Linia kolejowa nr 349

Linia kolejowa nr 349

Święta Katarzyna - Wrocław Kuźniki
Dane podstawowe
Zarządca	PKP PLK
Numer linii	349
Długość	18,822 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	3000 V DC
Prędkość maksymalna	60 km/h
Wiadukt przy ul. Hallera we Wrocławiu w ciągu Towarowej Obwodnicy Wrocławia
Portal Transport szynowy

Obwodnica kolejowa Wrocławia łączy Brochów (12) z Gądowem (31), na południe i zachód od centrum

Wiadukty obwodnicy kolejowej

Wiadukt nad ulicą Kruczą i Inżynierską

Wiadukt nad Aleją Hallera

Wiadukt nad ulicą Powstańców Śląskich i Aleją Karkonoską

Wiadukt nad ulicą Sudecką i Wyścigową

Linia kolejowa nr 349, Towarowa Obwodnica Wrocławia – dwutorowa, zelektryfikowana linia kolejowa o długości 19 km, łącząca stację Święta Katarzyna ze stacją Wrocław Kuźniki. Linia stanowi kolej obwodową Wrocławia, przeznaczoną dla kolejowego transportu towarowego.

Przebieg

Towarowa Obwodnica Wrocławia łączy stację rozrządową Wrocław Brochów ze stacją rozrządową Wrocław Gądów^[1][2]. Omija centrum miasta od południa i zachodu. Linia w całości poprowadzona została na nasypie. W ciągu linii wybudowano liczne wiadukty^[3]. Część z tych obiektów została przebudowana w okresie powojennym.

Historia

Budowa Towarowej Obwodnicy Wrocławia rozpoczęła się w 1891 roku. Linię uruchomiono w 1896 roku. Jej długość wynosiła 12,4 km. Linia w całości była dwutorowa. Oprócz głównego połączenia Brochów – Gądów, budowa obejmowała także stację zdawczo–odbiorczą Portu Popowice.

Z nadwyżek gruntu przeznaczonego pod budowę nasypu obwodnicy kolejowej usypano kilka sztucznych wzniesień, np. Mała Sobótka, Wzgórze Bendera, czy Skórnik. Są one położone wzdłuż biegu linii kolejowej.

W 1927 roku obwodnicę uzupełniono o łącznicę długości 6 km łączącą Muchobór z Muchoborem Wielkim (obecnie Linia kolejowa nr 751 i inne). Linię rozbudowano także o kolejne, bezkolizyjne łącznice obwodnicy z linią kolejową w kierunku Legnicy. Zwiększono także liczbę torów na odcinku Brochów – Stadion (przy ul. Oporowskiej). Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w 1945 roku 3 i 4 tor rozebrano. Dopiero w latach 80. XX wieku rozpoczęto ich odbudowę, lecz w latach 90. XX wieku prace te przerwano^[1].

Powstanie Towarowej Obwodnicy Wrocławia umożliwiło w latach 1900–1905 przebudowę linii prowadzącej przez centrum miasta do dworca Wrocław Główny, polegającą na wybudowaniu estakady kolejowej i wiaduktów, dzięki czemu zlikwidowano jednopoziomowe skrzyżowania linii kolejowej z ulicami^[1]. Całość prac, zarówno obwodnicy kolejowej, jak i estakady realizowana była w ramach kompleksowego programu porządkowania wrocławskiego węzła kolejowego i likwidacji torów biegnących w ulicach oraz kolizyjnych skrzyżowań jednopoziomowych^[2].

Ruch pociągów

Linia jest wykorzystywana wyłącznie w transporcie towarowym.

Przypisy

Bibliografia

• Praca zbiorowa pod red. Jana Harasimowicza: Encyklopedia Wrocławia. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 978-83-7384-561-9. ISBN 83-7384-561-5. (pol.)