyzn	Finał	Dániel Gyurta	Węgry	2:07.28		aktualny
	200 m st. klasycznym kobiet	Półfinał	Rebecca Soni	Stany Zjednoczone	2:20.00		nieaktualny
	200 m st. motylkowym kobiet	Finał	Jiao Liuyang	Chiny	55.98		aktualny
	4x200 m st. dowolnym kobiet	Finał	Missy Franklin, Dana Vollmer, Shannon Vreeland, Allison Schmitt	Stany Zjednoczone	4:42.92		aktualny
	77 kg mężczyzn	Finał	Lü Xiaojun	Chiny	175 kg (rwanie)		aktualny
	77 kg mężczyzn	Finał	Lü Xiaojun	Chiny	379 kg (dwubój)		aktualny
	pistolet sportowy 25m kobiet	kwalifikacje	Kim Jang-Mi	Korea Południowa	591		aktualny
2 sierpnia	200 m st. grzbietowym mężczyzn	Finał	Tyler Clary	Stany Zjednoczone	1:53.41		aktualny
	200 m st. klasycznym kobiet	Finał	Rebecca Soni	Stany Zjednoczone	2:19.59		aktualny
	100 m st. dowolnym kobiet	Finał	Ranomi Kromowidjojo	Holandia	53.00		aktualny
	sprint drużynowy kobiet	Kwalifikacje	Victoria Pendleton, Jessica Varnish	Wielka Brytania	32.526		nieaktualny
	sprint drużynowy kobiet	Kwalifikacje	Gong Jinjie, Guo Shuang	Chiny	32.447		nieaktualny
	sprint drużynowy kobiet	1 runda	Gong Jinjie, Guo Shuang	Chiny	32.422		aktualny
	sprint drużynowy mężczyzn	1 runda	Philip Hindes, Chris Hoy, Jason Kenny	Wielka Brytania	42.747		nieaktualny
	sprint drużynowy mężczyzn	Finał	Philip Hindes, Chris Hoy, Jason Kenny	Wielka Brytania	42.600		aktualny
	wyścig na dochodzenie mężczyzn	Kwalifikacje	Ed Clancy, Geraint Thomas, Steven Burke, Peter Kennaugh	Wielka Brytania	3:52.499		nieaktualny
	wyścig na dochodzenie mężczyzn	Finał	Ed Clancy, Geraint Thomas, Steven Burke, Peter Kennaugh	Wielka Brytania	3:51.659		aktualny
	pistolet szybkostrzelny 25 m mężczyzn	Kwalifikacje	Aleksiej Klimow	Rosja	592		aktualny
3 sierpnia	200 m st. grzbietowym kobiet	Finał	Missy Franklin	Stany Zjednoczone	2:04.06		aktualny
	wyścig na dochodzenie kobiet	Kwalifikacje	Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell	Wielka Brytania	3:15.669		nieaktualny
	karabin małokalibrowy leżąc 50 m	Finał	Siarhiej Martynau	Białoruś	705.5		aktualny
	pistolet szybkostrzelny 25 m mężczyzn	Finał	Leuris Pupo	Kuba	34		aktualny
	75 kg kobiet	Finał	Natalia Zabołotnaja	Rosja	131 kg (rwanie)		aktualny
	75 kg kobiet	Finał	Swietłana Podobiedowa	Kazachstan	161 kg (podrzut)		aktualny
	75 kg kobiet	Finał	Natalia Zabołotnaja	Rosja	291 kg (dwubój)		aktualny
	siedmiobój kobiet	100 m	Jessica Ennis	Wielka Brytania	12.54		aktualny
	siedmiobój kobiet	pchnięcie kulą	Austra Skujyte	Litwa	17,31 m		aktualny
4 sierpnia	1500 m st. dowolnym mężczyzn	Finał	Sun Yang	Chiny	14:31.02		aktualny
	50 m st. dowolnym kobiet	Finał	Ranomi Kromowidjojo	Holandia	24.05		aktualny
	4x100 m st. zmiennym kobiet	Finał	Missy Franklin, Rebecca Soni, Dana Vollmer, Allison Schmitt	Stany Zjednoczone	3:52.05		aktualny
	wyścig na dochodzenie kobiet	1 runda	Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell	Wielka Brytania	3:14.682		nieaktualny
	wyścig na dochodzenie kobiet	Finał	Danielle King, Laura Trott, Joanna Rowsell	Wielka Brytania	3:14.051		aktualny
	sprint mężczyzn	Eliminacje	Jason Kenny	Wielka Brytania	9.713		aktualny
	94 kg mężczyzn	Finał	Ilja Iljin	Kazachstan	233 kg (podrzut)		aktualny
	94 kg mężczyzn	Finał	Ilja Iljin	Kazachstan	418 kg (dwubój)		aktualny
	trap kobiet	Kwalifikacje	Jessica Rossi	Włochy	75		aktualny
	trap kobiet	Finał	Jessica Rossi	Włochy	99 (75+24)		aktualny
	karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m kobiet	Kwalifikacje	Jamie Lynn Gray	Stany Zjednoczone	592		aktualny
	karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m kobiet	Finał	Jamie Lynn Gray	Stany Zjednoczone	691.9 (592+99,9)		aktualny
	chód na 20 km mężczyzn	Finał	Chen Ding	Chiny	1:18:46		aktualny
	siedmiobój kobiet	rzut oszczepem	Sofia Ifadidou	Grecja	56,96 m		aktualny
5 sierpnia	maraton kobiet	Finał	Tiki Gelana	Etiopia	2:23:07		aktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Zhou Lulu	Chiny	142 kg (rwanie)		nieaktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Tatjana Kaszyrina	Rosja	144 kg (rwanie)		nieaktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Zhou Lulu	Chiny	146 kg (rwanie)		nieaktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Tatjana Kaszyrina	Rosja	149 kg (rwanie)		nieaktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Tatjana Kaszyrina	Rosja	151 kg (rwanie)		aktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Zhou Lulu	Chiny	187 kg (podrzut)		aktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Tatjana Kaszyrina	Rosja	332 kg (dwubój)		nieaktualny
	+75 kg kobiet	Finał	Zhou Lulu	Chiny	333 kg (dwubój)		aktualny
	100 m mężczyzn	Finał	Usain Bolt	Jamajka	9.63		aktualny
	sprint kobiet	Eliminacje	Victoria Pendleton	Wielka Brytania	10.724		aktualny
6 sierpnia	K-4 500 m kobiet	Półfinał	Aneta Konieczna, Beata Mikołajczyk, Karolina Naja, Marta Walczykiewicz	Polska	1:30.338		aktualny
	karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m mężczyzn	Kwalifikacje	Niccolo Campriani	Włochy	1180		aktualny
	karabin małokalibrowy trzy postawy 50 m mężczyzn	Finał	Niccolo Campriani	Włochy	98,5		aktualny
	trap mężczyzn	Eliminacje	Michael Diamond	Australia	125		aktualny
7 sierpnia	100 m przez płotki kobiet	Finał	Sally Pearson	Australia	12.35		aktualny
8 sierpnia	dziesięciobój mężczyzn	100 m	Ashton Eaton	Stany Zjednoczone	10.35		aktualny
9 sierpnia	800m mężczyzn	Finał	David Lekuta Rudisha	Kenia	1:40.91		aktualny
9 sierpnia	dziesięciobój mężczyzn	rzut oszczepem	Leonel Suarez	Kuba	76.94		aktualny
10 sierpnia	K-1 200 m mężczyzn	Eliminacje	Mark de Jonge	Kanada	35.396		nieaktualny
	K-1 200 m mężczyzn	Eliminacje	Ed McKeever	Wielka Brytania	35.087		aktualny
	C-1 200 m mężczyzn	Eliminacje	Mathieu Goubel	Francja	41.248		nieaktualny
	C-1 200 m mężczyzn	Eliminacje	Alfonso Benavidez Lopes de Ayala	Hiszpania	40.993		nieaktualny
	C-1 200 m mężczyzn	Półfinał	Iwan Sztyl	Rosja	40.346		aktualny
	K-1 200 m kobiet	Eliminacje	Natasa Douchev-Janics	Węgry	41.221		nieaktualny
	K-1 200 m kobiet	Półfinał	Lisa Carrington	Nowa Zelandia	40.528		aktualny
	K-2 200 m mężczyzn	Eliminacje	Jurij Postrigaj, Aleksandr Djaczenko	Rosja	32.321		nieaktualny
	K-2 200 m mężczyzn	Półfinał	Jurij Postrigaj, Aleksandr Djaczenko	Rosja	32.051		aktualny
	4x100m kobiet	Finał	Tianna Madison, Allyson Felix, Bianca Knight, Carmelita Jeter	Stany Zjednoczone	40.82		aktualny
	rzut młotem kobiet	Finał	Tatjana Łysienko	Rosja	77,56 m		nieaktualny
	rzut młotem kobiet	Finał	Tatjana Łysienko	Rosja	78,18 m		nieaktualny
	skok o tyczce mężczyzn	Finał	Renaud Lavillenie	Francja	5,97 m		aktualny
11 sierpnia	pięciobój nowoczesny mężczyzn	Szermierka	David Svoboda	Czechy	1024 (26-9)	=	aktualny
	chód na 50 km mężczyzn	Finał	Siergiej Kirdiapkin	Rosja	3:35:59		aktualny
	pięciobój nowoczesny mężczyzn	Pływanie	Amro El Geziry	Egipt	1412 (1:55.70)		aktualny
	chód na 20 km kobiet	Finał	Jelena Łaszmanowa	Rosja	1:25:02		aktualny
	4x100m mężczyzn	Finał	Nesta Carter, Yohan Blake, Michael Frater, Usain Bolt	Jamajka	36.84		aktualny
	pięciobój nowoczesny mężczyzn	Kombinacja	Nicola Benedetti	Włochy	2536 (10:16.92)		aktualny
	pięciobój nowoczesny mężczyzn	Finał	David Svoboda	Czechy	5928		aktualny
12 sierpnia	pięciobój nowoczesny kobiet	Kombinacja	Anastazja Prokopenko	Białoruś	2336 (11:06.00)		aktualny
12 sierpnia	pięciobój nowoczesny kobiet	Finał	Laura Asadauskaitė	Litwa	5408		aktualny

Ciekawostki

Z powodu przedłużenia się części artystycznej, oficjalne otwarcie igrzysk przez królową brytyjską Elżbietę II nastąpiło dopiero 28 lipca o godzinie 0:18 czasu londyńskiego (01:18 czasu środkowoeuropejskiego).
Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości seta rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu drugiej rundy Jo-Wilfried Tsonga pokonał Milosa Raonicia 6:3, 3:6, 25:23 w czasie trzech godzin i pięćdziesięciu sześciu minut. Nowy rekord był większy od poprzedniego o osiemnaście gemów^[13]. Był to także najdłuższy set w historii tenisa ziemnego na zawodach olimpijskich. Poprzedni rekord został ustanowiony w zawodach gry podwójnej kobiet w 1988 roku, kiedy to spotkanie zakończyło się wynikiem 20:18 w ostatnim secie^[14].
Podczas zawodów gry pojedynczej mężczyzn w tenisie ziemnym ustanowiono rekord w długości meczu rozgrywanego na igrzyskach olimpijskich w singlu mężczyzn. W meczu półfinałowym Roger Federer pokonał Juana Martína del Potro 3:6, 7:6(5), 19:17 w czasie czterech godzin i dwudziestu sześciu minut.
Według opublikowanego raportu (autorem rząd brytyjski), igrzyska kosztowały mniej niż zakładano – 8,921 mld funtów, przy planowanych w budżecie 9,298 mld^[15].

Zobacz też

Ceremonia otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012
Ceremonia zakończenia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012

Przypisy

↑ London 2012 Olympics diary: three countries have failed to send any female athletes (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-08-23].
↑ „london2012.com – Venues”.
↑ New York City 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04].
↑ Leipzig 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04].
↑ ^a ^b ^c Bid Archives (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)].
↑ Madrid 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].
↑ Muse song Survival unveiled as the official London 2012 Olympic theme tune (ang.). www.telegraph.co.uk, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].
↑ Muse unveil official Olympic song (ang.). BBC, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07].
↑ Olympic Schedule, Results and Events: London 2012 Summer Olympics. www.olympic.org.
↑ The Olympic Torch Relay, london2012.com, 2011-05-18 [dostęp 18 maja 2011] (ang.).
↑ London 2012 unveils Olympic Torch design. london2012.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)]., london2012.com, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).
↑ Golden glow for London 2012 torch, BBC News Online, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).
↑ Polska Agencja Prasowa: Londyn 2012: rekordowo długi set w meczu Tsongi z Raonicem (pol.). W: Londyn 2012 [on-line]. sport.onet.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31].
↑ Dominika Pawlik: IO: Tsonga awansował z rekordami, zwycięstwa Hewitta i Ferrera (pol.). W: Londyn 2012 [on-line]. sportowe fakty.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-08-01].
↑ Londyn 2012 (pol.). tvp.pl. [dostęp 2013-03-27].

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona XXX Igrzysk Olimpijskich w Londynie (ang.)
Oficjalny portal igrzysk – tabela medalowa (ang.)
ArcelorMittal Orbit – symbol Igrzysk Olimpijskich oraz Paraolimpijskich 2012. constructalia.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-08)].
Zwiastun animacji BBC, która miała premierę w dniu otwarcia igrzysk

[1] London 2012 Olympics diary: three countries have failed to send any female athletes (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-08-23].

[2] „london2012.com – Venues”.

[3] New York City 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04].

[4] Leipzig 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04].

[bid-5] Bid Archives (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)].

[6] Madrid 2012 Summer Olympic Games Bid (ang.). GamesBids.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].

[7] Muse song Survival unveiled as the official London 2012 Olympic theme tune (ang.). www.telegraph.co.uk, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-28)].

[8] Muse unveil official Olympic song (ang.). BBC, 2012-06-28. [dostęp 2012-07-07].

[www.london2012.com-9] Olympic Schedule, Results and Events: London 2012 Summer Olympics. www.olympic.org.

[10] The Olympic Torch Relay, london2012.com, 2011-05-18 [dostęp 18 maja 2011] (ang.).

[11] London 2012 unveils Olympic Torch design. london2012.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)]., london2012.com, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).

[12] Golden glow for London 2012 torch, BBC News Online, 2011-06-08 [dostęp 8 czerwca 2011] (ang.).

[13] Polska Agencja Prasowa: Londyn 2012: rekordowo długi set w meczu Tsongi z Raonicem (pol.). W: Londyn 2012 [on-line]. sport.onet.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-07-31].

[14] Dominika Pawlik: IO: Tsonga awansował z rekordami, zwycięstwa Hewitta i Ferrera (pol.). W: Londyn 2012 [on-line]. sportowe fakty.pl, 2012-07-31. [dostęp 2012-08-01].

[15] Londyn 2012 (pol.). tvp.pl. [dostęp 2013-03-27].

[16] Odbyły się w 2021

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[1]

Letnie igrzyska olimpijskie	Ateny 1896 Paryż 1900 St. Louis 1904 Londyn 1908 Sztokholm 1912 Berlin 1916 (odwołane) Antwerpia 1920 Paryż 1924 Amsterdam 1928 Los Angeles 1932 Berlin 1936 Helsinki 1940 (odwołane) Londyn 1944 (odwołane) Londyn 1948 Helsinki 1952 Melbourne 1956 Rzym 1960 Tokio 1964 Meksyk 1968 Monachium 1972 Montreal 1976 Moskwa 1980 Los Angeles 1984 Seul 1988 Barcelona 1992 Atlanta 1996 Sydney 2000 Ateny 2004 Pekin 2008 Londyn 2012 Rio de Janeiro 2016 Tokio 2020^[1] Paryż 2024 Los Angeles 2028 Brisbane 2032
Zimowe igrzyska olimpijskie	Chamonix 1924 St. Moritz 1928 Lake Placid 1932 Garmisch-Partenkirchen 1936 Garmisch-Partenkirchen 1940 (odwołane) Cortina d'Ampezzo 1944 (odwołane) St. Moritz 1948 Oslo 1952 Cortina d'Ampezzo 1956 Squaw Valley 1960 Innsbruck 1964 Grenoble 1968 Sapporo 1972 Innsbruck 1976 Lake Placid 1980 Sarajewo 1984 Calgary 1988 Albertville 1992 Lillehammer 1994 Nagano 1998 Salt Lake City 2002 Turyn 2006 Vancouver 2010 Soczi 2014 Pjongczang 2018 Pekin 2022 Mediolan/Cortina d'Ampezzo 2026
Alternatywne	Olimpiada Letnia 1906 Olimpiada Ludowa GANEFO Przyjaźń-84 Olympic Boycott Games Igrzyska dobrej woli

Obiekty	Stadion Olimpijski All England Lawn Tennis and Croquet Club Aquatics Centre Basketball Arena Copper Box Dorney Lake Earls Court Exhibition Centre ExCeL Greenwich Park Hadleigh Farm Hampden Park Millennium Stadium Old Trafford Ricoh Arena Horse Guards Parade Hyde Park Lee Valley White Water Centre London Velopark Lord’s Cricket Ground Marathon Course The O₂Arena/North Greenwich Arena Regent’s Park Riverbank Arena Royal Artillery Barracks Sports Direct Arena Water Polo Arena Wembley Arena Wembley Stadium Weymouth and Portland National Sailing Academy
Symbole	ArcelorMittal Orbit Wenlock i Mandeville
Ceremonie	Ceremonia otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 Ceremonia zamknięcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012
Listy	Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 Klasyfikacja medalowa Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 Lista chorążych państw uczestniczących w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 Sztafeta olimpijska w 2012 roku
Zobacz też	Letnie Igrzyska Paraolimpijskie 2012

Afryka	Algieria Angola Benin Botswana Burkina Faso Burundi Czad Demokratyczna Republika Konga Dżibuti Egipt Erytrea Etiopia Gabon Gambia Ghana Gwinea Gwinea Bissau Gwinea Równikowa Kamerun Kenia Komory Kongo Lesotho Liberia Libia Madagaskar Malawi Mali Maroko Mauretania Mauritius Mozambik Namibia Niger Nigeria Republika Południowej Afryki Republika Środkowoafrykańska Republika Zielonego Przylądka Rwanda Senegal Seszele Sierra Leone Somalia Suazi Sudan Tanzania Togo Tunezja Uganda Wybrzeże Kości Słoniowej Wyspy Świętego Tomasza i Książęca Zambia Zimbabwe
Ameryka	Antigua i Barbuda Argentyna Aruba Bahamy Barbados Belize Bermudy Boliwia Brazylia Brytyjskie Wyspy Dziewicze Chile Dominika Dominikana Ekwador Grenada Gujana Gwatemala Haiti Honduras Jamajka Kajmany Kanada Kolumbia Kostaryka Kuba Meksyk Nikaragua Panama Paragwaj Peru Portoryko Saint Kitts i Nevis Saint Lucia Saint Vincent i Grenadyny Salwador Stany Zjednoczone Surinam Trynidad i Tobago Urugwaj Wenezuela Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
Azja	Afganistan Arabia Saudyjska Armenia Azerbejdżan Bahrajn Bangladesz Bhutan Brunei Chińska Republika Ludowa Chińskie Tajpej Filipiny Gruzja Hongkong Indie Indonezja Irak Iran Izrael Japonia Jemen Jordania Kambodża Katar Kazachstan Kirgistan Korea Południowa Korea Północna Kuwejt Laos Liban Malediwy Malezja Mjanma Mongolia Nepal Oman Pakistan Palestyna Singapur Sri Lanka Syria Tadżykistan Tajlandia Timor Wschodni Turcja Turkmenistan Uzbekistan Wietnam Zjednoczone Emiraty Arabskie
Europa	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Ukraina Węgry Wielka Brytania Włochy
Australia i Oceania	Australia Fidżi Guam Kiribati Mikronezja Nauru Nowa Zelandia Palau Papua-Nowa Gwinea Samoa Samoa Amerykańskie Tonga Tuvalu Vanuatu Wyspy Cooka Wyspy Marshalla Wyspy Salomona
Inne	Niezależni Sportowcy Olimpijscy

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne