Lhasa

Lhasa
拉萨, ལྷ་ས
Ilustracja
Państwo

 Chiny

Prowincja

Tybetański Region Autonomiczny

Powierzchnia

prefektura: 29 274 km²

Wysokość

3650 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


279 074
prefektura: 559 423

Nr kierunkowy

0891

Kod pocztowy

850000

Tablice rejestracyjne

藏A

Plan Lhasy
Położenie na mapie Tybetańskiego Regionu Autonomicznego
Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lhasa”
Ziemia29°42′N 91°10′E/29,700000 91,166667
Strona internetowa
Portal Chiny

Lhasa (tyb. ལྷ་ས, Wylie: lha-sa, ZWPY: Lhasa; chiń. upr. 拉萨; chiń. trad. 拉薩; pinyin Lāsà) – stolica i największe miasto chińskiego Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. Centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne regionu, jak też największa atrakcja turystyczna zachodnich Chin. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta (utożsamianego z dzielnicą Chengguan) wynosiła 279 074, zaś cała prefektura miejska liczyła 559 423 mieszkańców. Lhasa wg oficjalnych danych jest zamieszkana głównie przez Tybetańczyków (91,83%)[1], zaś wg prasy niepodległościowej 60–70% mieszkańców stanowią Chińczycy[2].

Historia

(c) Bundesarchiv, Bild 135-S-14-20-11 / Schäfer, Ernst / CC-BY-SA 3.0
Lhasa w 1938 r.
Lhasa w 2011 r.

Wczesna historia

W połowie VII wieku Songcen Gampo, władca Imperium tybetańskiego przeniósł stolicę swojego państwa do Lhasy. W 637 roku na wzgórzu Marpori wybudował pałac (w jego miejscu w XVII wieku zbudowano obecny Pałac Potala). Po zawarciu małżeństw z nepalską księżniczką Bhrikuti oraz chińską Wencheng król przeszedł na buddyzm. W kolejnych latach wybudowano klasztory Ramocze i Dżokhang. Po śmierci króla w kolejnych dziesięcioleciach stolica uległa wielu zniszczeniom w wyniku działań wojennych, zaś po śmierci ostatniego władcy z dynastii, nastąpiło rozbiciu dzielnicowe i Lhasa przestała być centrum politycznym Tybetu[3]. Na początku XV wieku uczony buddyjski Congkhapa i jego uczniowie założyli klasztory Ganden, Drepung i Sera. W połowie XVII wieku Dalajlama Lobsang Gjaco przeniósł centrum administracyjne do Lhasy. W 1645 roku rozpoczął on budowę Pałacu Potala. Część o nazwie „Biały Pałac” została ukończona w 1648 roku, zaś „Czerwony Pałac” został dobudowany w 1694 roku już po jego śmierci[4]. W 1717 roku miasto zostało złupione przez Mongołów z chanatu dżungarskiego[5]. W latach 1707–1745 w Lhasie działali misjonarze z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów[6], zaś w okresie od 1716 roku do 1721 roku w mieście działalność misyjną prowadził jezuita Ippolito Desideri, jeden z pierwszych europejskich badaczy kultury tybetańskiej[7]. W 1755 roku wybudowano Pałac Norbulingka, który został letnią rezydencją władców. Rozbudowywany w kolejnych stuleciach pałac osiągnął liczbę 374 pokojów[8].

XX-XXI wiek

Na przełomie XIX i XX wieku do Lhasy kilkukrotnie przybywał rosyjski podróżnik Gonbodżab Cybikow, który jako pierwszy sfotografował miasto, jak też opisał ją w swoim dzienniku wydanym w 1903 roku[9]. Na początku sierpnia 1904 roku w wyniku brytyjskiej ekspedycji do Tybetu do Lhasy wkroczyły wojska brytyjskie, które po podpisaniu porozumienia opuściły miasto we wrześniu tego samego roku[10]. W 1910 roku do miasta weszły wojska chińskie, jednakże po rewolucji Xinhai i upadku dynastii Qing, zostały wycofane w 1912 roku. Po tych wydarzeniach w latach 1912–1950 Lhasa była stolicą praktycznie niezależnego Tybetu, jednakże na arenie międzynarodowej w dalszym ciągu uznawano zwierzchnictwo Chin[11]. Po wkroczeniu wojsk chińskich w 1950 roku do Tybetu i podpisaniu porozumienia w 1951 roku, Lhasa stała się centrum administracyjnym nowego chińskiego regionu, zaś od 1965 roku stolicą Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. Zarówno powstanie tybetańskie w 1959 roku, jak też rewolucja kulturalna trwająca w latach 1966–1976 spowodowała znaczne straty zarówno w ludności, jak też w zabudowie miasta. W następnych dziesięcioleciach w mieście wybuchały zamieszki, największe w 1989 roku[12] oraz w 2008 roku.

W 1985 roku w dzielnicy Chengguan utworzono Uniwersytet w Tybecie, znacznie powiększony w 1999 roku poprzez połączenie z innymi lokalnymi szkołami[13]. Także w tym roku utworzono w centrum prefektury (niedaleko Pałacu Potala) rezerwat przyrody Lalu Wetlands (potocznie zwany Lung of Lhasa) o powierzchni 12,2 km²[14].

Wraz z gwałtownym wzrostem gospodarczym Chin w XXI wieku, zaczęto znacznie rozbudowywać infrastrukturę: w 2006 roku wraz z uruchomieniem pierwszej linii łączącej Tybetański Region Autonomiczny z resztą Chin, a dokładniej z miastem Xining w prowincji Qinghai, oddano do użytku nowy dworzec kolejowy w Lhasie oraz w Damxung, w 2007 roku uruchomiono elektrownie wodną Zhikong[15], w tym samym roku otwarto most Liuwu nad rzeką Lhasa o długości 1,66 km łączący centrum miasta z dworcem kolejowym[16], w 2011 roku oddano do użytku drogę ekspresową z centrum Lhasy do Portu lotniczego Lhasa-Gonggar[17], w 2013 roku uruchomiono kolejną elektrownię wodną Pondo[18] oraz ukończono most Nachen o długości 1,28 km łączący wschodnią część centrum z drogą ekspresową G318[19]. Ponadto w 2014 roku ukończono budowę jednego z najwyżej położonych stadionów na świecie – Lhasa Stadium o pojemności 20000 widzów[20].

W najbliższych latach Lhasę czekają znaczne zmiany z uwagi na zapowiedzi rządu chińskiego, który ogłosił, że planuje do 2020 roku ograniczyć populację prefektury do 500 000 osób[1].

Geografia i klimat

Jezioro Nam Co
Widok z klasztoru Drigung Til
(c) Hiroki Ogawa, CC BY 3.0

Lhasa jest położona w południowej części Wyżyny tybetańskiej na wysokości 3650 m n.p.m. Całość prefektury miejskiej ma powierzchnię 29,518 km². Graniczy z prefekturami: od północy z Nagqu, od zachodu z Xigazê, od południa z Shannan, zaś od wschodu z Nyingchi. Przez południową część miasta płynie rzeka Lhasa, jeden z dopływów rzeki Brahmaputra. W powiecie Lhünzhub znajduje się strefa ochrona żurawi czarnoszyich o powierzchni 96 km², do której co roku migruje na okres zimowy ponad 1000 ptaków tego gatunku[21]. Przez północne powiaty rozciągają się góry Nienczen Tangla z najwyższym szczytem o wysokości 7182 m n.p.m. Na północ od tych gór znajduje się największe jezioro Tybetańskiego Regionu AutonomicznegoNam Co, którego połowa leży w powiecie Damxung. Także w tym powiecie znajdują się źródła termalne o powierzchni około 7000 m²[22].

Średnia temperatura i opady dla Lhasy
MiesiącStyLutMarKwiMajCzeLipSieWrzPaźLisGruRoczna
Średnie temperatury w dzień [°C]6.99.012.115.619.322.722.121.119.716.311.27.715,3
Średnie temperatury w nocy [°C]-10.1-6.8-3.00.95.09.310.19.47.51.3-4.9-9.00,8
Opady [mm] 0.50.72.05.226.672.3119.4122.658.310.21.71.035,0
Średnia liczba dni z opadami0.20.20.51.35.39.614.815.310.02.30.40.260,1
Źródło: Światowa Organizacja Meteorologiczna[23]

Podział administracyjny

Prefektura miejska Lhasa podzielona jest na:

  • 3 dzielnice: Chengguan, Doilungdêqên, Dagzê
  • 5 powiatów: Damxung, Lhünzhub, Maizhokunggar, Nyêmo, Qüxü.
Prefektura miejska Lhasa
Chengguan
Doilungdêqên
Damxung
Qüxü
Nyêmo
Lhünzhub
Maizhokunggar
NazwaPopulacja
(2010)
Powierzchnia
(km²)
Gęstość zaludnienia
(/km²)
Dzielnica Chengguan279,074525531.56
Dzielnica Doilungdêqên52,2492,67219.55
Dzielnica Dagzê26,7081,36119.62
Powiat Damxung46,46310,2344.54
Powiat Lhünzhub50,2464,10012.25
Powiat Maizhokunggar44,6745,4928.13
Powiat Nyêmo28,1493,2668.61
Powiat Qüxü31,8601,62419.61
Razem559,42329,27419.11

Gospodarka

Największym pracodawcą w mieście jest fabryka dywanów, zatrudniająca około 300 pracowników. Produkuje ona tradycyjne tybetańskie dywany, które są eksportowane na cały świat[24]. Znajduje się tutaj także najwyżej położony na świecie komercyjny browar, należący do Carlsberg Group – Lhasa Brewery[25]. Znaczne dochody miasto uzyskuje z turystyki, jak też z wyrobu rękodzieła. Na terenie prefektury znajdują się liczne kopalnie, m.in. złota, srebra, miedzi i molibdenu, jednakże często dochodzi do protestów lokalnych mieszkańców przeciwko skażeniom źródeł wody pitnej przez kopalnie[26]. Na terenach wiejskich gospodarka opiera się głównie na hodowli zwierząt (m.in. jaka) i uprawie rolnictwa, przede wszystkim jęczmienia górskiego (głównego zboża Tybetu, zajmującego 60 procent całości upraw w regionie)[27]. Ponadto w Yangbajain znajduje się geotermalna elektrownia o mocy 25,18 MW[28], zaś na rzece Lhasa znajdują się dwie elektrownie wodne – Zhikong o mocy 100 MW[15] oraz Pondo o mocy 160 MW[18].

Transport

Odcinek linii kolejowej w powiecie Damxung

Od wschodu na zachód przez miasto przebiega droga ekspresowa G318, która jest najdłuższą tego typu drogą w Chinach. Liczy ona 5476 km i biegnie od Szanghaju do Zhangmu, przy granicy z Nepalem[29]. Od centrum prefektury na północ, aż do Pekinu prowadzi licząca 3091 km droga ekspresowa G109. Odcinki obu powyższych dróg są częścią Asian Highway Network. Ponadto od dworca kolejowego Lhasa do Portu lotniczego Lhasa-Gonggar w prefekturze Shannan, można dojechać otwartą w 2011 drogą ekspresową o długości 37,8 km[17].

Od stacji kolejowej Lhasa aż do miasta Xining w prowincji Qinghai, biegnie licząca 1956 km linia kolejowa Qinghai-Tybet. Pociągi zatrzymują się także na stacji w powiecie Damxung. Ponadto w kierunku zachodnim, do Xigazê – drugiego pod względem wielkości miasta w regionie prowadzi otwarta w 2014 roku nowa linia kolejowa o długości 253 km. W lipcu 2017 roku rozpoczęto pracę nad drugą linią kolejową łączącą Tybetański Region Autonomiczny z resztą Chin. Ma ona biec z Lhasy, przez Nyingchi do Chengdu w prowincji Syczuan. Trasa ma liczyć około 1700 km[30].

W 2016 miejska sieć autobusowa liczyła 34 linie i obsługiwało ją 487 autobusów[31].

Atrakcje

Przypisy

  1. a b Lhasa’s population limit to improve availability of public services – globaltimes.cn. [dostęp 2017-09-17].
  2. Han Chinese Migrants Killing Tibet’s Way of Life – thetibetpost.com. [dostęp 2017-09-17].
  3. History of Lhasa – tripchinaguide.com. [dostęp 2017-09-17].
  4. Lhasa History – chinatouronline.com. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-21)].
  5. Tibet profile – Timeline – bbc.com. [dostęp 2017-09-17].
  6. Between Tolerance and Dogmatism: Tibetan Reactions to the Capuchin Missionaries in Lhasa, 1707-1745 – buddhism.com. [dostęp 2017-09-17].
  7. Biography – ippolito-desideri.net. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-05)].
  8. Norbulingka – Summer Palace of Dalai Lamas. [dostęp 2017-09-17].
  9. Tibet – from the collections of the American Geographical Society Library – collections.lib.uwm.edu. [dostęp 2017-09-17].
  10. The London Gazette 13.12.1904 r. – thegazette.co.uk. [dostęp 2017-09-17].
  11. Appeal by His Holiness the Dalai Lama of Tibet to the United Nations (1950) p.5 – tibetjustice.org. [dostęp 2017-09-17].
  12. A Row over the Internationalisation of the Tibet Issue (1987-1990) – tibet.net. [dostęp 2017-09-17].
  13. Tibet University – csc.edu.cn. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-18)].
  14. Lalu Wetland a Pure Land in Lhasa – china.org.cn. [dostęp 2017-09-17].
  15. a b China region completes work on 100-MW Zhikong – hydroworld.com. [dostęp 2017-09-17].
  16. Lhasa-Liuwu Overpass opens – chinadaily.com.cn. [dostęp 2017-09-17].
  17. a b First expressway in Tibet halves time from downtown Lhasa to airport – english.cntv.cn. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)].
  18. a b ‘Tibet’s Three Gorges Dam’ starts operation – chinadaily.com.cn. [dostęp 2017-09-17].
  19. The largest highway bridge in Lhasa to open to traffic – eng.tibet.cn. [dostęp 2017-09-17].
  20. World’s highest stadium completed in Lhasa – china.org.cn. [dostęp 2017-09-17].
  21. Black-necked crane ends winter migration in Lhasa – cntv.cn. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-13)].
  22. Top 8 Hot Springs in Tibet Winter Tour – tibettravel.org. [dostęp 2017-09-17].
  23. Lhasa, Chiny – wwis.imgw.pl [dostęp 2017-09-17].
  24. Lhasa Carpet Factory – chinatourguide.com. [dostęp 2017-09-17].
  25. Carlsberg Group in China – carlsberggroup.com. [dostęp 2017-09-17].
  26. China expanding controversial mining site near Lhasa – tibetanreview.net. [dostęp 2017-09-17].
  27. Jęczmień górski ożywił tybetańską gospodarkę – cri.cn. [dostęp 2017-09-17].
  28. Characteristics and genesis of the Yangbajing geothermal field, tibet – geothermal-energy.org. [dostęp 2017-09-17].
  29. A driving tour along the 318 national highway – discover.china.org.cn. [dostęp 2017-09-17].
  30. Work starts on second railway to Tibet – macaudailytimes.com.mo. [dostęp 2017-09-17].
  31. 35 Fonton AUV New Energy Buses Rolled into Lhasa – chinabuses.org. [dostęp 2017-09-17].
  32. Tsurphu Monastery – chinatourguide.com. [dostęp 2017-09-17].
  33. Drigung Til Monastery and its famous sky burial site – tibettravel.org. [dostęp 2017-09-17].
  34. Drak Yerpa Monastery – chinatourguide.com. [dostęp 2017-09-17].
  35. Tibet Museum – travelchinaguide.com. [dostęp 2017-09-17].
  36. Yangpachen – topchinatravel.com. [dostęp 2017-09-17].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Namtso2.jpg
Autor: Antoine Taveneaux, Licencja: CC BY-SA 3.0
A yak near the Namtso
Administrative Division Lhasa.png
Autor: Chk2011, Licencja: CC BY-SA 4.0
administrative divisions of Lhasa City, Tibet, China
Bundesarchiv Bild 135-S-14-20-11, Tibetexpedition, Blick auf Potala.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 135-S-14-20-11 / Schäfer, Ernst / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Lhasa, Potala
Collage of views of Lhasa, Tibet.jpg
Autor: Bosyantek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Collage of views of Lhasa, Tibet
China Tibet.svg

An SVG map of China with the Tibet autonomous region highlighted

Legend:
China map legend.png
China Tibet Autonomous Region adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of the Tibet Autonomous Region, People's Republic of China
China edcp location map.svg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of China.

EquiDistantConicProjection : Central parallel :

  • N: 36.0° N

Central meridian :

  • E: 104.0° E

Standard parallels:

  • 1: 30.0° N
  • 2: 42.0° N

Latitudes on the central meridian :

  • top: 57.0° E
  • center: 37° 29′ N
  • bottom: 17.96° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Jokhang Temple Lhasa Tibet China 西藏 拉萨 大昭寺 - panoramio (10).jpg
(c) Hiroki Ogawa, CC BY 3.0
Jokhang Temple Lhasa Tibet China 西藏 拉萨 大昭寺
Drigung monastery11.jpg
Autor: Antoine Taveneaux, Licencja: CC BY-SA 3.0
Drigung monastery, Tibet
Norbulingka Panorama.jpg
Autor: Mondo79 from Freiburg im Breisgau, Germany, Licencja: CC BY 2.0

Norbulingka is a palace and surrounding park in Lhasa, Tibet, China, built from 1755. It served as the traditional summer residence of the successive Dalai Lamas from the 1780s up until the 14th Dalai Lama's exile in 1959.

Panorama stiched from 3 shots with Lightroom. You see the person right from the fountain twice.
Qingzang railway Train 01.jpg
Autor: Jan Reurink, Licencja: CC BY 2.0
Chinese train takes control over Tibet about 20 km north of Yangbaijan
Lasa.png
拉萨位置图。
Lhasa from the Pabonka Monastery.JPG
Autor: Qeqertaq, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lhasa is spread across the valley floor. The Potala Palace rises from the old city.
Location of Lhasa within Xizang (China).png
Autor: Croquant, Licencja: CC BY 3.0
Location of Lhasa Prefecture (yellow) within Tibet (Xizang) autonomous region of China