Lingyun Zhiqin

Lingyun Zhiqin 霊雲志勤
Data śmierci

IX wiek

Szkoła

guiyang

Linia przekazu
Dharmy zen

Guishan Lingyou

Nauczyciel

Guishan Lingyou

Zakon

chan

Lingyun Zhiqin (chiń. 霊雲志勤; pinyin Língyún Zhìqín; kor. 령운지근 Lyŏngun Chigŭn; jap. Reiun Shigon; wiet. Linh Vân Chí Cần, zm. IX wiek) – chiński mistrz chan ze szkoły guiyang.

Życiorys

Pochodził z miasta Changxi w prowincji Ben (obecnie jest to miasto Xiapu na wybrzeżu w prowincji Fujian). Był uczniem i ostatecznie spadkobiercą Dharmy mistrza chan Guishana Lingyou. Osiągnął oświecenie po zobaczeniu rozkwitłego drzewa brzoskwini. Po tym doświadczeniu skomponował wiersz:

Od trzydziestu lat poszukiwałem szablisty.
Wiele razy opadły liście, obnażając gałęzie.
Po zobaczeniu rozkwitłej brzoskwini.
Nigdy więcej nie wątpiłem[1][2].
Mnich spytał: „Jak ktoś może uciec od narodzin, starości, choroby i śmierci?”
Lingyun powiedział: „Zielona góra zasadniczo nie porusza się, ale przepływające chmury poruszają się do tyłu i naprzód.”
Mnich spytał: „Jakie jest wielkie znaczenie naszej szkoły?”
Lingyun powiedział: „Sprawy osła są niedokończone, ale sprawy konia pojawiają się.”
Mnich powiedział: „Nie rozumiem.”
Lingyun powiedział: „Spektakle wydarzają się każdej nocy, ale zasadniczy duch jest spotykany rzadko[3].”

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Przypisy

  1. Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 164.
  2. Oto cała historyjka wraz z komentarzami:福州靈雲志勤禪師、因見桃花悟道。有頌云、三十年來尋劍客、幾囘 葉落又抽枝。自從一見桃花後、直至如今更不疑。後擧似潙山。山 曰、從縁入者、永不退失。汝善護持。玄沙聞云、諦當甚諦當、敢保 老兄猶未徹在。雲門云、說甚徹不徹、更參三十年。後來、大川濟和 尚上堂、僧出擧前頌問、大川答云、作賊人心虛.
  3. Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 165.

Bibliografia

  • Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.

Media użyte na tej stronie