Lipniki (powiat piski)

Lipniki (niem. Lipniken[1]) – dawna wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminie Pisz.

Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy w komturstwie piskim. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej).

Osada została założona przy samej granicy z Mazowszem obok wsi Siedliska, Jeże oraz rzeką Wincentą i rzeką Dziadówką (zwaną w XV w. Seddawa, dopływ Pisy). W XV i XVI w. wieś w dokumentach zapisywana pod nazwą Krzysztofy lub Cristochs.

Wieś służebna lokowana w 1491 r. przez Hieronima von Gebesattela, który nadał Krzysztofowi Niedźwiedziowi i Stanisławowi Turkowskiemu 20 łanów na prawie magdeburskim, z obowiązkiem jednej służby zbrojnej. W XVI w. wraz z Siedliskami, Turowem i Rakowem nazywane były Krzysztofami jako że należały do jednego właściciela.

Obecnie

Miejscowość znajduje się na mapie z początku XX w. na mapie można wyróżnić około 10 gospodarstw w gęstej zabudowie[1]. Obecnie miejscowość nie istnieje, w miejscu miejscowości na zdjęciach satelitarnych las otoczony polami.

Przypisy

  1. ↑ a b Portal Meyersgaz.org

Bibliografia

  • Grzegorz Białuński: Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn: Towarzystwo Naukowe: Ośrodek Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, 2002, s. 237. ISBN 83-87643-97-1.