Linia (czasopismo)
| Państwo | |
|---|---|
| Adres | |
| Tematyka | literatura |
| Język | polski |
| Pierwszy numer | 1931 |
| Ostatni numer | 1933 |
| Redaktor naczelny |
„Linia” – czasopismo literackie ukazujące się w Krakowie w latach 1931–1933
Pismo było próbą skonsolidowania Awangardy Krakowskiej, rozpadającej się po zamknięciu peiperowskiej „Zwrotnicy”[1]. Próbę taką podjął Jalu Kurek, który został redaktorem naczelnym pisma, oraz Julian Przyboś i Jan Brzękowski, natomiast Tadeusz Peiper nie opublikował w „Linii” żadnego tekstu, ograniczając już swoją działalność literacką i publicystyczną[2]. Na łamach czasopisma publikowali także poeci nowej generacji awangardystów: Stanisław Piętak, Marian Czuchnowski, członkowie grupy Żagary: Jerzy Zagórski, Teodor Bujnicki, Czesław Miłosz[1]. Drukowano tam także teksty Witkacego[3] i Władysława Strzemińskiego. Każdy numer był podzielony na trzy części: rozprawy teoretyczne, wiersze i noty, w których zamieszczano krótkie i zjadliwe ataki na wybitne osobistości literackie[2]. Ukazało się pięć numerów pisma[4].
Wraz z zamknięciem czasopisma grupa awangardystów krakowskich ostatecznie się rozpadła. Od mniej więcej 1935 roku[1] działali indywidualnie publikując swoje wiersze i artykuły na łamach różnych pism.
Przypisy
- ↑ a b c Artur Hutnikiewicz, Od Czystej Formy do literatury faktu. Warszawa 1976, str. 204.
- ↑ a b Alina Kowalczykowa, Programy i spory literackie w dwudziestoleciu. Warszawa 1978, str. 206.
- ↑ Jerzy Kwiatkowski, Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa 2003, str. 47.
- ↑ Jalu Kurek: Mój Kraków. Wyd. IV poszerzone. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1978, s. 199-200.
Bibliografia
- Alina Kowalczykowa, Programy i spory literackie w dwudziestoleciu. Warszawa 1978.
- Artur Hutnikiewicz, Od Czystej Formy do literatury faktu. Warszawa 1976.
- Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 117-118. ISBN 978-83-7420-110-0.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).