Liczby niewymierne
Liczby niewymierne – liczby rzeczywiste niebędące liczbami wymiernymi, czyli takie liczby rzeczywiste, których nie można przedstawić w postaci ilorazu liczby całkowitej i liczby całkowitej różnej od zera. Liczby niewymierne wypełniają luki w przekrojach Dedekinda zbioru liczb wymiernych dając w efekcie przestrzeń zupełną.
Rozwinięcie dziesiętne liczby niewymiernej jest nieskończone i nieokresowe[1].
Historia
Liczby niewymierne odkryli Pitagorejczycy, w związku z twierdzeniem Pitagorasa. Zauważyli oni mianowicie, że przekątna kwadratu o boku 1 jest niewspółmierna z bokiem, co właśnie oznacza niewymierność liczby .
Przykłady
- Pierwiastek arytmetyczny drugiego stopnia z liczby naturalnej jest liczbą wymierną wtedy i tylko wtedy, gdy liczba ta jest kwadratem liczby całkowitej. Zatem na przykład oraz są liczbami niewymiernymi (zobacz dowód niewymierności pierwiastka z 2).
- Każda liczba przestępna jest niewymierna. Taką liczbą jest np. liczba π, innym przykładem jest 0,123456789101112131415... (zapisy dziesiętne kolejnych liczb naturalnych).
- Łatwo udowodnić niewymierność wielu logarytmów np.
- Dowód nie wprost dla Gdyby dla pewnych liczb całkowitych dodatnich oraz zachodziła równość to mielibyśmy i wobec tego także – ale ta równość jest fałszywa, gdyż lewa strona jest parzysta, a prawa nieparzysta, zatem nie jest wymierny.
Ułamki łańcuchowe
Każdą liczbę niewymierną można rozwinąć w nieskończony ułamek łańcuchowy; skończone ułamki łańcuchowe przedstawiają liczby wymierne.
Zbiór liczb niewymiernych
Jako podprzestrzeń linii prostej zbiór liczb niewymiernych jest homeomorficzny z przestrzenią Baire’a, czyli ze zbiorem wszystkich funkcji
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Liczby niewymierne, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-21] .