Leucyna

Leucyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas (S)-2-amino-4-metylopentanowy Inne nazwy i oznaczenia L-leucyna; Leu, L
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H13NO2
Inne wzory	HO2CCH(NH2)CH2CH(CH3)2
Masa molowa	131,18 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
Identyfikacja
Numer CAS	61-90-5
PubChem	6106
DrugBank	DB00149
SMILES CC(C)C[C@H](N)C(O)=O
InChI InChI=1S/C6H13NO2/c1-4(2)3-5(7)6(8)9/h4-5H,3,7H2,1-2H3,(H,8,9)/t5-/m0/s1 InChIKey ROHFNLRQFUQHCH-YFKPBYRVSA-N
Właściwości Gęstość 1,29 g/cm³; ciało stałe Temperatura topnienia 268-288 °C[1] Kwasowość (pKa) pKCOOH: 2,4 Zasadowość (pKb) pKNH2: 9,6 Punkt izoelektryczny 6,01 Skręcalność właściwa [α]D [α]D20 +15.5°, c = 2 w 6M HCl
Niebezpieczeństwa Numer RTECS OH2850000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Leucyna (skróty: Leu, L) – organiczny związek chemiczny, jest kodowanym aminokwasem alifatycznym, o rozgałęzionym łańcuchu bocznym, obojętnym elektrycznie. Odkryta przez francuskiego chemika L. J. Prousta. Występuje we wszystkich białkach, duże ilości w albuminach i ciałach występujących w osoczu.

Należy do grupy aminokwasów egzogennych, niewytwarzanych przez organizm ludzki.

Ma postać białego proszku, jest rozpuszczalna w wodzie, jej temperatura topnienia wynosi 337 °C. Otrzymywana jest przez hydrolizę białek lub syntetycznie. Izomerem leucyny jest izoleucyna. Oba aminokwasy mają zastosowanie w medycynie.

Przypisy