Liberałowie (Szwecja)
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia | 23 lutego 1902 |
Adres siedziby | Drottninggatan 97, |
Ideologia polityczna | |
Grupa w Parlamencie Europejskim | |
Obecni posłowie | 16/349 |
Obecni eurodeputowani | 1/20 |
Strona internetowa |
Liberałowie[3] (szw. Liberalerna, L) – szwedzka partia polityczna o profilu liberalnym. Powstała w 1902, do 2015[3] funkcjonowała pod nazwą Ludowa Partia Liberałów (szw. Folkpartiet liberalerna, FP).
Pierwszym premierem z jej ramienia był Karl Staaff (w latach 1905–1907 i 1911–1911), a następnym Nils Edén (w latach 1917–1920 szef rządu koalicyjnego liberalno-socjaldemokratycznego, który wprowadził prawo wyborcze dla kobiet i ośmiogodzinny dzień pracy). W latach 1939–1945 partia uczestniczyła w koalicji rządowej zrzeszającej wszystkie partie poza komunistami.
W 1976 weszła w koalicję trójczłonową, kończącą dominację socjaldemokratów. Lata 1978–1979 to krótki okres koalicji rządowej z liderem z Folkpartiet (premier Ola Ullsten). W latach 1979–1982 partia uczestniczyła także w rządzie Thorbjörna Fälldina z Partii Centrum. W latach 1991–1994 była jednym z podmiotów koalicji rządzącej Carla Bildta, a od 2006 do 2014 współtworzyła rząd Fredrika Reinfeldta.
W kwestiach ideologicznych opowiada się za ekonomiką wolnego rynku, popiera także program państwa opiekuńczego. Jej głównymi wyborcami są przedstawiciele wyedukowanej klasy średniej.
Liderzy partyjni
- Gustav Andersson af Rasjön (1935)
- Bertil Ohlin (1944)
- Sven Wedén (1967)
- Gunnar Helén (1969)
- Per Ahlmark (1975)
- Ola Ullsten (1978)
- Bengt Westerberg (1983)
- Maria Leissner (1995)
- Lars Leijonborg (1997)
- Jan Björklund (2007)
- Nyamko Sabuni (2019)
Przypisy
- ↑ Nyamko Sabuni – Partiledare för Liberalerna, Sveriges liberala parti, Liberalerna [dostęp 2020-05-01] (szw.).
- ↑ Parties and Elections in Europe: Sweden. parties-and-elections.eu. [dostęp 2016-03-27]. (ang.).
- ↑ a b Liberałowie bez ludu. szwecja.net, 17 listopada 2015. [dostęp 2016-03-27].