Linie kolejowe Kornwalii
Linie kolejowe Kornwalii – sześć linii kolejowych przebiegających przez terytorium Kornwalii. Linią szkieletową jest trasa Plymouth – Penzance, od której odchodzą odnogi, zarówno na północ jak na południe. Głównym operatorem linii jest spółka First Great Western, na linii głównej działają ponadto CrossCountry i South West Trains. Na wszystkich liniach utrzymywany jest ruch pasażerski.
Żadna z linii na terenie Kornwalii nie jest zelektryfikowana; obsługiwane są przez trakcję spalinową. Rozstaw szyn na wszystkich liniach wynosi 1435 mm.
Na wszystkich bocznych liniach przewoźnik wraz z władzami lokalnymi oferują specjalne przewozy turystyczne. Jedną z form takiej usługi jest Rail Ale Trail („Szlak piwny”)[1]. Niniejsza lista obejmuje wyłącznie linie, na których utrzymywany jest ruch osobowy.
Cornish Main Line
Główna linia kolejowa, przebiegająca od Royal Albert Bridge do Penzance o długości 128 km. Linia została wybudowana w 1895 r., do Truro, gdzie połączyła się z istniejącym już odcinkiem do Penzance. Na większości stacji istnieje tendencja wzrostowa liczby pasażerów[2]. Linia obsługuje połączenia z Londynem, północną Anglią i Szkocją. Na linii kursuje jeden z nielicznych w Wielkiej Brytanii pociągów sypialnych Night Riviera[3]. Jest linią o największej częstotliwości kursowania pociągów; w dni powszednie linie obsługuje do pięciu kursów na godzinę[4].
Stacje na linii:
- Saltash
- St Germans
- Menheniot
- Liskeard (stacja węzłowa, połączenie z Looe Valley Line)
- Bodmin Parkway (stacja węzłowa, połączenie z Bodmin and Wenford Railway)
- Lostwithiel
- Par (stacja węzłowa, połączenie z Atlantic Coast Line)
- St Austell
- Truro (stacja węzłowa, połączenie z Maritime Line)
- Redruth
- Camborne
- Hayle
- St Erth (stacja węzłowa. połączenie z St Ives Bay Line)
- Penzance
Looe Valley Line
Prowadzi z Liskeard do Looe. Jej długość wynosi 13 km. Została wybudowana w 1860 r., ale przewozy pasażerskie rozpoczęły się w 1879 r. Po drodze jeden przystanek czołowy Coombe Junction. W dni powszednie obsługuje dziewięć kursów wahadłowych[5]. Biegnie doliną rzeki Looe. Uważana jest za jedną z najbardziej malowniczych linii Anglii[6]. Przebiega przez rezerwaty przyrody, zarówno fauny, jak i flory. Linia miała być zamknięta na mocy tzw. Beeching Axe w 1966 r. Od lat osiemdziesiątych XX w. jest tzw. community railway, czyli linią działającą na mocy porozumienia przewoźnika z władzami lokalnymi[7]. Pociągi na linii kursują co godzinę[4]. Stacje na linii:
|
Atlantic Coast Line
Rozpoczyna się w Par i prowadzi do Newquay. Jest najdłuższą odnogą linii głównej na terenie hrabstwa. Jej długość wynosi 33 km a czas przejazdu 50 minut[8] i prowadzi przez wrzosowisko Goss Moor. Linię ukończono w 1874 r. Dziennie obsługuje ją siedem pociągów kursujących wahadłowo[5]. W okresie wakacyjnym linia ma bezpośrednie połączenie z Londynem, jako jedyna boczna odnoga linii szkieletowej[9].
Stacje na linii:
- Luxulyan
- Bugle
- Roche
- St Columb Road
- Quintrell Downs
- Newquay
Tamar Valley Line
Rozpoczyna się na stacji Plymouth w hrabstwie Devon i początkowo biegnie przez jego teren. Prowadzi doliną rzeki Tamar z Plymouth do Gunnislake. Jej długość wynosi 23 km, a czas przejazdu ok. 50 minut[6]. Przejeżdża m.in. przez wiadukt w Calstock. Po drodze jeden przystanek czołowy w Bere Alston. Linia w większości przebiega przez obszar chronionego krajobrazu Area of Outstanding Natural Beauty. Została oddana do użytku na całej długości w 1907 r.[10] i przeznaczona była głównie dla funkcjonujących w tym rejonie kopalń cyny. Kolej oparła się likwidacji w ramach tzw. Beeching Axe ze względu na niedostateczny system dróg w tym rejonie. Linię obsługuje dziennie 7 kursów wahadłowych[11]. Planowane jest przedłużenie linii do Tavistock w związku z rozbudową miasta[12]. Na terenie Kornwalii znajdują się stacje:
|
Maritime Line
Osiemnastokilometrowy odcinek między Truro a Falmouth. Linia została otwarta w roku 1863, początkowo wyłącznie dla obsługi ruchu pocztowego, mającego ułatwić dowóz poczty z Londynu do portu w Falmouth[13]. W dni powszednie pociągi na linii kursują co pół godziny[5].
Stacje na linii:
- Perranwell
- Penryn
- Penmere Platform
- Falmouth Town
- Falmouth Docks
St Ives Bay Line
Rozpoczyna się w St Erth i prowadzi do St Ives. Jej długość wynosi 8 km[14]. Biegnie początkowo przez estuarium Hayle, a następnie wzdłuż brzegów Oceanu Atlantyckiego, wzdłuż zatoki St Ives Bay. Linia została otwarta w 1877 r. i przeznaczona była głównie do dowozu turystów do St Ives[6]. Na trasie pociągi kursują wahadłowo między St Ives i St Erth, średnio co pół godziny w dni powszednie[15]. Na trasie znajduje się przystanek Lelant Saltings, przeznaczony do obsługi ruchu typu park and ride dla St Ives i Carbis Bay. Stacje na linii:
|
Bodmin and Wenford Railway
Zabytkowa kolej łącząca stację Bodmin Parkway z miejscowością Bodmin aż do stacji Boscarne Junction. Linię otworzono w 1887 r., w 1964 r. zlikwidowano na niej trakcję parową[16] a zamknięto dla ruchu pasażerskiego w 1967 na mocy Beeching Axe, a do 1983 r. była czynna dla funkcjonującego w okolicach przemysłu ceramicznego[16]. Po przejęciu linii przez prywatną spółkę, ruch dla potrzeb turystycznych przywrócono w latach 90. Linię obsługuje trakcja parowa. Linia jest czynna od maja do końca września[17].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ What are Rail Ale Trails? (ang.). [dostęp 2009-12-10].
- ↑ Office of Rail Regulation: Station usage (ang.). [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 lipca 2007)].
- ↑ Night Riviera Sleeper Service (ang.). [dostęp 2009-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-29)].
- ↑ a b First Great Western: 26 Plymouth - Penzance. 2009.Sprawdź autora:1.
- ↑ a b c Dane uzyskane ze strony: http://www.nationalrail.co.uk/.
- ↑ a b c First Great Western - Cornwall (ang.). [dostęp 2009-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-21)].
- ↑ Back to the future (ang.). [dostęp 2009-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)].
- ↑ Cornwall’s Atlantic Coast Branch Railway (ang.). [dostęp 2009-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)].
- ↑ Getting here (ang.). [dostęp 2009-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-25)].
- ↑ The Tamar Valley Branch Railway (ang.). [dostęp 2009-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-23)].
- ↑ Plymouth - Gunnislake (ang.). [dostęp 2009-12-10].
- ↑ Harris, Nigel (2008). Taking trains back to Tavistock. Rail (Bauer) (590): 40–45.
- ↑ Cornwall’s Maritime Branch Railway (ang.). [dostęp 2009-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-26)].
- ↑ Branch lines (ang.). [dostęp 2009-12-10].
- ↑ Table 144: St Erth - St Ives (ang.). [dostęp 2009-12-10].
- ↑ a b The History of the Railway in Bodmin (ang.). [dostęp 2009-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)].
- ↑ Bodmin and Wenford railway (ang.). [dostęp 2009-12-10].
Media użyte na tej stronie
A map of the railways of Cornwall as of 2008
Autor: Geof Sheppard, Licencja: CC BY-SA 4.0
First Great Western 43138 stands at Newquay railway station in Cornwall, United Kingdom with a summer Saturday service to London.
Autor: Olaf Tausch, Licencja: CC BY 3.0
Lokwechsel der Museumsbahn im Bahnhof Bodmin General in Bodmin, Cornwall, Großbritannien
Autor: Geof Sheppard, Licencja: CC BY-SA 4.0
First Great Western 150261 leaves St Ives, Cornwall, United Kingdom, with a train for St Erth. It is at Porthminster Point with Porthminster beach and the town of St Ives in the background.
Autor: Kicior99, Licencja: CC BY 3.0
The bridge over Tamar river in Calstock (Devon)
Autor: Alexandra Lanes, Licencja: Copyrighted free use
The Royal Albert Bridge, crosses the River Tamar in Saltash, viewed from Saltash railway station.
Autor: Geof Sheppard, Licencja: CC BY-SA 4.0
150238 at Looe railway station, Cornwall.
Autor:
- Propozycja LnM.svg od M.Komorniczak
- derivative work: Michał Komorniczak (dyskusja)
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Autor: Geof Sheppard, Licencja: CC BY-SA 4.0
The station garden at Penmere Platform in Falmouth, Cornwall, United Kingdom. 153377 is behind the bushes on its way from Truro to Falmouth Docks.