Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie

Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

(c) Wacpol z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5

Główne wejście do szkoły

(c) Wacpol z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5

Tablice przy wejściu

(c) Wacpol z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5

Uroczysty zjazd absolwentów z okazji 80-lecia liceum

Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie – najstarsza szkoła średnia w powiecie suskim założona w 1926 roku. Motto szkoły brzmi: „My nie mówimy o wychowaniu, my naprawdę wychowujemy”. Obecnie w szkole uczy się 743 uczniów. Liceum słynie z miłej atmosfery, o czym mogą świadczyć częste zjazdy klasowe. Raz na dziesięć lat odbywa się zjazd ogólnoszkolny, ostatni taki odbył się 30 września 2006. Szkoła aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym miasta, organizując spektakle teatralne, montaże słowno-muzyczne i wystawy. Na terenie liceum działa chór „Bel Canto”, zdobywca wielu nagród ogólnopolskich. Uczniowie utrzymują kontakt z niemieckimi kolegami z Müllheim (Niemcy), co owocuje coroczną wymianą młodzieży.

Rys historyczny

Powstanie średniej placówki oświatowej w Jordanowie datuje się na lata 1924–1926, kiedy to wyłonił się Komitet Szkolny, który w porozumieniu z ówczesnymi władzami administracyjnymi uzyskał w Krakowie w Kuratorium zezwolenie na otwarcie Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego. W historii miasta było to wydarzenie niezwykle ważne, ale i mocno zobowiązujące.

Początkowo Miejskie Seminarium prowadziło tułaczy tryb życia z racji braku własnego budynku. Nie zraził się tym faktem Komitet Szkolny przekształcony z czasem na Towarzystwo Popierania Seminarium. Dzięki jego zapobiegliwości i energii szkoła stopniowo się rozwijała i potężniała. Dowodem na to może być fakt, że w roku 1926 Seminarium otrzymało prawa szkół państwowych rozporządzeniem Ministerstwa W.R. i O.P. z dnia 17 września 1926 r. Pierwszym patronem szkoły stał się św. Stanisław ze Szczepanowa. W latach 1928/29 Seminarium rozrosło się. Zakład zyskał pełne zaufanie władz szkolnych, a Ministerstwo przedłużyło prawa publiczne. Równocześnie kiedy szkoła średnia w Jordanowie rozwijała się, mieszcząc się w trzech punktach miasta w budynku Kasy Zaliczkowej, sali Magistratu, w gmachu miejskim przy ul. Bystrzańskiej, wtedy Zarząd miasta czynił starania o wyjednanie pożyczki na budowę własnego gmachu dla szkoły seminaryjnej. Starania te uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem w 1929 roku, kiedy to 2 czerwca odbyło się uroczyste otwarcie gmachu szkoły przy ul. Kolejowej, stanowiącego do dziś pomieszczenie dla Liceum Ogólnokształcącego.

W latach 1930/31 szkoła przeżywała swój okres rozkwitu. Skład pedagogiczny był dobry, chociaż stale płynny. W 1932 ówczesne Ministerstwo W.R. i O.P. wydało ustawę o ustroju szkolnictwa, mocą której likwidowano seminaria i szkoły średnie dawnego typu, a wprowadzano jednolity system szkolnictwa średniego. Wobec tej ustawy w Jordanowie przystąpiono do stopniowej likwidacji szkoły seminaryjnej ograniczając corocznie liczbę kursów. Ostateczna likwidacja Seminarium nastąpiła w dniu 30 czerwca 1936 r. Równocześnie na miejsce Seminarium wprowadzono klasy Gimnazjum 4-letniego, którego pełna nazwa brzmiała: Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Józefa Piłsudskiego. Kilkunastoletni okres istnienia Seminarium Nauczycielskiego wyrobił sobie uznanie władz szkolnych, które wspierały radą i poparciem zakład średni w Jordanowie. Działalność szkoły zyskała szacunek, a przez to i sympatię sfer obywatelskich miasta Jordanowa. Zarząd miasta i jego mieszkańcy doceniali wagę szkoły jako ośrodka kulturalnego. Należy wspomnieć o szczerej trosce i przychylności społeczeństwa jordanowskiego, jaką okazało dla przybywającej młodzieży, która rekrutowała się do szkoły z różnych stron Małopolski.

Przez kilkanaście lat młodzież zrosła się z Jordanowem, zaczęto odczuwać jej potrzebę istnienia. Niosła ona bowiem fragment kulturowy i myślowy, jak również stanowiła zaczyn wszelkiej działalności także politycznej, promieniującej nie tylko na Jordanów, ale i okolicę. Życie młodzieży gimnazjalnej szło torami zmierzającymi do kształcenia w duchu narodowym, państwowym, do wyrobienia smaku estetycznego, ogólnej postawy obywatelskiej, społecznej. Ogniskowało się głównie w organizacjach takich jak gminy klasowe, ZHP, Koło Sportowe, Koło Krajoznawcze, L.O.P.P., Czerwony Krzyż i inne.

Taki stan rzeczy trwał do roku 1939, wtedy to wraz z wybuchem II wojny światowej, 1 września Gimnazjum w Jordanowie nie zostało uruchomione. Zgodnie z założeniami niemieckimi wykształcenie średnie i wyższe niepotrzebne było, a nawet niewskazane, dla Polaków jako niewolników mających wykonywać zawody służebne. W planie tym inteligencja polska miała przestać istnieć. W pierwszych dniach września, kiedy Niemcy wkroczyli do Jordanowa, w budynku gimnazjum założono polowy szpital wojskowy, który istniał do 15 września. Potem budynek służył każdorazowym przemarszom wojsk jako pomieszczenie koszarowe. W pewnym okresie odbywały się w nim Publiczne Kursy Handlowe tzw. Handelskurse. Na drugim piętrze istniała prawdopodobnie od 1941 roku Niemiecka szkoła podstawowa z przeznaczeniem dla dzieci osiadłych Niemców i miejscowych Volksdeutschów. Namiastką średniego kształcenia miała być dwuletnia Szkoła Rolnicza uruchomiona 17 marca 1941 roku dla młodzieży od lat 14 do 18. Oprócz wspomnianego stałego i czasowego przeznaczenia budynek gimnazjalny pełnił jeszcze funkcję placówki wojskowej.

Wyzwolenie Jordanowa od najazdu hitlerowskiego w dniach 28 i 29 stycznia 1945 r. otworzyło nowy rozdział w historii miasta. W związku z odrodzeniem się życia z „popiołu” powróciło także do życia zniszczone w latach okupacji szkolnictwo. Za zgodą Kuratorium w Krakowie w dniu 15 III 1945 r. do życia wróciło Prywatne Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne w Jordanowie. Początki powojennego Gimnazjum były kontynuacją form organizacyjnych i dydaktycznych okresu przedwojennego. W roku szkolnym 1948/49 szkoła na skutek zmian politycznych otrzymała nową formę organizacyjną jako jedenastolatka. Do klas gimnazjum wprowadzona została numeracja od ósmej do jedenastej. Forma ta istniała do roku 1971, w którym to wprowadzono numerację tradycyjną od jeden do czterech. Równocześnie w tym roku szkolnym z dnia 18 marca 1949 r. została upaństwowiona i przyjęła nazwę Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego, a po siedmiu latach zmieniła się w Liceum Ogólnokształcące. W roku 1966 odbył się zjazd z okazji 40-lecia szkoły, wtedy w ramach obchodów szkoła otrzymała imię ks. Hugona Kołłątaja, które nosi do dnia dzisiejszego. Obecnie w szkole obok kształcenia licealnego prowadzi się oddziały na poziomie zawodowym.

Dyrektorzy

• Ks. Jan Głąbiński 1924–1925
• Jan Stokłosa 1925–1927
• Józef Zagrodzki 1927–1930
• Rafał Wożniakowski 1930–1931
• Władysław Kucharski 1931–1935
• Urban Przyprawa 1935–1939
• Stanisław Spławiński 1945–1946
• Janina Kowalska 1946–1950
• Stefan Suchonek 1950–1962
• Edmund Chodak 1962–1963
• Zdzisław Radmacher 1963–1980
• Maria Jeziorska 1980–2002
• Rafał Rapacz od 2002

Pieśń szkoły

My młodzieńczy zapał świata
Tu kształcimy dusze swe
Nauka z pracą nam się splata
Idąc w życie które wre.
Kołłątaja dzieło kreśli
Gdzie w przyszłości stawiać krok
Jego czyny, nasze myśli
Idei nie cofną w mrok.
Marzy nam się nowa Polska
W niej porządek, postęp, ład
To przyszłości nasza troska
By zadziwić cały świat.

Samorząd Uczniowski

Cele;

• Godne reprezentowanie szkoły na zewnątrz;
• Obrona praw i interesów społeczności uczniowskiej oraz poszczególnych uczniów;
• Opiniowanie i wnioskowanie spraw dotyczących realizacji podstawowych praw uczniów;
• Pomoc w organizowaniu życia szkolnego (współpracy z władzami szkoły);
• Organizowanie działalności charytatywnej (współpraca z organizacjami charytatywnymi), kulturowej, oświatowej, sportowej;
• Prowadzenie działalności informacyjnej i szkoleniowej wśród uczniów.

Sport

Szkoła posiada rozbudowaną i bardzo dobrze wyposażoną hale sportową. Zajęcia z W-F prowadzone są w oparciu o program napisany przez profesorów tej szkoły. Są dostosowane do bazy sportowej tej szkoły, tradycji, zainteresowań i potrzeb uczniów oraz ich umiejętności. Istnieje możliwość wyboru ulubionej dyscypliny sportowej:koszykówka, siatkówka, piłka nożna, unihok, inter-crosse, tenis stołowy, aerobik, pływanie. Można też poćwiczyć na specjalnie wyposażonej siłowni.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Liceum