Licencjat
.svg) | Ten artykuł od 2014-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Licencjat (łac. licentiatus) – tytuł nadawany w systemach szkolnictwa wyższego wielu krajów.
W Polsce jest to tytuł zawodowy[1] nadawany obecnie absolwentom studiów I stopnia; tytuł ten oznacza posiadanie wykształcenia wyższego[2]. W Niemczech tytuł licencjat bywa używany m.in. na fakultetach ewangelicko-teologicznych, ma on tam jednak inne znaczenie niż w Polsce, jest bowiem równy tytułowi doktora. Podobne znaczenie tytuł ten ma także w wielu krajach skandynawskich, np. w Szwecji i Finlandii licencjat nadawany jest po 2 latach studiów doktoranckich, natomiast doktorat po czterech (można też zrezygnować z licencjatu). Z kolei w Belgii licencjat (licenciaat/liciencié) był przed wejściem w życie procesu bolońskiego tytułem przyznawanym absolwentom cztero- lub pięcioletnich studiów na uniwersytetach, czyli odpowiednikiem polskiego tytułu magistra.
Bakałarz
Tytuł bakałarza jest także obecnie nadawany w krajach anglosaskich (ang. bachelor), Rosji (ros. бакалавр) i na Ukrainie. Nie odpowiada on licencjatowi (zawodowemu), ponieważ może wymagać 4–5 lat studiów, a nie 3–4 lat, jak w przypadku licencjatu. Historycznie to bakalaureat był pierwszym stopniem naukowym nadawanym przez uczelnie europejskie od XIII wieku. W dawnej Polsce było to także popularne określenie nauczyciela szkoły elementarnej.
W średniowieczu licencjat (łac. licentia docendi) uprawniał do wykładania na uniwersytecie. Do dziś, zgodnie z wielowiekową tradycją europejską, na wielu uczelniach m.in. teologicznych Kościoła katolickiego, licencjat to stopień pośredni między magistrem a doktorem. Posiadacz używa tytułu „mgr lic.”. Obecnie w Europie odchodzi jednak się od tradycyjnego nazewnictwa, w ramach procesu bolońskiego.
Etymologia
W średniowiecznej łacinie baccalaureatus z baccalaureus (przemiana pod wpływem łac. bacca – jagoda i laureus – wawrzyn) starszy student. Bakałarz od baccalarius – rolnik dzierżawca, młody kancelista lub kleryk, starszy student.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Art. 93 ust. 2 pkt 2 lit. b Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).
- ↑ Robert Jastrzębski, W sprawie rządowych projektów ustaw: Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (druk nr 2446), przepisy prowadzające ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (druk nr 2447) (opinia pierwsza), „Przegląd Sejmowy”, 4 (147), 2018, DOI: 10.31268/ps.2018.08, ISSN 1230-5502 [dostęp 2018-12-10].
Media użyte na tej stronie