Lew Gumilow

Lew Gumilow
Лев Николаевич Гумилёв
Ilustracja
1934
Data i miejsce urodzenia

1 października 1912
Petersburg, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1992
Petersburg, Federacja Rosyjska

Zawód, zajęcie

historyk, geograf, etnolog, orientalista

Narodowość

rosyjska

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Uniwersytet Leningradzki

Lew Gumilow na znaczku Kazachstanu
Nikołaj Gumilow, Lew Gumilow, Anna Achmatowa 1913

Lew Nikołajewicz Gumilow (ros. Лев Николаевич Гумилёв, ur. 18 września?/ 1 października 1912 w Petersburgu, zm. 15 czerwca 1992 w Sankt Petersburgu)[1] – rosyjski historyk, geograf, etnolog i orientalista. Teoretyk eurazjatyzmu.

Życiorys

Syn Nikołaja Gumilowa i Anny Achmatowej[1].

W 1933 r. aresztowany po raz pierwszy i po kilku dniach zwolniony[2]. W 1934 r. wstąpił na Uniwersytet Leningradzki[1]. W 1935 r. został wydalony i aresztowany „za związek z grupą przestępczą N.N. Punina”[1], zwolniono go jednak m.in. na skutek prośby Achmatowej u Stalina[1]. W 1937 r. został przywrócony na uczelnię[1], a w 1938 po raz trzeci aresztowany i skazany na 10 lat pobytu w obozie koncentracyjnym (łagrze)[1] (w 1939 r. wyrok skrócono do 5 lat)[1]. W 1944 r. zgłosił się na ochotnika do służby w Armii Czerwonej, z którą dotarł do Berlina[1]. W 1946 r. ukończył Wydział Historyczny jako eksternista[1], po czym rozpoczął aspiranturę[1]. W 1947 został skreślony z listy studentów[1]. W 1948 udało mu się obronić pracę doktorską (w ZSRR określaną jako dysertacja kandydacka)[1]. W 1949 r. został ponownie aresztowany i osadzony w łagrze na 10 lat[1]. Zwolniony w 1956[1]. W 1961 r. napisał swoją pierwszą pracę habilitacyjną[1], po czym wykładał etnologię na Wydziale Geografii Uniwersytetu Leningradzkiego[3]. W 1974 obronił drugą pracę habilitacyjną[1].

Wybrane publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q О. Г. Новикова, И. С. Шишкин: ГУМИЛЁВ (ros.). Большая российская энциклопедия. Электронная версия, 2016. [dostęp 2022-07-28].
  2. ↑ Bartosz Gołąbek: Lew Gumilow i Aleksander Dugin. O dwóch obliczach eurazjatyzmu w Rosji po 1991 roku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012, s. 28, seria: Barwy Rusi. ISBN 978-83-233-3315-9. [dostęp 2022-07-28]. (pol.)
  3. ↑ Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Rozmowy z uczonymi radzieckimi. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 311. ISBN 83-07-00684-8.

Bibliografia, linki

Media użyte na tej stronie