Limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc

Limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc (ang. lymphocytic interstitial pneumonia, lymphoid interstitial pneumonia, LIP) – rzadka choroba zaliczana do idiopatycznych śródmiąższowych zapaleń płuc, zwykle występująca w przebiegu chorób tkanki łącznej, szczególnie zespołu Sjögrena, ponadto u dzieci zarażonych wirusem HIV, u osób z innymi niedoborami odporności, rzadko samoistnie. W badaniu rentgenowskim klatki piersiowej stwierdza się zacienienia siateczkowate i guzki. W badaniu tomokomputerowym widoczne są rozlane zmiany o charakterze "mlecznego szkła" (nieznaczne zacienienie obszaru płuc z widocznym rysunkiem naczyń krwionośnych^[1]), guzki, cienkościenne torbiele, pogrubienie przegród między płacikami płuc. W diagnostyce wykorzystuje się również badanie histopatologiczne tkanki pobranej w czasie biopsji płuca. Istnieje przypuszczenie, że limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc niekiedy przekształca się w chłoniaka^[2]. Podstawą leczenia są kortykosteroidy a wskaźnik śmiertelności w okresie 5 lat szacowany jest na 33 do 50 procent^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Rowińska-Zakrzewska Ewa, Bestry Iwona: Choroby śródmiąższowe płuc. W: Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM, [T. 1]. Cz. II: Choroby układu oddechowego. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2005, s. 572, 575-6. ISBN 83-7430-031-0.
• American Thoracic Society/European Respiratory Society International Multidisciplinary Consensus Classification of the Idiopathic Interstitial Pneumonias. „Am. J. Respir. Crit. Care Med”. 165 (2), s. 277-304, 2002 Jan 15 (ang.).