Lhasa apso

Lhasa apso

Lhasa apso
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Tybet
Wymiary
Wysokość	25,5 - 28 cm
Masa	6-7 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa IX, Sekcja 5, nr wzorca 227
AKC	Non-sporting
ANKC	Grupa 7 (Non-sporting)
CKC	Grupa 6 (Non-sporting)
KC(UK)	Utility
NZKC	Non-sporting
UKC	Grupa 8 - Companion dog
Wzorce rasy
FCI AKC ANKC CKC KC(UK) NZKC UKC

Lhasa apso – jedna z ras psów zaklasyfikowana do sekcji psów tybetańskich. Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa. Bez prób pracy.

lhasa apso przez wieki był uznawany za rzadki i niezwykły skarb Tybetu. Psy te były otaczane czcią i szacunkiem. Wierzono, że przynoszą szczęście. lhasa apso miały być kolejnym wcieleniem zmarłych mnichów. Dawniej przebywały wyłącznie w świątyniach buddyjskich i w rękach arystokracji. Nie można było ich sprzedać ani kupić. Mogły być przekazane jako dar w dowód uznania i wdzięczności.

lhasa apso do Europy trafiły dopiero w 1928 r. wraz z angielskim pułkownikiem Baileya'em, który otrzymał psy od jednej z Tybetańskich świątyń. W 1933 r. powstał klub rasy, a rok później została ona uznana przez Kennel Club i od tego momentu można mówić o planowej hodowli tych psów na obszarach Wielkiej Brytanii.

W Polsce lhasa apso jest rasą rzadką i jeszcze mało znaną. Pierwsze osobniki hodowlane dotarły do Polski w roku 1982, ale pierwszy odnotowany Lhasa apso pojawił się w Polsce w latach 70. Przywiozła go Wanda Rutkiewicz z Nepalu. Nazywał się Yeti.

Zachowanie i charakter

Pies wesoły, odważny o przyjacielskim, stanowczym charakterze. Bardzo inteligentny i pełen życia. Szybko się uczy, ale bywa uparty i pewny siebie. Bywa nieufny wobec obcych^[1]. W domu spokojny i niehałaśliwy, jednak kiedy trzeba – czujny, szczeka na alarm. Towarzyski i przyjazny w stosunku do ludzi, a także zwierząt. Lubi koty.

Szata i umaszczenie

Głowa lhasa apso

Włos długi (można obcinać do wybranej długości), o umaszczeniu dowolnym. Spotykane są także osobniki o każdej barwie włosa, od białej po czarną, także podpalane, łaciate i pręgowane. Najbardziej cenna i poszukiwana jest szata rudo-złota w kolorze lwa.

Utrzymanie

Bujne włosie wymaga systematycznej pielęgnacji, poza tym niewymagający. Dobrze nadaje się do trzymania w mieszkaniu, ale ceni sobie też ruch na wolnej przestrzeni. Dodatkowym plusem jest to, że nie linieje, bo ma sierść bez podszerstka.

Przypisy

Bibliografia

• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 28. ISBN 83-7073-122-8.
• Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
• David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.