Lidyt

Lidyt, pochodzenie – Sudety

Lidyt – osadowa skała krzemionkowa należąca do grupy skał organogenicznych, barwy czarnej lub ciemnoszarej, skrytokrystaliczna lub bardzo drobno krystaliczna. Składa się głównie z chalcedonu i mikrokrystalicznego kwarcu i substancji organicznych oraz często pirytu. Zawartość minerałów ilastych oraz składników piroklastycznych powoduje warstwowanie. Podczas diagenezy, wskutek rekrystalizacji chalcedonu powstają żyłki kwarcu przecinające skałę w różnych kierunkach. Substancja organiczna znajdująca się w lidytach, jest substancją węglistą o wysokim stopniu uwęglenia. Skała drobnoziarnista, zwięzła i twarda, krucha, pospolita wśród osadów paleozoicznych. Nazwa skały pochodzi od Lidii, starożytnej krainy w zachodniej części Azji Mniejszej, zamieszkiwanej przez indoeuropejskich Lidyjczyków; stąd też wywodzi się nazwa Kamień Lidyjski lub Kamień Lidyjczyków.

Występowanie

W Polsce spotykany na obszarze Karpat fliszowych, na Dolnym Śląsku i w Górach Świętokrzyskich.

Zastosowanie

• w jubilerstwie do oznaczania próby złota – kamień probierczy.
• w przemyśle – wykorzystywany w przemyśle ceramicznym oraz do wyrobu osełek.
• w budownictwie – tłuczeń drogowy.

Bibliografia

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 .