Ligawka
Ligawka – polski ludowy instrument dęty z grupy aerofonów, znany na ziemiach polskich od XI wieku spotykany głównie na Mazowszu i Podlasiu[1].
Instrument w formie rogu, wygięty łukowato, długości ponad 1 metra (według dawnych opisów na 2–3 łokcie), wystrugany z drewna np. świerkowego lub olchowego, złożony z dwóch połówek sklejonych woskiem[2]. Drewno owijano także ozdobną owijką z korzenia[3].
Z instrumentu wydobywa dźwięk wprowadzając pod odpowiednim ciśnieniem powietrze do części ustnikowej i otrzymując kolejne tony składowe dźwięku tzw. alikwoty. Na Podlasiu popularne jest zadęcie boczne.
Odpowiednikami ligawki w innych regionach Polski są bazuna na Kaszubach, a trombita na Podhalu i w Beskidzie Śląskim. W innych krajach europejskich instrumentem pokrewnym jest róg alpejski (alphorn). W Australii na podobnej zasadzie zbudowane jest didgeridoo.
W okresie poprzedzającym Boże Narodzenie odbywa się w Ciechanowcu Konkurs Gry na Instrumentach Pasterskich im. Kazimierza Uszyńskiego – Ligawki. Do 2014 roku odbyły się 34 edycje[4]. Corocznie w grudniu w Muzeum Regionalnym w Siedlcach odbywa się konkurs gry na ligawkach. W 2014 odbył się po raz 20[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ligawka. KulturaLudowa.pl [dostęp 2016-12-13].
- ↑ Muzeum Dźwięku – ligawka, www.instrumentyludowe.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Adam Chętnik: Instrumenty muzyczne na Kurpiach i Mazurach. Olsztyn: Wydawnictwo „Pojezierze”, 1983, s. 44.
- ↑ DROHICZYN – Kościół – Adwentowe granie – Ligawki 2014 w Ciechanowcu, podlasie24.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Adwentowe granie – XX konkurs gry na ligawkach, muzeumsiedlce.art.pl, 2014 [dostęp 2018-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-07].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Ilustracja do Encyklopedii staropolskiej T.3 151