Lewokomorowa niewydolność serca

Ten artykuł od 2007-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niewydolność lewokomorowa to niezdolność serca do zapewnienia wydolnego krążenia. Nazwa według podziału klinicznego odnosi się do lewej komory serca. Mechanizm niewydolności lewokomorowej polega na niedostatecznym odbieraniu krwi z płuc i pompowaniu jej do aorty. Niewydolność jednej komory często doprowadza do niewydolności drugiej. Głównym objawem ostrej niewydolności lewej komory jest obrzęk płuc. Do innych objawów należą: duszność (szybki oddech, pozycja siedząca, zasinienie ust i opuszków palców), kaszel (możliwe odksztuszanie pienistej wydzieliny podbarwionej krwią), tachypnoë (szybki oddech), skóra zimna, oblana potem.

Jedynym sposobem leczenia jest leczenie szpitalne. Istnieją metody w pierwszej pomocy pozwalające zmniejszyć objawy, gdy czas oczekiwania na ambulans może być długi.

Zobacz też

• niewydolność serca

Bibliografia

• Medycyna ratunkowa. David B. Levy, Harold H. Osborn, Lidia Pousada. Urban&Partner, 2004.
• Choroby wewnętrzne. Herold G.. PZWL, 2007.