Lewart (herb szlachecki)

Lewart

Herb Lewart
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Leopardus, Walny, Waliu-szy

Lewart (Leopardus, Walny, Waliu-szy) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

W polu czerwonym lub błękitnym – lampart wspięty ukoronowany.

Klejnot: pół takiegoż lamparta.

Labry czerwono-srebrne^[1].

Najwcześniejsze wzmianki

Według Długosza herb nabyty w czasach króla Władysława Łokietka. Najwcześniejsze polskie źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza. Zapisuje on informacje o herbie wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Leuardus, que leuardum in campo rubeo defert Nobilitas Polonica, a Wladislao Loktek secimdo, Polonie rege, creata est, se Valny appellat."^[2].

Według niektórych źródeł herb ma pochodzenie niemieckie (frankońskie).

Herbowni

Bakowski, Beski-Firlej, Boryszkowski, Broniewski, Buński, Dubrowski, Firley, Gorski, Gosławski, Górski (Gurski^[3]), (von) Graff ^[4], Haupt, Jachna, Kiżewski, Kniażyszcza (Kniażyszcze), Konarski, Krupski, Krwacki, Lamfryd, Lewandowski, Lewart, Lewartowski, Lewiński, Liwski, Łaszcz, Łąkowski, Marcuszowski (Marczuszowski), Markuszewski, Meglewski (Megłowski), Mełgiewski, Mełgwiński, Motycki, Nejmanowski, Pachniowski, Petej, Pety, Podoliński (Podolieński), Puchniowski, Skwarc (Skwarcz), Szłapa, Thokarski, Trecyusz, Tyczyna, Ujezdzki, Wierzchanowski, Wodopol (Wodpol), Wojtkiewicz, Wszelaczyński, Zakrzewski.

Zobacz też

• Lista herbów,

• Lubartów.

Przypisy

Bibliografia

• Zygmunt Celichowski: Jan Długosz, "Insignia seu clenodia regis et regni Poloniae.Z kodeksu kórnickiego.". Poznań: Zygmunt Celichowski, 1885.
• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-536. ISBN 978-83-60597-10-1.