Lippisch P.13a

Lippisch P.13a

Model samolotu Lippisch P.13a (z lewej) i szybowca DM-1 (z prawej)
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Konstruktor	Alexander Lippisch
Typ	eksperymentalny myśliwiec przechwytujący
Konstrukcja	samolot ze skrzydłem w układzie delta
Załoga	1
Dane techniczne
Napęd	silnik strumieniowy (Kronach Lorin, zasilany koksem)
Wymiary
Rozpiętość	6,00 m
Długość	6,70 m
Wysokość	3,25 m
Powierzchnia nośna	20 m²
Masa
Startowa	2295 kg
Osiągi
Prędkość maks.	1650 km/h (przewidywana)
Zasięg	1000 km (przewidywany)
Długotrwałość lotu	45 minut (teoretyczny; przy zapasie paliwa wynoszącym 800 kg koksu)

Lippisch P.13a – eksperymentalny myśliwiec przechwytujący ze skrzydłem w układzie delta, napędzany silnikiem strumieniowym. Został zaprojektowany w 1944 r. przez Alexandra Lippischa. Choć pełny samolot nigdy nie powstał, próby z modelami w tunelu aerodynamicznym wykazały, że samolot był bardzo stabilny nawet przy prędkościach dochodzących do Mach = 2,6.

Samolot ten jest zaliczany do tak zwanego "Luftwaffe 46" - pojazdów powietrznych (oraz ich planów, projektów i prototypów), które mogłyby wejść do uzbrojenia Luftwaffe, gdyby wojna przeciągnęła się do 1946 r.

Projekt i rozwój

Makieta Lippisch P.13a

W 1944 Luftwaffe trapił poważny brak paliwa lotniczego. Lippisch zasugerował, że P.13a mógłby być zasilany koksem. W początkowej fazie projektu zaproponował, aby zbiornik paliwa (druciany kosz z koksem) zainstalować zaraz za wlotem powietrza, umieszczonym w nosie. Przeprowadzono testy w tunelu aerodynamicznym, poprawiając samolot tak, by uzyskać równiejsze i bardziej wydajne spalanie paliwa.

Ustalono, że koks powinien mieć formę małych granulatów, a nie nieregularnych grudek, zaś kosz zastąpiono bębnem obracającym się z prędkością 60 obrotów na minutę. Silnik miał zostać włączony po osiągnięciu prędkości 320 km/h. Przy starcie samolot korzystał z dodatkowego napędu rakietowego. Przepływające przez silnik powietrze miało porywać gazy spalinowe z płonącego koksu do komory sprężania, gdzie miały się mieszać z (pobranym z innego wlotu) powietrzem, a następnie zostać wyrzucone z tyłu samolotu, tworząc siłę odrzutu. Silnik (system zapłonu i bęben paliwowy) został zbudowany i przetestowane przez ekipę projektantów w Wiedniu pod koniec wojny.

Nie wiadomo, jakie uzbrojenie miałby nosić samolot. Sugerowane działka MK 103 okazały się za ciężkie dla tak małego samolotu, dlatego można przypuszczać, że w razie wprowadzenia P.13a do służby użyto by ciężkich karabinów maszynowych.

Szybowiec DM-1 na lotnisku

Do końca wojny udało się (choć nie całkowicie) zbudować prototypowy szybowiec - DM-1, który przechwyciły nacierające na III Rzeszę siły amerykańskie. Po przyłączeniu się do aliantów ekipa Lippischa dokończyła szybowiec i został on przetestowany. Według świadków, wynik testu był bardzo udany i NASA wykorzystała niektóre z elementów samolotu do budowy własnych maszyn w latach 50.

Na filmie uchwycono jedynie model (w zmniejszonej skali) użyty podczas testów szybowcowych w maju 1944 pod Spitzbergiem niedaleko Wiednia.

Po wojnie Lippisch współpracował z Convairem. Pewne elementy Lippischa P.13a wykorzystał w samolocie eksperymentalnym Convair XF-92. Projekt ten dał później początek takim maszynom jak Convair F-102 i Convair F-106.