Lidia Bagińska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Sędzia Trybunału Konstytucyjnego | |
| Okres | |
Lidia Iwona Bagińska (ur. 18 listopada 1967 w Ozorkowie) – polska adwokatka, radczyni prawna, nauczycielka akademicka, sędzia Trybunału Konstytucyjnego od 8 grudnia 2006 (ślubowanie złożyła 6 marca 2007) do 12 marca 2007.
Życiorys
W 1992 została absolwentką Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 2004 ukończyła studia podyplomowe z prawa europejskiego na Uniwersytecie Warszawskim. W 1994 ukończyła aplikację sądową (zdała egzamin sędziowski), natomiast rok później radcowską (zdała egzamin radcowski).
W 1995 uzyskała wpis na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie. Od 1995 do 2001 wykonywała zawód radcy prawnego. W 2001 została wpisana na listę adwokatów. W tym samym roku wpisano ją również na listę syndyków przy Sądzie Okręgowym w Warszawie. Prowadzi kancelarię prawną Czarnecki & Bagińska, Adwokaci i Radcowie Prawni sp.k. w Warszawie wspólnie z adwokatem Markiem Czarneckim[1].
8 grudnia 2006, wskazana przez kluby parlamentarne Ligi Polskich Rodzin oraz Samoobrony RP[2], poparta przez Prawo i Sprawiedliwość, została wybrana przez Sejm RP na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego. W głosowaniu 207 posłów było za, 159 – przeciw a 10 wstrzymało się[3]. Wstrzymanie złożenia ślubowania wobec prezydenta RP zostało wywołane kontrowersjami co do rzetelności w wykonywaniu obowiązków syndyka[4].
6 marca 2007 została zaprzysiężona na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. 12 marca 2007 zrezygnowała ze stanowiska i wróciła do zawodu adwokata[5].
Sąd odebrał jej uprawnienia syndyka, uznając zarzuty dotyczące nieprawidłowości podczas postępowania upadłościowego, niewykonywania postanowień sądu adresowanych do niej jako syndyka, a nawet wprowadzania sądu upadłościowego w błąd[6].
Pomimo złożenia rezygnacji z urzędu sędziego Trybunału Konstytucyjnego, w 2008 wniosła do sądu pozew o ustalenie, że nadal jest sędzią Trybunału Konstytucyjnego. Skarga kasacyjna Lidii Bagińskiej została oddalona przez Sąd Najwyższy ze względu na niedopuszczalność drogi sądowej[6].
W 2008 wykładała prawo wekslowe i czekowe w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie. Członek Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie oraz członek Rady Adwokackiej w Warszawie. Od 2010 wykładowca w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie.
W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosiła swoją kandydaturę na sędziego Izby Cywilnej Sądu Najwyższego[7].
Wybrane publikacje
- Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz (współautor: Marek Czarnecki, Wydawnictwo C.H. Beck, wyd. 5., Warszawa 2008, ISBN 978-83-7483-800-9)
- Prawo wekslowe i czekowe (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2008, ISBN 978-83-255-0398-7)
- Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2009, ISBN 978-83-255-0663-6)
- Skarga konstytucyjna (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2010, ISBN 978-83-255-1935-3)
- Skarga kasacyjna w postępowaniu cywilnym (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2012, ISBN 978-83-255-3891-0)
Przypisy
- ↑ Czarnecki & Bagińska Adwokaci i Radcowie Prawni sp.k. (pol.). czarneckibaginska.pl.
- ↑ Druk sejmowy nr 1157 (pol.). www.sejm.gov.pl, 8 grudnia 2006.
- ↑ Głosowania w Sejmie (pol.). sejm.gov.pl.
- ↑ Wstrzymane zaprzysiężenie sędzi Trybunału (pol.). gazeta.pl, 6 grudnia 2006. [dostęp 2018-08-03].
- ↑ Kadencje sędziów Trybunału Konstytucyjnego (pol.). trybunal.gov.pl. [dostęp 2010-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-06)].
- ↑ a b Bagińska przegrała walkę o Trybunał (pol.). rp.pl. [dostęp 2018-08-03].
- ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r. (pol.). www.krs.pl. [dostęp 2018-08-02].
Bibliografia
- Druk sejmowy nr 1157. www.sejm.gov.pl, 8 grudnia 2006.
- [1] Śmierć w trakcie kadencji.
- [z] Zrzeczenie się urzędu.
- [x] Wybrany na miejsce obsadzone.
Media użyte na tej stronie
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
