Limahl

Limahl
Ilustracja
Limahl (2007)
Imię i nazwisko

Christopher Hamill[1]

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1958[1]
Wigan[2], Wielka Brytania

Gatunki

pop, synth pop, nowa fala

Zawód

piosenkarz

Aktywność

od 1974

Zespoły
Kajagoogoo (1982–1983, 2003, 2008–2011)
Strona internetowa

Limahl, właśc. Christopher Hamill[3] (ur. 19 grudnia 1958 w Wigan) – brytyjski piosenkarz pop. Był głównym wokalistą popowej grupy Kajagoogoo, która rozpoczęła działalność w 1981, zanim osiągnął sukcesy jako solista[4]. W 1984 wylansował przebój „The NeverEnding Story”, piosenkę przewodnią do filmu Niekończąca się opowieść.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Wigan[2] jako syn Erica – górnika[5] i Cynthii Hamill. Dorastał wraz z trojgiem rodzeństwa, dwoma braćmi, Paulem i Anthonym oraz siostrą Caroline. W wieku 7 lat zaczął intensywnie śpiewać[5]. Uczęszczał do Mesnes High School w Wigan[6]. Związał się z Westcliff-on-Sea Palace Theatre Repertory Company. Występował z powodzeniem w musicalu biblijnym Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat). W wieku 16 lat porzucił szkołę i uciekł do Boltonu, gdzie rozpoczął naukę fryzjerstwa. Następnie pobierał lekcje śpiewu[5]. Przez krótki okres był punkiem w zespole Vox Deus, a następnie śpiewał w grupie Crossword i formacji Brooks z Mikiem Nolanem. Jego sceniczny pseudonim Limahl to anagram – a dokładniej ananim – nazwiska (Hamill)[7]. Jest osobą homoseksualną[8].

Kariera

Hamill przyjechał do Londynu. W 1982 odpowiedział na anons dotyczący poszukiwanego dla grupy muzycznej wokalisty, a zarazem frontmana. Po przesłuchaniu został wokalistą zespołu pop Art Nouveau, przekształconego wkrótce na Kajagoogoo, a jego karierą pokierował jako współproducent pierwszych nagrań Nick Rhodes z zespołu Duran Duran. Wylansowany przebój „Too Shy” szybko znalazł się na miejscu pierwszym w Wielkiej Brytanii i dotarł do miejsca piątego amerykańskiej listy Billboard Hot 100. Piosenka stała się symbolem pop kultury lat 80. i zyskała ogromną popularność. Również Kajagoogoo z Limahlem bardzo szybko stali się jednymi z najbardziej popularnych wykonawców w Wielkiej Brytanii. Znani byli z charakterystycznego stylu, który tworzyły kolorowe fryzury i kolorowe ubiory. Odejście Limahla od Kajagoogoo w 1983 spowodowane było wewnętrznym konfliktem w zespole, w związku ze stale rosnącą popularnością artysty[9]. Rok potem grupa zmieniła nazwę z Kajagoogoo na Kaja i działała do 1986[10].

W 1983 Limahl rozpoczął karierę solową, a jego pierwszy utwór „Only for Love” trafił na dwudzieste miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii[4]. Rok później odniósł sukces przebojami „Too Much Trouble” i „Never Ending Story” – muzycznym motywem przewodnim baśniowego filmu fantasy Wolfganga Petersena Niekończąca się opowieść (Die Unendliche Geschichte, 1984) z Noahem Hathawayem oraz debiutanckim albumem Don't Suppose…. Jego kolejne płyty Colour All My Days (1986) i Love Is Blind (1992) oraz singel „Tell Me Why” (2006) nie cieszyły się tak wielkim powodzeniem[4]. W 2004 wystąpił w muzycznym reality show PRO 7 Comeback – Die grosse Chance, a rok później pojawił się w programie ITV Hit Me Baby One More Time.

We wrześniu 2004 (na ekranie TVP2 w listopadzie) Limahl był gościem programu Wideoteka dorosłego człowieka[11]. W tym samym dniu Limahl odwiedził Program 3 Polskiego Radia i Marka Niedźwieckiego w jego programie Markomania. Z kolei 30 września 2005 Limahl był gościem TVP2 i Steffena Möllera w programie Załóż się.

W lutym 2008 grupa KajaGooGoo reaktywowała się w oryginalnym składzie: Limahl (wokal), Nick Beggs (wokal, gitara basowa, Chapman stick), Jez Strode (perkusja), Steve Askew (gitara) oraz Stuart Croxford Neale (klawisze)[12]. W kwietniu tego samego roku Limahl ponownie gościł w programie Wideoteka dorosłego człowieka[11].

24 sierpnia 2008 Limahl wraz z zespołem KajaGooGoo wystąpił na Sopot Festival[13]. 26 lipca 2012 muzyk wystąpił na koncercie Disco Fever zorganizowanym w ramach Sunrise Festival w Kołobrzegu[14]. 29 sierpnia 2013 Limahl wystąpił na stadionie w Iłowie, w ramach imprezy „Wielkie Pożegnanie Lata”[15]. W 2008 i 2019 był gościem programu TVP1 Jaka to melodia?. Wystąpił gościnnie w filmie biograficznym Jana Hryniaka Zenek (2020), wykonując swój przebój „Never Ending Story”.

Dyskografia

Przypisy

  1. ↑ a b Limahl w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ a b Limahl. ČSFD.cz. [dostęp 2018-01-02]. (cz.).
  3. ↑ Personalidade: Limahl (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-02]. (port.).
  4. ↑ a b c Steve Huey: Limahl Biography. AllMusic. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
  5. ↑ a b c Najlepsze, co przytrafiło się światu od czasów krojonego chleba (rozmowa z Limahlem). Wirtualna Polska. [dostęp 2009-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  6. ↑ Limahl. Artistbookingagents.com. [dostęp 2012-12-15]. (ang.).
  7. ↑ Niekończąca się opowieść Limahla!. Radio Złote Przeboje. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-17)]. (pol.).
  8. ↑ I've Had Surgery To Look Good For My Fans, Admits Limahl. dailyrecord.co.uk, 21 lutego 2008. [dostęp 2021-01-01].
  9. ↑ Marcin Gondziuk (2011-09-01): Only For Love Limahl. Polskie Radio Szczecin. [dostęp 2011-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  10. ↑ One Hit Wonders of the ’80s: 1983 – Kajagoogoo. Return to the 80s – WordPress.com. [dostęp 2011-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  11. ↑ a b AKPA (2008-04-28): Limahl w TVP. Wirtualna Polska. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  12. ↑ Polska Agencja Prasowa (2008-08-01): Pamiętacie Limahla i Kajagoogoo?. Interia.pl. [dostęp 2008-08-01]. (pol.).
  13. ↑ Powrót do przeszłości, czyli Sopot Festival dzień drugi. tuba.pl. [dostęp 2008-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  14. ↑ SUNRISE FESTIVAL 2012. Disco Fever – wśród gwiazd Sabrina, Limahl i Savage. Eska TV. [dostęp 2012-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)]. (pol.).
  15. ↑ ES (2013-08-29): Limahl pożegna lato. Super Express. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).

Bibliografia

  • Paul Gambaccini, Tim Rice, Jonathan Rice (1993), British Hit Singles, Guinness Publishing Ltd.
  • Paul Gambaccini (1983), Kajagoogoo Songbook, Hal Leonard Publishing

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Limahl Audley End concert cropped.jpg
Autor: , Licencja: CC BY 2.5
Chris Hamill aka Limahl at Audley End, Essex