Liga polska w piłce nożnej (1933)

Liga polska 1933

1932 1934
Szczegóły
Państwo	Polska
Liczba zespołów	12
Zwycięzca	Ruch Wielkie Hajduki

Liga polska w piłce nożnej 1933 – 7. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.

Absolutnym beniaminkiem Ligi było Podgórze Kraków.

Rozgrywki składały się z dwóch etapów. W pierwszym etapie drużyny podzielono na dwie grupy – wschodnią i zachodnią. W drugim etapie po trzy najlepsze zespoły z pierwszego etapu walczyły o tytuł mistrzowski, pozostałe grały o utrzymanie; zdobycze punktowe i bramkowe z pierwszego etapu nie były brane pod uwagę.

Drużyny

(c) Lukasb1992 at pl.wikipedia, CC BY-SA 3.0

RCH

PGL

WKR

CRA

ŁKS

LEG

WAW

SIE

WAR

PKR

CZL

GAR

Lokalizacja klubów grających w Lidze 1933
– grupa wschodnia, – grupa zachodnia

Uczestnicy poprzedniej edycji
CRA	Cracovia	1
PGL	Pogoń Lwów	2
WAR	Warta Poznań	3
ŁKS	ŁKS Łódź	4
LEG	Legia Warszawa	5
WKR	Wisła Kraków	6
RCH	Ruch Wielkie Hajduki	7
WAW	Warszawianka	8
SIE	Strzelec Siedlce	9
GAR	Garbarnia Kraków	10
CZL	Czarni Lwów	11
Awans z klasy A 1932
po eliminacjach
PKR	Podgórze Kraków	1
Oznaczenia: kolumna pierwsza – skróty nazw drużyn, kolumna trzecia – miejsce zajęte w poprzednim sezonie.

Uwaga: po pierwszym etapie rozgrywek WKS 22 pp Siedlce połączył się ze Strzelcem Siedlce i przejął jego nazwę.

Etap pierwszy

Grupa wschodnia – tabela

Grupa zachodnia – tabela

Etap drugi

Baraże o Ligę

Po zakończeniu sezonu Ligi rozegrano turniej barażowy o dwa miejsca na najwyższym poziomie ligowym w kolejnym sezonie. Obok dwóch ostatnich drużyn grupy spadkowej Ligi wziął w nich udział przegrany finalista eliminacji między zespołami klasy A – Śmigły Wilno. Miejsca w Lidze nie utrzymali Czarni Lwów.

Źródło: Wikiliga (pol.)
Objaśnienia:
¹Drużyna gospodarzy jest wymieniona po lewej stronie tabeli.
²Mecz nie odbył się – PZPN przerwał baraże z powodu silnych mrozów i wcześniejszych wyników, które rozstrzygnęły już o spadku Czarnych i utrzymaniu Garbarni w Lidze^[1].
³Mecz odwołany w pierwotnym terminie z powodu mrozów^[2], w drugim terminie Czarni nie stawili się w Wilnie i Śmigły wygrał walkowerem^[3].
Kolory: zielony – zwycięstwo gospodarzy, żółty – remis, różowy – zwycięstwo gości.

Uwagi

• We wszystkich dotychczasowych książkach i opracowaniach, zawierających tabele poszczególnych sezonów, pominięto walkower przyznany po meczu Garbarnia – Podgórze 1:0 (1933). W trakcie tego spotkania drużyna gości zeszła z boiska w 47 min po tym, jak żandarmeria wojskowa niespodziewanie aresztowała jej środkowego pomocnika szeregowego Władysława Kreta. Walkower przyznał Wydział Gier i Dyscypliny Ligi, a napisały o tej decyzji gazety regionalne m.in. „Ilustrowany Kurier Codzienny” nr 198 z 19.07.1933 s. 16, „Kurier Poznański” nr 324 z 18.07.1933, s. 4 oraz „Express Wieczorny Ilustrowany” nr 198 z 18.07.1933, s. 7. Ostateczny wynik tego meczu przez ponad 80 lat był podawany błędnie we wszystkich opublikowanych dotąd tabelach sezonu 1933 oraz we wszystkich opracowanych na tej podstawie tabelach wszech czasów. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że prasa sportowa nie podała żadnej wzmianki na temat przyznania walkoweru^[4].

Klasyfikacja medalowa mistrzostw Polski po sezonie

Tabela obejmuje wyłącznie kluby mistrzowskie.

	Klub
1.	Pogoń Lwów	4	2	0
2.	Cracovia	3	0	1
3.	Wisła Kraków	2	3	3
4.	Warta Poznań	1	3	5
5.	Garbarnia Kraków	1	1	0
6.	Ruch Wielkie Hajduki	1	0	0

Przypisy

Bibliografia

• Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia Ekstraklasy. Statystyczny bilans 80 sezonów. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2015. ISBN 978-83-86320-65-3.

Linki zewnętrzne

• Historia I ligi polskiej w statystyce