Lindner TF 13/26

Lindner TF 13/26
	Dane ogólne
Kraj produkcji	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Gottfried Lindner
Miejsce produkcji	Ammendorf
Lata produkcji	1871
	Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	10 200 mm
Masa	12 400 kg
Rozstaw wózków	1435 mm
Rozstaw osi w wózkach	2800 mm
Napięcie zasilania	600 V
	Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	24
Liczba miejsc ogółem	65
	Portal Transport szynowy

TF 13/26 – oznaczenie nadane przez przedsiębiorstwo Berliner Verkehrsbetriebe dla serii dwuosiowych, silnikowych wagonów tramwajowych, wyprodukowanych w 1913 r. w zakładach Gottfried Lindner dla linii tramwajowej Schmöckwitz – Grünau.

Historia

Po kilku miesiącach po uruchomieniu linii Schmöckwitz – Grünau przystąpiono do jej elektryfikacji w związku z wysokimi potokami pasażerskimi. Trzy eksploatowane wcześniej wagony benzenowe sprzedano do Cuxhaven. Ponieważ dostawy nowych tramwajów opóźniały się, wypożyczono trzy wagony Berolina od przedsiębiorstwa Große Berliner Straßenbahn^[1].

W 1913 r. zakłady Gottfried Lindner z Ammendorfu dostarczyły firmie Schmöckwitz–Grünauer Uferbahn dziewięć nowych silnikowych wagonów. Były to tramwaje dwuosiowe, z zabudowanymi platformami wejściowymi na obydwu końcach nadwozia. Prąd pobierany był z sieci za pośrednictwem lirowego odbieraka prądu.

W 1925 r. tramwaje wraz z przedsiębiorstwem Schmöckwitz–Grünauer Uferbahn przejęła firma Berliner Straßenbahn-Betriebs-Gesellschaft, która oznaczyła wagony nowymi numerami z zakresu 4351–4355^[2]. W 1926 r. rozpoczęto modernizację wagonów. Zmniejszono wielkość okien, upodobniono platformy wejściowe do tych z tramwajów berlińskich, odbierak lirowy zastąpiono pałąkowym. Na dachu zamontowano kasety na numer linii i kierunek znane z wagonów typu T 24. W 1934 r. tramwaje otrzymały berlińskie oznaczenie TF 13/26.

Wagony nr 4353 i 4355 nie zostały odbudowane po zniszczeniach II wojny światowej. Wagony nr 4352 i 4354 pozostały w Berlinie Wschodnim, gdzie kursowały do 1955 r. Następnie przewieziono je do Dessau, gdzie otrzymały numery 23 i 24. Wycofano je z eksploatacji w 1960 r. i zezłomowano^[3]. Do dziś nie zachował się żaden z pięciu tramwajów TF 13/26.

Przypisy

↑ Joachim Kubig: 70 Jahre Schmöckwitz-Grünauer Uferbahn. T. Heft 5. 1982, s. 118–121, seria: Verkehrsgeschichtliche Blätter.
↑ TF 13/26 (4351 – 4355) (niem.). berlin-straba.de. [dostęp 2020-03-12].
↑ Kurzmeldungen. T. Heft 11. 1960, s. 58, seria: Berliner Verkehrsblätter.

Bibliografia

Siegfried Münzinger: Straßenbahn-Steckbrief. Folge 18. T. Heft 8. 1976, s. 168, seria: Berliner Verkehrsblätter.

[VB_5/82-1] Joachim Kubig: 70 Jahre Schmöckwitz-Grünauer Uferbahn. T. Heft 5. 1982, s. 118–121, seria: Verkehrsgeschichtliche Blätter.

[TF_13_26_4351_4355-2] TF 13/26 (4351 – 4355) (niem.). berlin-straba.de. [dostęp 2020-03-12].

[Kurzmeldungen-s58-3] Kurzmeldungen. T. Heft 11. 1960, s. 58, seria: Berliner Verkehrsblätter.

[1]

[2]

[3]

Silnikowe	Brandenburg Berolina Maximum 27 TF 06/29 TD 07/25 TDS 08/24 TF 12/25 TF 13/25 TF 13/26 TF 14/24 S TF 20/29 TF 21 S U3l wagony nr 6001–6003 T 08/24 TE 08/24 S T 24 T 25 TEM 26 TF 26 TM 33 TM 34 TM 36 BDM 26 BM 28/35 BM 28/37 TM 31 U TM 31 US T 33 U TF 50 TDE 52 TED 52 TDE 58 TE 59 TDE 61 TE 63 TE 64 TZ 69
Doczepne	B 99/23 S B 03/26 B 06/27 B 10/27 B 13/27 B 21 B 24 B 25 B 50 BDM 26 BDE 52 BED 52 BE 59/1 BE 59/2 BE 64 BE 69 BZ 69

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Lindner TF 13/26

Historia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie