Lewocetyryzyna

Lewocetyryzyna
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas 2-(2-{4-[(R)-(4-chlorofenylo)fenylometylo]piperazyn-1-ylo}etoksy)octowy Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. levocetirizini dihydrochloridum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H25ClN2O3
Masa molowa	388,89 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	130018-77-8
PubChem	1549000
SMILES C1CN(CCN1CCOCC(=O)O)[C@H](C2=CC=CC=C2)C3=CC=C(C=C3)Cl
InChI InChI=1S/C21H25ClN2O3/c22-19-8-6-18(7-9-19)21(17-4-2-1-3-5-17)24-12-10-23(11-13-24)14-15-27-16-20(25)26/h1-9,21H,10-16H2,(H,25,26)/t21-/m1/s1 InChIKey ZKLPARSLTMPFCP-OAQYLSRUSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-01-14] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki dichlorowodorek lewocetyryzyny Uwaga Zwroty H H302, H400 Zwroty P P273

Lewocetyryzyna – organiczny związek chemiczny, antagonista receptora H₁, aktywny lewoskrętny enancjomer cetyryzyny o silniejszym działaniu. W postaci dichlorowodorku jest stosowana w leczeniu alergicznego nieżytu nosa, alergicznego zapalenia spojówek oraz przewlekłej pokrzywki idiopatycznej^[1]. Preparaty produkowane są w formie tabletek lub roztworu doustnego^[2].

Dawkowanie

Dzieci od 2 do 6 roku życia: dwa razy dziennie po 1,25 mg (2 razy 2,5 ml roztworu doustnego 0,5 mg/ml). Dzieci po 6 roku życia i dorośli: raz na dobę 5 mg rano lub wieczorem^[1].

Przypisy