Ligroina

Ligroina – mieszanina węglowodorów (głównie alkanów) pochodząca z procesu rektyfikacji ropy naftowej o różnie określanym składzie i temperaturze wrzenia:

  • t.wrz. 60–80 °C; główne składniki: węglowodory C7–C11 (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 30–60 °C)[1]
  • t.wrz. 60–90 °C; gęstość ok. 0,68 g/cm3 (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 30–60 °C; gęstość ok. 0,63 g/cm3)[2]
  • t.wrz. 60–110 °C; CAS 8032-32-4[3][4] (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 38–93 °C; główne składniki: węglowodory C5 i C6; CAS 8030-30-6)[5]
  • t.wrz. 60–135 °C[6] (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 40–60 lub 60–80 °C)[7]
  • t.wrz. 90–110 °C[8]
  • t.wrz. 90–140 °C; główne składniki: C7 i C8[9] (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 35–60 °C; główne składniki: węglowodory C5 i C6[10])
  • t.wrz. >100 °C; określona jako rodzaj eteru naftowego[11]
  • t.wrz. 118–179 °C; gęstość ok. 0,86 g/cm3; główne składniki: alkany (55%), cykloalkany (30%) i alkilobenzeny (12%); CAS 8032-32-4; określona jako synonim eteru naftowego[12]
  • t.wrz. 120–150 °C; główne składniki: heptan i oktan[13] (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 40–70 °C)[14]
  • t.wrz. 120–240 °C; gęstość 0,760–0,795 g/cm3; skład zróżnicowany w zależności od surowca i technologii produkcji[15] (dla porównania, t.wrz. eteru naftowego podana jest jako 25–60 °C)[16]

Stosowana jest jako rozpuszczalnik[1][3][8][9][11], np. do lakierów[15], a także jako płyn hydrauliczny[15].

W przeszłości ligroina stosowana była też jako paliwo do silników spalinowych, do niektórych zastosowań (np. ciągnik S-60 Staliniec)[15][17].

Przypisy

  1. ↑ a b Stéphane Caron, Practical Synthetic Organic Chemistry, John Wiley & Sons, 2011, s. 812, DOI: 10.1002/9781118093559, ISBN 978-3-527-63222-0 (ang.).
  2. ↑ Donald L. Pavia i inni, A Microscale Approach to Organic Laboratory Techniques, wyd. 5, Brooks/Cole, Cengage Learning, 2013, s. [2], ISBN 978-1-133-10652-4 (ang.).
  3. ↑ a b Ligroin, [w:] Richard J. Lewis, Sr, Hawley's Condensed Chemical Dictionary, John Wiley & Sons, 2007, s. 756, ISBN 978-0-471-76865-4 (ang.).
  4. ↑ Ligroin, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2020-05-24] (ang.).
  5. ↑ Petroleum ether, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2020-05-24] (ang.).
  6. ↑ Ligroin, [w:] Jan W. Gooch (red.), Encyclopedic Dictionary of Polymers, Springer, 2011, s. 427, ISBN 978-1-4419-6247-8 (ang.).
  7. ↑ Petroleum ethers, [w:] Jan W. Gooch (red.), Encyclopedic Dictionary of Polymers, Springer, 2011, s. 528, ISBN 978-1-4419-6247-8 (ang.).
  8. ↑ a b Christian Reichardt, Thomas Welton, Solvents and Solvent Effects in Organic Chemistry, wyd. 4, John Wiley & Sons, 2010, s. 569, DOI: 10.1002/9783527632220, ISBN 978-3-527-63222-0 (ang.).
  9. ↑ a b Ligroin, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 2-41, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  10. ↑ Petroleum ether, [w:] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 2-45, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  11. ↑ a b Petroleum ethers, [w:] Wilfred L.F. Armarego, Christina Li Lin Chai, Purification of Laboratory Chemicals, wyd. 6, Elsevier, 2009, s. 16, DOI: 10.1016/C2009-0-26589-5, ISBN 978-1-85617-567-8 (ang.).
  12. ↑ Ligroin, [w:] Pradyot Patnaik, A Comprehensive Guide to the Hazardous Properties of Chemical Substances, John Wiley & Sons, 2007, s. 544, DOI: 10.1002/9780470134955, ISBN 978-0-470-13495-5 (ang.).
  13. ↑ ligroina, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 303.
  14. ↑ eter naftowy, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 164.
  15. ↑ a b c d ligroina, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 383, OCLC 33835352.
  16. ↑ eter naftowy, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 201, OCLC 33835352.
  17. ↑ P. Siergiejew, Gusjenicznyje tjagaczi Krasnoj Armii. Czast 1, t. nr 74, Kirow 2004 (Wojennyje maszyny), s. 22 (ros.).
Produkty destylacji frakcyjnej ropy naftowej