Lindner B 13/27

Lindner B 13/27
	Dane ogólne
Kraj produkcji	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Gottfried Lindner AG
	Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	9400 mm
Rozstaw wózków	1435 mm
Rozstaw osi w wózkach	3000 mm
	Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	24
Liczba miejsc ogółem	62
	Portal Transport szynowy

B 13/27 – oznaczenie stosowane od 1934 r. przez przedsiębiorstwo Berliner Verkehrs-Gesellschaft (BVG) dla serii czterech wagonów doczepnych, wyprodukowanych w 1914 r. jako wagony letnie dla sieci tramwajowej gminy Heiligensee an der Havel.

Historia

W związku z dużą liczbą pasażerów korzystających w okresie letnim z otwartej w 1913 r. linii tramwajowej, gmina Heiligensee an der Havel zamówiła rok później cztery dwuosiowe wagony letnie w zakładach Gottfried Lindner AG w Ammendorfie (dziś Halle-Ammendorf). W porównaniu ze standardowymi wagonami letnimi tramwaje te wyróżniały się platformami wejściowymi umieszczonymi na początku oraz końcu nadwozia, a także zabudowanymi ścianami bocznymi. Z prawej i z lewej strony nadwozia znajdowały się po cztery otwory okienne, w których zawieszone były zasłony chroniące przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi^[1].

W 1920 r. firma Berliner Straßenbahn nadała wagonom numery taborowe z zakresu 1584–1587. W 1927 r. platformy zabudowano, a otwory okienne oszklono. Po zakończeniu przebudowy tramwajom nadano nowe numery taborowe 1486^II–1489^II. W 1934 r. tramwaje otrzymały nowe oznaczenie B 13/27 zgodne z nomenklaturą wprowadzoną przez BVG.

Po podziale przedsiębiorstwa BVG w sierpniu 1949 r. trzy doczepy 1487^II–1489^II pozostały w Berlinie Wschodnim^[2]. Wagon 1487^II wycofano z ruchu po 1950 r.^[3], natomiast pozostałe dwa wagony przekazano w 1964 r. do Poczdamu, gdzie otrzymały numery 168 i 169. Ich eksploatacja została zakończona w 1968 r.^[4] Brak jest danych dotyczących losów wagonu 1486^II.

Dostawy

Państwo	Miejscowość	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe
Cesarstwo Niemieckie	Heiligensee an der Havel	1914	4	27–30
Łączna liczba:			4

Zobacz też

tramwaje w Berlinie

Przypisy

↑ Karl-Heinz Schreck. Die Straßenbahn der Gemeinde Heiligensee. „Berliner Verkehrsblätter”. zeszyt 5, s. 94–103, 1988 (niem.).
↑ Sigurd Hilkenbach, Wolfgang Kramer: Die Straßenbahn der Berliner Verkehrsbetriebe (BVG-Ost/BVB) 1949–1991. Wyd. 2. Stuttgart: transpress, 1999, s. 33–34. ISBN 3-613-71063-3. (niem.)
↑ Straßenbahn der Gemeinde Heiligensee. „Berliner Verkehrsblätter”. zeszyt 3. s. 12 (niem.).
↑ Michael Dittrich: Fahrzeugliste der Beiwagen Bauart Lindner (niem.). [dostęp 2015-12-04].

[1] Karl-Heinz Schreck. Die Straßenbahn der Gemeinde Heiligensee. „Berliner Verkehrsblätter”. zeszyt 5, s. 94–103, 1988 (niem.).

[2] Sigurd Hilkenbach, Wolfgang Kramer: Die Straßenbahn der Berliner Verkehrsbetriebe (BVG-Ost/BVB) 1949–1991. Wyd. 2. Stuttgart: transpress, 1999, s. 33–34. ISBN 3-613-71063-3. (niem.)

[3] Straßenbahn der Gemeinde Heiligensee. „Berliner Verkehrsblätter”. zeszyt 3. s. 12 (niem.).

[4] Michael Dittrich: Fahrzeugliste der Beiwagen Bauart Lindner (niem.). [dostęp 2015-12-04].

[1]

[2]

[3]

[4]

Silnikowe	Brandenburg Berolina Maximum 27 TF 06/29 TD 07/25 TDS 08/24 TF 12/25 TF 13/25 TF 13/26 TF 14/24 S TF 20/29 TF 21 S U3l wagony nr 6001–6003 T 08/24 TE 08/24 S T 24 T 25 TEM 26 TF 26 TM 33 TM 34 TM 36 BDM 26 BM 28/35 BM 28/37 TM 31 U TM 31 US T 33 U TF 50 TDE 52 TED 52 TDE 58 TE 59 TDE 61 TE 63 TE 64 TZ 69
Doczepne	B 99/23 S B 03/26 B 06/27 B 10/27 B 13/27 B 21 B 24 B 25 B 50 BDM 26 BDE 52 BED 52 BE 59/1 BE 59/2 BE 64 BE 69 BZ 69

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Lindner B 13/27

Spis treści

Historia

Dostawy

Zobacz też

Przypisy

Media użyte na tej stronie