Linia Metaksasa

Zapory przeciwczołgowe na linii Metaksasa w 1941 r.

Linia Metaksasa – system greckich umocnień górskich zbudowany w latach 1936–1941 z inicjatywy premiera generała Joanisa Metaksasa w celu zabezpieczenia mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia armii greckiej w wypadku konfliktu zbrojnego z Bułgarią. Składa się głównie z tuneli łączących stanowiska obserwacyjne, ogniowe i gniazda karabinów maszynowych. Konstrukcja była tak wytrzymała, że w większości przetrwała do dzisiejszych czasów, częściowo jest nadal w użyciu. Część jest udostępniona do zwiedzania.

Linia ta przebiegała od Aleksandropolis do rzeki Wardar (Aksios). Ogólna długość Linii Metaksasa wynosiła ok. 155 km. Jej podstawowymi elementami były stałe i polowe obiekty fortyfikacyjne oraz zapory inżynieryjne. Największym obiektem jest Fort Roupel^[1]. Do 1941 roku prace nad jej rozbudową nie zostały zakończone. Całkowity koszt wyniósł 100 400 000 drachm.

W kwietniu 1941 roku Linia Metaksasa została przełamana przez wojska niemieckie podczas ofensywy na Bałkanach. Niemieckie wojska nie mogły sforsować fortyfikacji, więc podobnie jak w przypadku Linii Maginota, oflankowały je i zaatakowały z dwóch stron. Mimo tego greccy żołnierze stawili zaciekły opór (choć większość armii greckiej walczyła z Włochami na granicy z Albanią i Linia Metaksasa nie była w pełni obsadzona). Nawet po kapitulacji Grecji 21 kwietnia, żołnierze na Linii nadal walczyli i dopiero po użyciu przez Niemców gazu łzawiącego 23 kwietnia poddali się.

Niemiecki generał Wilhelm List, który prowadził ofensywę na Linii, był pod takim wrażeniem waleczności wroga, że pozwolił całej armii odejść wolno wraz ze sztandarami, pod warunkiem zdania długiej broni i zapasów wojennych. Oficerom pozwolono na zatrzymanie broni krótkiej.

Zobacz też

• Kampania bałkańska
• Historia Grecji

Przypisy

Linki zewnętrzne

• galeria fotografii armii greckiej, z okresu II Wojny Światowej