Liktor

Liktor

Liktor (łac. lictor l.mn. lictores) – był to niższy funkcjonariusz, który podczas pochodów początkowo poprzedzał królów (rex) rzymskich, a potem niektórych wyższych urzędników oraz cesarzy.

Liktorzy stanowili osobistą ochronę urzędników, później zaczęli pełnić funkcje reprezentacyjne, a ich liczba wskazywała na zajmowaną pozycję, przykładowo:

• Dyktator (łac. Dictator): 24 liktorów poza pomerium, 12 wewnątrz miasta^[1];
• Konsul (łac. Consul): 12 liktorów^[1];
• Prokonsul (łac. Proconsul): 12 liktorów^[1];
• Magister equitum: 6 liktorów^[1];
• Pretor (łac. Praetor): 6 liktorów poza pomerium, 2 wewnątrz miasta^[1];
• Propretor (łac. Propraetor): 5 liktorów^[1];
• Edylowie (łac. Curule aediles): każdy po 2 liktorów^[1].

Czasem liktorzy towarzyszyli wybitnym mieszkańcom podczas specjalnych wydarzeń, np. pogrzebów lub kiedy dochodziło do pojednania, co miało wyrażać wdzięczność Miasta.

Liktorzy nosili oparte na lewym ramieniu wiązki rózg (fasces) związanych czerwonym rzemieniem z wetkniętymi w nie toporami (symbol władzy nad życiem). Jednak topory wtykali jedynie poza granicami miasta. Brali też udział w wykonywaniu wyroków śmierci.

Lictor curiatus

Lictor curiatus (l.mn. lictores curiati) był liktorem, który nie nosił fascis. Ten rodzaj liktorów towarzyszył Pontifeksowi Maksimusowi (najwyższemu kapłanowi Rzymu), zamiast fascis pomagali nosić m.in. zwierzęta ofiarne. Mogli oni towarzyszyć także innym wyższym rangą kapłanom np. Flamenom lub Westalkom.

Przypisy